Captive || Perfection Trilogie Deel 1

13

|| Ayla Trisk ||

Ik omhelsde Kaleb. Ik hield van hem en nu durfde ik dat eindelijk te zeggen. Ik had hem gekozen.

'Wat wilde je nou vertellen? Dat ene belangrijke?' zei Kaleb en hij keek me liefkozend aan. 'En eigenlijk, wilde ik jou ook iets vertellen.' zei hij en zijn wangen kleurden rood.

'Oh ja, dat.' zei ik. Ik werd nerveus en begon een beetje op mijn lip te bijten.

'Ik ben niet helemaal eerlijk geweest. Ik ben er namelijk-'

'Hallo Ayla! Je weet nog wel dat Erica Rester bij ons zou komen voor een weekje? Ze zou eigenlijk pas over 2 dagen komen, maar ze is er nu al!' zei mijn vader en verstoorde zo wat ik zou gaan vertellen.

'Oh, ha, Kaleb toch?' zei mijn vader en hij had door dat hij iets verstoorde.

'Het is niet erg, Ayla. Vertel het maar een andere keer. Dit is vast belangrijker.' zei Kaleb en hij liep weg.

'Wacht, Kaleb!' riep ik hem nog na, maar hij was al weg.

'Ayla, laat maar zitten. Kom we gaan naar de enige echte Erica Rester!' zei mijn vader opgewonden.

Ik ging maar met hem mee om mijn rolmodel te gaan zien.

-

'Zo leuk om je te ontmoeten, mevrouw Rester! U bent echt mijn grote voorbeeld!' zei ik en ik schudde haar hand.

'Ook heel leuk om jou te ontmoeten, Ayla. Dat is een eer dat de perfectste persoon ter wereld mij als voorbeeld heeft.' zei ze met een lach.

'Wat vind u tot nu toe van Vancouver?'

'Prachtige stad! Ik heb hier vroeger gewoond dus ik ken de stad wel, maar hij is enorm veranderd. Dit PWI Complex is ook 1 van de mooisten van het land.' zei de tengere, oude vrouw. Ze was inmiddels ongeveer 65 jaar.

Elaine en mijn moeder kwamen ondertussen binnen.

'U kent mijn zusje Elaine al? En daar is ook mijn moeder die u natuurlijk kent!' zei ik.

'Erica, wat leuk om je weer eens te zien in Vancouver. Je ziet er goed uit.' zei mijn moeder en ze gaf mevrouw Rester 3 zoenen op de wang.

'Gaia, je ziet er ook geweldig uit. Wat heb je toch 2 mooie kinderen.' zei Erica.

'Elaine, ook leuk om jou te ontmoeten. Hoe is het met je?' vroeg de voorzitter. 'Het gaat prima, ook leuk om u te ontmoeten voorzitter.' zei Elaine en ze gaf een knikje.

'Zullen we maar doorgaan naar het lab?' stelde mevrouw Rester voor.

-

We liepen door het lab terwijl Erica vertelde over de verdere vorderingen in het land.

'We zijn zoals altijd nog hard bezig met de perfectionisering van het land. We zijn nog 3 % weg van de 100 en dat is al zo voor bijna 18 jaar. Heel leuk dat Ayla al zo lang de kroon heeft, maar we zouden graag een persoon willen die nog dichterbij ons streven komt. We dachten dat er iemand was met 98% een paar jaar geleden, maar dat was vals alarm. Dit PWI staat er heel goed voor, vooral door de aanwezigheid van jullie 2.' zei ze en ze wees naar Elaine en mij.

'De rest doet het ook goed. We proberen te vinden wat zo bijzonder is, maar dat is zeer lastig. Ook de uitroeing van de mensen onder de 50 % is bijna compleet. Het wordt dagelijks aangevuld, maar gelukkig slinkt dat getal omdat perfectie erfelijk is. Zo min mogelijk mensen met een laag percentage, hoe minder nakomelingen met een laag percentage. Over 10 tot 20 jaar willen we beginnen met de uitroeiing van de mensen van de 50-60 procent. Dan hebben we hopelijk al de 100 procent gevonden.'

Elaine kijkt weg. Ze lijkt het verhaal duidelijk niet leuk te vinden.

'Waarom doen we dat eigenlijk? Mensen die minder perfect zijn uitroeien?' vroeg ze.

'Het is voor eigen bestwil voor het land. Perfectie is zoals de wereld hoort. Wij helpen de natuur alleen.' antwoordde Erica.

Plotseling hoor ik de lift opengaan en komt Luca eruit in een pak. 'Ayla! Ik zocht je.' zei hij glimlachend. Hij gaat voor me staan.

'Ayla, ik vind je al leuk sinds we elkaar ontmoet hebben. We hadden meteen een connectie. Daarom...'

Hij ging door zijn knieën.

Hij pakte een klein zwart doosje en opende die.

'Ayla Trisk, wil je met me trouwen?'

Plottwist 😯😏
Vote en comment :)