Kidnapped /L.S/

10

WAARSCHUWING: DIT DEEL BEVAT ZELFBESCHADIGING EN DEPRESSIVITEIT! ALS JE DIT NIET WILT LEZEN SLA DAN HET STUK TUSSEN DE '*****' OVER!

Louis's pov
De volgende drie dagen bestonden uit op de bank liggen en tv kijken en soms een gesprek met Niall of Liam. Harry was ondertussen weer bijgekomen en moest nu een aantal dagen in bed blijven liggen.

Het was nu avond en iedereen was al gaan slapen. Het regende buiten en dat gaf een gezellig gevoel. Plotseling hoorde ik een knal en daarna zag ik een lichtflits. Paniek schoot door mijn lichaam en ik herbeleefde alles. Mijn ademhaling werd onregelmatig en ik begon te zweten. Er kwam nog een klap en ik gilde. Mijn lichaam begon te trillen en ik kreeg geen zuurstof. Ik hoorde iemand de trap af rennen en de deur open gooien. Er kwam iemand voor me zitten en ik krulde mezelf op tot een balletje. Mijn gezicht liep blauw aan. Ik voelde een hand op mijn knie en begon weer te gillen. Ik schopte en sloeg om me heen. Er kwam nog iemand naar beneden en die greep mijn handen vast. De andere persoon greep mijn benen. Ik begon te huilen en probeerde me los te trekken, maar de handen waren te sterk.
"Louis, haal adem. In en uit" hoorde ik iemand zeggen.
Ik deed wat de persoon zei en na een half uur had ik mijn ademhaling weer onder controle. Ik zat nog steeds te trillen en ik had me weer opgerold tot een balletje. Het onweer was voorbij en ik durfde weer omhoog te kijken.
"Gaat het weer?" Vroeg Liam.
Ik knikte terwijl de tranen nog over mijn gezicht liepen.
"Waarom hyperventileerde je?" Vroeg hij.
"Beleefde moment weer" bracht ik uit.
Een pijnlijke steek ging door mijn buik. Ik kromp inéén en Liam keek me bezorgd aan.
"Ga even liggen, dan kijk ik naar je wond" beval hij.
Ik deed wat hij zei en ging liggen. Liam's ogen werden groot en hij keek naar Niall.
"Haal de verbandtrommel, nu!" Zei hij zo kalm mogelijk.
Niall rende naar de keuken en kwam 5 seconden later terug met de verbandtrommel. Liam pakte hem aan en trok mijn shirt omhoog. Ik keek naar mijn buik, die onder het bloed zat, en mijn ogen werden groot.
"Je wond is weer open gegaan" zei Liam.
Hij maakte mijn buik schoon en haalde toen voorzichtig het gaasje van mijn buik. Liam verdoofde mijn buik weer en hechtte de wond opnieuw. Hij deed er ontsmettingsmiddel op en daarna plakje hij er weer een gaasje op. Hij trok mijn shirt verder uit en daarna die van hem. Hij trok zijn shirt bij mij aan.
"Die van jou moet maar even in de was" zei hij glimlachend.
"M-maar heb jij het niet koud?" Vroeg ik.
"Nee hoor" antwoordde hij. "Moet Niall bij je blijven vannacht?"
"M-mag da?"
"Ik vind het prima" zei Niall glimlachend.
"Roep me als er iets is" zei Liam tegen Niall, die knikte en plaats nam op de andere bank.
Liam vertrok weer naar zijn kamer en langzaam begonnen mijn ogen zwaar te worden.
"Welterusten Lou" zei Niall voordat ik wegzakte in een diepe slaap.

*

Ik werd wakker door geschreeuw. Ik dook meteen inéén en wachtte op de eerste klap.
"Zayn, donder op" riep Liam.
Zayn?! Paniek schoot weer door mijn lichaam en mijn ademhaling werd weer onregelmatig. Plotseling ging de deur open. Ik begon te hyperventileren en het enige wat ik kon denken was 'Zayn is hier'.
"Louis, rustig... Hij is zo weg... Haal diep adem... In en uit... Goed zo" hoorde ik Harry zeggen.
Harry?!
Ik kalmeerde een beetje en voelde toen twee zachte lippen op de mijne. Ik schrok en mijn ogen schoten open. Ik kreeg dat rare gevoel weer in mijn maag en het duurde niet lang voordat ik meeging in de zoen. Harry liet los en keek me glimlachend aan. "Gaat het weer?" Vroeg hij.
Ik knikte, niet in staat om iets te zeggen.
"Ik wil je graag bedanken voor dat je mij gered hebt" zei Harry.
"W-was n-niks" bracht ik uit terwijl mijn gezicht vertrok van de pijn in mijn buik. Ik greep naar de wond in een poging de pijn te laten verdwijnen.
Harry keek me raar aan en pakte toen de rand van mijn shirt vast. Hij trok hem omhoog en keek naar het gaasje precies onder mijn ribben.
"Wat is dat?" Vroeg hij geschrokken.
"Z-zayn... M-mes" zei ik.
Harry's blik veranderde van bezorgdheid naar woede. Ik keek hem angstig aan.
"Die klootzak gaat eraan" schreeuwde hij.
Mijn angst nam mijn lichaam over en ik wachtte op de eerste klap.
"M-meneer... Doe mij geen pijn alsjeblieft...." snikte ik.
"Oh shit... Het spijt me Louis" zei hij al iets rustiger.
Hij sloeg een arm om me heen en trok me in een knuffel. Hij drukte een geruststellende kus op mijn voorhoofd en vlinders vlogen door mijn buik.

Harry's pov
Ik stond op en liep naar de keuken. Wat was er zojuist allemaal gebeurd? Waarom was ik zo soft? Was ik dan echt verliefd op Louis? Maar dat kon niet! Ik was zijn ontvoerder en ik mocht geen gevoelens voor hem krijgen. Ik besloot mijn gevoelens voor hem te negeren en weer mijn oude, harde en gemene ik te worden, hoeveel pijn het dan ook deed.

En zo gingen er twee weken voorbij. Harry negeerde zijn gevoelens volkomen en was weer die enorme klootzak die hij eerst was. Hij schreeuwde tegen Louis en soms sloeg hij hem. Louis begreep het allemaal niet meer en werd met de dag depressiever. Hij sloot zich op in zijn kamer en kwam alleen naar beneden als hij geroepen werd voor het eten, wat hij overigens meteen weer uitkotste als hij weer in zijn kamer was. Niall en Liam merkten dat Louis steeds dunner werd en dat hij alleen maar shirts met lange mouwen droeg, wat raar was want het was ondertussen al april.
Ik zat op mijn kamer en dacht aan Louis. Elke keer als ik hem zag, stonden zijn ogen dof en was zijn glimlach nergens meer te bekennen. Ik wist dat het mijn schuld was, maar ik moest volhouden. Mijn gevoelens moesten verdwijnen.

*****
Liam's pov
"Niall, ik weet niet wat ik moet doen... Louis.. Hij wordt steeds depressiever en hij eet amper.." begon ik.
"Ik weet het ook niet Li.. Ik snap niet wat er met Harry is en waarom hij zo doet.."
Ik knikte.
"Ik ga even naar Louis" zei ik en ik stond op.

Ik liep naar Louis's kamer en deed de deur open. Geen Louis. Ik liep naar de deur van zijn badkamer, die op een kiertje stond. Ik duwde de deur open en zag iets wat ik nooit had willen zien...

Louis's pov
Ik pakte het mesje van mijn wasbak en stroopte mijn mouwen op. Ik zette het mesje tegen mijn arm en trok een streep over mijn arm. Ik maakte nog een snee en ging door tot ik er 10 had gemaakt.
"Het spijt me Harry.. Het spijt me dat ik niet goed genoeg voor je was... Ik doe jou pijn en daarom verdien ik dit" zei ik zacht.
Mijn zicht werd wazig en ik zakte door mijn benen. Ik hoorde de deur open gaan, maar ik kon al niet meer reageren. Ik hoorde Liam schreeuwen en zakte toen weg in een diep, zwart gat...

*****

Liam's pov
Ik schreeuwde Louis' naam, maar hij zakte inelkaar en gaf geen reactie. Niall kwam naar binnen gerend en schrok zich dood. Hij rende weg en kwam met een verbanddoos terug. Hij wikkelde het verband om Louis' arm en veegde het bloed van de grond. Louis kwam weer bij en snikte zachtjes.
"Louis... Waarom?" Vroeg ik.
Hij antwoordde niet en staarde alleen voor zich uit. Ik tilde hem op en legde hem voorzichtig op zijn bed. Ik liep weer naar de badkamer en pakte alle mesjes die daar lagen. Ik nam ze mee naar mijn kamer en gooide ze in de prullenbak.
"Ik moet met Harry spreken" zei ik in mezelf en ik ging naar Harry's kamer.

Woah, heftig hoofdstuk... Wat vonden jullie hiervan?

Wat dachten jullie van een Q&A binnenkort? :D
Je mag vragen stellen aan de karakters en aan mij >:)
De karakters zijn:
-Louis, Harry, Niall, Liam en Zayn.
-Pernella, Sara, Romy en Jill.
-De hulpjes van Zayn: Luke Hemmings en Ashton Irwin.
-De ouders van Louis.
Heb je een vraag? Stuur hem dan in via een comment of privé bericht!

Xx