Kidnapped /L.S/

PART 2- CHAPTER 1

Louis' pov
Ik lag in het bed naast Harry en keek naar hem terwijl Niall tegen mij praatte. Harry lag er zo rustig bij... Plotseling kreeg ik een idee.
"En toen-"
"Niall, zou je wat boeken voor mij willen halen?" Onderbrak ik hem.
"Huh, wat?" Vroeg Niall.
"Zou je wat boeken voor mij willen halen? En misschien ook een opschrijfboekje en een paar pennen?" Vroeg ik.
"Ja sure, welke boeken?" Vroeg Niall.
"Ehm, maakt niet uit, doe maar iets. Geen geweld in ieder geval" antwoordde ik.
Niall glimlachte en stond op.
"Ik ben over een paar uurtjes terug" zei hij.
Ik knikte en ging weer goed in bed liggen. Ik grimaste een beetje toen ik een steek in mijn been voelde. Ik dacht terug aan alle mooie momenten met Harry. "Alsjeblieft, wordt wakker Harry..." zei ik.

Na een tijd kwam Niall terug met een stapel boeken.
"Ik wist niet welke je leuk zou vinden dus heb ik er ehm.. 20 meegenomen?" Zei hij.
Ik glimlachte.
"Thanks Ni" zei ik.
Hij gaf me nog een opschrijfboekje en een set pennen en potloden.
"Die was ik bijna vergeten" grinnikte hij.
Ik bedankte hem nogmaals en legde het naast me neer.
"Hoe gaat het nu met je?" Vroeg Niall.
"Mwah.. Ik voel me depressief en mijn ribben doen pijn, maar verder gaat het wel" antwoordde ik.
Ik keek naar Harry. Ik wilde dat ik met hem kon praten, hem knuffelen, hem kon troosten als dat nodig was, voor hem koken, maar het kon niet. Hij lag er zo levensloos bij.
"Ey mate, ik ga maar weer eens.. Als je nog iets nodig hebt, bel me dan" zei Niall en hij stond op.
Ik knikte en hij liep weg.
Ik pakte het notitieboekje en een pen en begon te schrijven.

Lieve Harry,
Niall heeft me vandaag dit boekje gegeven waarin ik mijn gedachten met jou ga delen. Ik weet niet of je ze zal horen, ik weet niet of je nog weet wie ik ben. Je ligt te vechten voor je leven, nadat je mij had gered. Ik ben je zo dankbaar en zoveel verschuldigd... Ik hoop elke seconde een ademhaling van je te horen of misschien je ogen even te zien knipperen, zodat ik weet dat je wakker bent... Ik wil in je armen liggen en samen naar de sterren kijken, maar ik weet dat dat misschien wel nooit gaat gebeuren... Geef het niet op Harry... Ik weet dat je het kan...

Ik mis je zo erg, Hazz... Ik mis je lachende en tegelijkertijd bezorgde ogen, ik mis je kuiltjes als je lacht en je prachtige stem als je mij zegt hoeveel je van mij houdt. Ik mis je Harry.. Word alsjeblieft weer wakker zodat we in elkaars armen kunnen liggen en een mooi leven op kunnen bouwen.. Misschien kunnen we trouwen, een dochtertje adopteren... Word alsjeblieft wakker.. Ik heb je nodig... Ik wil je niet kwijt Hazz... Wat je zei voordat je doodging.. Toen wist ik dat je zoveel van mij hield.. Je gaf je leven voor mij... Ik heb nooit meer kunnen zeggen hoeveel ik van jou houd... Word wakker...

Liefs,
Louis

Een traan liep over mijn gezicht.
"Ik heb je nodig, Harry... Ik houd van je" snikte ik.
Ik veegde mijn tranen weg en pakte een van de boeken die Niall me had gegeven. Het was een sprookjesboek. Ik keek glimlachend naar het boek en sloeg het open en begon het sprookje voor te lezen. Het was Doornroosje.

*

"-En de prins en prinses leefden nog lang en gelukkig... Oh Harry, ik wilde dat ik jou ook kon wekken met een kus... Dan was je weer bij me en konden we gelukkig worden... Word alsjeblieft wakker.."
Het laatste zei ik huilend en ik legde het boek weg.
"Welterusten Hazz" zei ik en ik kuste het kettinkje om mijn nek. Het was het kettinkje van Harry.

Ahw Lou :'(