Captive || Perfection Trilogie Deel 1

4

|| Ayla Trisk ||

'Dankje, dankje, dankje, mam!' zei ik.

'Ik ben klaar met eten.' zei ik glimlachend en ik schoof mijn bord opzij.

'Maar Ayla-'

Voordat mijn moeder iets kon zeggen was ik al verdwenen naar de lift. Ik drukte op het knopje voor de kelder. Toen de lift er was sprong ik er zo ongeveer uit.

Ik rende de donkere kamer in en zocht naar de boekenrekken.

'Adoptie, adoptie, adoptie...' mompelde ik zacht in mezelf.

'Hmm.. daar is het!' zei ik zachtjes.

Ik pakte het dikke boek van het rek af en blies het stof er af. Ik rende terug naar de lift om de donkere verdieping te verlaten. Ik wilde terug naar mijn kamer. Eenmaal in mijn kamer ging ik zitten op mijn bed en sloeg het boek open.

'Adopties in 2137...' zei ik in mezelf en ik bladerde het boek door. Na even bladeren kwam ik in de goede richting. Hier zou het moeten zijn.

'Ayla! Kunnen we binnenkomen?' hoorde ik mijn ouders zeggen. Ze klopten op mijn deur. Ik legde het boek neer op mijn bureau en opende mijn deur.

'Ayla, we hebben iets te melden...' begon mijn vader.

'...iets zeer belangrijks.' eindigde mijn moeder.

Ik knikte.

'Kom, laten we maar even zitten.' en mijn moeder trok me mee naar mijn bed.

'Als eerste Ayla, moet je weten dat we heel veel van je houden en dat we dit doen voor je eigen bestwil.'

'Ten tweede, we hadden dit je eerder moeten vertellen.'

'Mam, pap, wat is er aan de hand?' vroeg ik bezorgd.

'Je bent bijna 18 en we willen graag een betere band met de Whitmores. Er speelde namelijk iets tussen onze families een tijd geleden, zo'n 18 jaar om precies te zijn. Dus we dachten...' Mijn moeders stem stokte en ze haalde diep adem. Mijn vader wrijfde over haar rug en ging verder met haar verhaal.

'We dachten dus dat het tijd was voor een huwelijk, Ayla, lieverd. Het is inmiddels ook al bijna tijd voor de Inhuldigingsceremonie. En je weet wanneer je moeder en ik elkaar verbonden voor het leven.' zei mijn vader.

Mijn hart sloeg een slag over. 'Nee, dit meen je toch niet? Is dit een grap?' vroeg ik.

'Ayla, schatje..'

'Noem me geen schatje! Alleen omdat júllie een betere band willen met de Whitmores, moet ík trouwen met iemand van die familie?' roep ik verontwaardigd.

'Lieverd, we willen dit op de makkelijke manier doen. Alsjeblieft, ontmoet hem alleen, dat is alles wat we van je vragen. Misschien vind je hem heel aardig en wil je alsnog met hem trouwen. Hij heet Luca Whitmore en is 18 jaar. Probeer het lieverd alsjeblieft.' smeekte mijn moeder me haast.

Ik kon mijn oren niet geloven.