Kidnapped /L.S/

25

Louis' POV, terug in het heden.

Ik lag tegen Harry aan en hij gaf telkens kleine kusjes op mijn hoofd. Hij fluisterde lieve woordjes en ik kalmeerde een beetje. Plotseling kwam er een vrouw binnen en ik raakte meteen weer in paniek. Ze deed de deur op slot en kwam naast mij zitten. Ik kroop zo dicht mogelijk tegen Harry aan en keek haar met bange ogen aan.

"Rustig, ik ben het, Elisa" zei ze.

"E-elisa? What de fuck doe jij hier?" vroeg Harry verbaasd en boos tegelijk.

"Ik kom jullie hieruit halen. Niall en Liam hebben de politie al gebeld. Ze zijn onderweg" antwoordde Elisa. "Mijn god, wat is er allemaal met jullie gebeurd?"

Ze keek ons met grote ogen aan. Ik snapte wel waarom. We zaten onder het bloed, ons lichaam was bedekt met wonden en blauwe plekken en je kon onze botten door onze huid zien.

"Z-zayn h-heeft ons m-meerdere keren ve-verkracht" snikte ik.

Elisa legde een hand op mijn schouder en draaide cirkeltjes tot ik weer gekalmeerd was. Harry drukte zijn lippen op de mijne en keek me glimlachend aan.

"We komen hier uit, Lou" zei hij en eindelijk werd ik weer iets vrolijker.

"Ik ga even kijken of de kust veilig is" zei Elisa en ze liep de kamer uit.

Even later kwam ze weer terug en knikte ze. We stonden op en liepen zo zacht mogelijk, hand in hand, het kamertje uit.

"Pas op, Zayn en Ashton zijn hier vlakbij" fluisterde Elisa.

Ik knikte en liep op mijn tenen verder.

"HE! Wat moet dat daar?!" schreeuwde iemand.

"Fuck!" riep Elisa en ze begon te rennen.

We renden achter haar aan en mijn hart bonsde in mijn keel.

"Blijf rennen!" schreeuwde Elisa.

We renden en renden totdat we een aardig stuk uit het zicht waren. Plotseling hoorden we geweerschoten en begonnen we nog harder te rennen.

"Gvd, waar is Niall wanneer je hem nodig hebt" schreeuwde Elisa gefrustreerd.

"Hier" hoorden we de stem van Niall zeggen. Hij kwam achter een struik vandaan en gooide een pistool naar Elisa. Zelf pakte hij er ook een en begon hij met schieten naar Zayn's mannetjes. Plotseling stond Zayn voor ons en richtte hij zijn geweer op mij. Toen ging alles heel snel. Zayn haalde de trekker over en Harry duwde mij naar beneden. Ik hoorde een schreeuw en daarna nog een schot en zag Zayn in elkaar zakken. Niall had hem precies in zijn schouder geraakt.

Harry's grip op mijn hand verzwakte en ik richtte mijn aandacht op hem. Hij lag naast mij op de grond en keek mij met een bleek gezicht en grote ogen aan.

"H-harry?"

"L-lou..." was het enige wat hij uit kon brengen.

Ik scande zijn lichaam met mijn ogen en raakte compleet in paniek. Op zijn buik zat een enorme rode vlek, die met de seconde groter werd.

"Nee... Nee... Harry alsjeblieft, blijf bij me" riep ik maar het had geen nut.

Harry pakte mijn hand vast en wreef cirkeltjes over de rug van mijn hand.

"Lou... Voor mij is het te laat... Red jezelf en laat mij hier achter... Weet dat ik altijd van je zal blijven houden, ook al ben ik niet meer bij je. Ik blijf altijd in je hart. Daar is een speciaal kamertje gemaakt voor mij en daar zal ik ook nooit meer uit gaan. Ik zal bij je zijn als je moeilijke beslissingen moet maken, ik zal bij je zijn als je een baan vindt, ik zal bij je zijn als je een andere man vindt en met hem naar het altaar loopt... Ik zal de herinneringen van alle mooie en minder mooie momenten met jou blijven koesteren. Ik houd zoveel van jou, Lou... Je bent zo speciaal, zo mooi, zo lief... Je bent perfect... Ik houd van je" zei hij met een schorre stem. Hij kuste mij nog een laatste keer en toen gingen zijn ogen dicht.