Kidnapped /L.S/

24

Louis' pov
En zo ging het vier dagen lang door. Af en toe kwam iemand binnen en die sloeg mij of Harry dan in elkaar of Harry werd weer opgehaald. Hij kwam dan huilend terug en van de stoere, dappere en sterke Harry was dan niets meer over. Hij bleef sterk voor mij, maar ik wist dat hij het niet lang meer volhield. Ik kon het aan alles zien. 'S nachts als hij dacht dat ik lag te slapen, hoorde ik hem huilen en zichzelf de schuld geven van dit alles. Hij wilde mij beschermen.

Harry lag op met zijn hoofd op mijn schouder en staarde voor zich uit toen plotseling de deur werd open gedaan.
"Tomlinson" riep de persoon.
Ik keek hem bang aan.
"Meekomen" zei de man.
Ik stond op en liep achter hem aan. Ik keek naar links en zag iets waarvan ik hoopte dat het hier zat. Een deur naar buiten. Mijn humeur klaarde op en ik liep snel weer verder. Ik werd Zayn's kamer ingeduwd en werd meteen op het bed gesmeten. Paniek nam mijn lichaam over en ik begon te trillen. Zayn keek me alleen maar grijnzend aan.
"Ah, ik zie dat je al een stuk minder dik bent geworden... Perfect" zei hij.
Harry en ik hadden al twee dagen geen eten en drinken gehad en we vergingen van de honger.
"Alsjeblieft Zayn, laat ons gaan" smeekte ik.
"En waarom zou ik dat doen?" Vroeg hij.
"O-omdat.. I-ik weet dat je niet zo bent.." antwoordde ik stotterend. "Niet goed genoeg" zei hij en hij sloeg hard tegen mijn wang.
Tranen prikten in mijn ogen.

Zayn begon zijn kleren uit te trekken en ik beefde van angst.
"Z-zayn stop.." snikte ik.
Hij scheurde mijn shirt open en trok ruw mijn broek naar beneden. Ik stribbelde tegen en schopte hem per ongeluk in zijn maag.
"Dat had je niet moeten doen, Tomlinson" zei Zayn kwaad.
Hij sloeg me hard tegen mijn hoofd, maag en nog een keer tegen mijn hoofd. Ik voelde het bloed uit mijn neus stromen en snikte nog harder. Hij bond me stevig vast en ik probeerde los te komen. Ik kreeg weer een klap in mijn gezicht en begon nu hard te huilen.
"Als je nu niet je bek houdt en meewerkt, zal dit een stuk erger voor je worden" siste Zayn in mijn oor en hij beet hard in mijn oorlel.
"S-stop" zei ik zacht.
Zayn grijnsde alleen maar en plakte tape over mijn mond.
"Eigen schuld, Tomlinson" zei hij en hij trok zijn boxer uit.
Ik schudde heftig mijn hoofd in de hoop dat hij zou stoppen, maar hij ging gewoon door.

Hij ging boven me hangen en keek diep in mijn ogen, die vol stonden met angst en haat. Ik schreeuwde het uit van pijn toen hij in me kwam en probeerde uit alle macht mezelf los te trekken. Zayn had het al aan zien komen en sloeg me keihard in mijn buik.
"Meewerken had ik gezegd.. Maar je doet niet wat ik zeg dus nu moet je het maar voelen" zei hij.
Hij stootte hard en ging zo tien minuten door. Hij sloeg erop los en met elke seconde werd mijn zicht waziger. Het bloed liep over mijn lichaam en drupte op het matras. Ik huilde hard en kreeg maar weinig zuurstof. Zayn stop alsjeblieft, dacht ik. Hij kwam klaar en ging vrolijk door met slaan. Uiteindelijk gaf mijn lichaam het op en nam een zwart gat mijn lichaam mee naar het buiten bewustzijn...

*

Ik werd wakker en zag dat ik weer bij Harry was. Ik begon te huilen en kroop in een hoekje. Harry liep naar mij toe en wilde me een knuffel geven, maar ik duwde hem weg.
"N-nee, n-nee... Doe mij niks" snikte ik.
"Lou, ik ben het... Ssshh" suste Harry.
Ik keek met betraande ogen omhoog en strekte mijn armen uit. Harry dook meteen in mijn armen en omhelsde mij stevig. Ik liet alle tranen die ik nog had lopen. Harry wreef zachtjes over mijn rug.
"Sshh..."
Ik snikte weer en ik hoorde Harry binnensmonds vloeken.
"Ik doe die klootzak wat" siste hij.
"Nee, niet doen... We gaan hier zi snel mogelijk weg" zei ik.
"Hoe wil je dat doen dan?" Vroeg Harry verbaasd.
"Ik zag een deur naar buiten..."

Liam's pov, de dag van de ontvoering
Ik lag ziek in bed met mijn oordopjes in en het geluid hard aan. Ik hoorde wat geluiden in Harry's kamer maar besteedde er geen aandacht aan. Ze lagen waarschijnlijk gewoon vieze dingen te doen, Harry kennende. Ik lachte even om mijn gedachten en ging even later naar beneden om wat eten te pakken. Ik zag een zwart busje hard wegscheuren uit de straat en haalde mijn wenkbrauwen op. Wtf? Ik liep naar de gang en zag een grote, blauwe envelop. Ik pakte hem op en opende hem. Ik las de brief en ik raakte compleet in paniek. Hoe?!

Niall's pov, de dag van de ontvoering
Zenuwachtig liep ik naar het huis van Elisa. Ik had een grote bos rode rozen in mijn handen en zag daardoor amper waar ik liep. Ik maakte het zonder kleerscheuren naar de deur en belde aan. Elisa deed open.
"Niall?" Vroeg ze verbaasd.
"H-hi" zei ik.
"Zijn die rozen voor mij?" Vroeg ze.
"Ja... Ben je klaar om te gaan?" Vroeg ik.
"Ja, wacht even, dan pak ik even een vaas."
Ze glimlachte en pakte de rozen aan. Even later kwam ze terug en draaide ze de deur op slot. Ik pakte haar hand en we liepen samen naar de auto. Ik deed als een echte gentleman de deur voor haar open en liet haar instappen. Ik ging zelf ook zitten en reed toen weg.

*

"Nihialll... Waar gaan we nou heeheeeeenn?" Vroeg Elisa voor de duizendste keer.
Ja, ik heb ze serieus geteld...
"Dat zie je zo wel" zei ik en ik glimlachte.
Ik stopte de auto en stapte uit. We waren in een groot bos en moesten nog een klein stukje lopen tot we bij de plek waren waar onze date was. Elisa pakte mijn hand vast en zo liepen we naar een open plek. Ik had een kleedje op de grond gelegd en een grote picknickmand neergezet. Elisa staarde met open mond.
"V-vind je het mooi?" Vroeg ik zenuwachtig.
"Mooi? Het is prachtig!" Antwoordde ze vrolijk.
Ik glimlachte en we gingen zitten.

*

"-En toen viel Liam om en Harry viel bovenop hem" zei ik gierend van het lachen.
Elisa ging helemaal stuk. Plotseling ging mijn telefoon af. Ik keek wie het is en zag dat het Liam was. Ik nam op en zette hem op de speaker.
"Ey Li, voel je je al iets beter?" Vroeg ik.
"Nee.. Harry..Louis... ontvoerd... help... " hoorde ik Liam in paniek zeggen.
"Li, wat? Word ff rustig" zei ik bezorgd.
Liam haalde diep adem en vertelde toen het hele verhaal.
"We komen eraan" zei Elisa en ik zei een snelle 'tot zo' en hing toen op. We pakten alle spullen en renden terug naar de auto. We gooiden alles op de achterbank en raceten naar huis.

Even later gooide ik de deur open en renden we naar binnen. "Liam!" Schreeuwde ik en nog geen twee tellen later stond hij voor mijn neus met de brief nog in zijn handen. Ik pakte de brief en las hem snel.

Niall en Liam,
Jullie lieve vriendjes zijn ontvoerd en je zult ze nooit meer terug zien. Ik raad jullie aan in het vervolg betere bewaking te nemen en niet zomaar iedereen te vertrouwen.

Ga Styles en Tomlinson niet zoeken. Je kunt ze toch niet vinden. Als jullie naar de politie gaan, wordt het hun dood en later ook die van jullie.

Met vriendelijke groet
ZM

OH NOOOOOOOOOO