Kidnapped /L.S/

PART TWO - CHAPTER 10

*Harry's POV*

We stonden met zijn allen voor het Buckingham Palace en gingen dood van de zenuwen. Louis zat voor me in een rolstoel en trok aan mijn shirt. Ik schrok op uit mijn gedachten.
"Wat is er, Lou?" Vroeg ik.
"Het is tijd" antwoordde hij zacht.
Ik keek op de grote klok en zag dat het 1 uur was. Ik knikte en we liepen naar het gebouw. Ik duwde Louis vooruit met één hand en Liam tilde hem op toen we bij het bordes kwamen. We liepen de trap op en Liam liep weer terug om de rolstoel te halen. Louis leunde op mij en ging daarna snel weer in zijn "race auto" zitten, zoals hij het noemde.
"Gaat het nog, Niall?" Vroeg Jill die ook meegegaan was.
Hij knikte en liep rustig achter ons aan. Van de dokter moest hij rustig aan doen, maar daar had Niall echt een hekel aan.

De deur werd open gedaan door een lakei en we werden ontvangen in een enorme hal.
"Woah" zei Louis.
Er kwam een net geklede man naar ons toe.
"U kunt mij volgen" zei hij.
We liepen achter hem aan en na serieus een kwartier lopen kwamen we bij een grote vergaderzaal.
"Als de koningin binnenkomt, staat u op en buigt u" zei de man.
"Ehh" begon Louis, maar de man kapte hem af.
"U mag natuurlijk blijven zitten" zei hij vriendelijk.
Ik glimlachte en boog voorover om Louis vanachter een kus te geven.
"Sweetypie" fluisterde ik tegen zijn lippen.

Even later gaat de deur open. We staan op en maken een buiging als de koningin binnenkomt. Ze knikt en we mogen weer gaan zitten. Louis wiebelt zenuwachtig heen en weer.
"Sshh" fluister ik en ik speel met zijn haar.
De koningin glimlacht vriendelijk naar ons.
"Geachte heren en vrouwen, ik heet u van harte welkom in het Buckingham Palace. U vraagt zich zeker af waarom ik u ontboden heb" begon de koningin.

We knikten verlegen.
"U hebt een school vol kinderen verdedigd tegen een grote aanslagbende. Ik ben u ontzettend dankbaar en daarom wil ik u persoonlijk een medaille geven" vervolgde de koningin.

Er kwam een lakei binnen met een Bordeaux rood kussen met daarop een aantal lintjes.
"Jill, zou u naar voren willen komen?" Vroeg de koningin.
Jill stond shakend op en liep naar voren.
"Uw vriendinnen krijgen hun medailles later. Ontzettend bedankt voor uw inzet" zei de koningin en ze spelde het lintje op Jill's shirt.

Ze deed hetzelfde bij Niall en Liam en toen was ik aan de beurt.
"Meneer Styles, ik weet dat uw verleden niet al te schoon is geweest, maar dat ontneemt mij niet van het recht om te zeggen dat u een echte held bent. Ik ben u zeer dankbaar" zei de koningin en ik keek verlegen naar de grond.
Ze spelde het lintje op mijn borst en ik keek naar Louis. Hij glimlachte trots en had tranen in zijn ogen.
"Als laatste meneer Tomlinson" zei de koningin en Louis rolde naar haar toe.
"Louis, je hebt ontzettend veel meegemaakt. Je bent ontvoerd geweest, verkracht, met de dood bedreigd en bijna vermoord. Ik heb enorm veel respect voor je. Hierbij benoem ik u tot Sir Louis Tomlinson" zei de koningin glimlachend en ze spelde twee lintjes op zijn borst.

Alle lakeien begonnen te klappen, maar ik klapte het hardst.
Louis bloosde als een gek en strekte zijn hand uit naar mij. Ik liep naar hem toe, bukte en kuste hem vol passie, trots en liefde.
"Ik houd van je" fluisterde ik.
"Ik nog meer van jou" fluisterde Louis terug.

We hoorden een zacht kuchje en keken blozend op.
"Jullie zijn zo schattig" piepte de koningin.
We lachten allemaal en toen greep ik mijn kans.
Ik ging op één knie zitten en pakte trillend Louis's handen.
"Lieve Louis, een normaal mens zou zeggen dat het hem speet dat hij iemand ontvoerd had, maar ik zeg dat niet. Jij was het beste wat mij is overkomen. Het zou jaren kosten om je te vertellen hoe lief, schattig, zorgzaam, aardig en dapper je bent. Maar nog meer om uit te leggen hoeveel ik van je houd. Ik ken duizenden woorden, maar niet genoeg om te zeggen hoe veel mooier jij mijn leven hebt gemaakt. Lieve Louis, wil je met mij trouwen?" Vroeg ik.

Iedereen stond sprakeloos en Louis huilde. Had ik iets verkeerds gezegd?
Ik begon in paniek te raken, totdat Louis me vol passie zoende.
"Ja Harold Edward Styles, ik wil met je trouwen" zei hij.
Iedereen klapte.
"Dan verklaar ik u tot echtgenoot en echtgenoot" zei de koningin dolgelukkig, maar het was lang niet zo gelukkig als hoe ik me voelde.

Louis maakte me een beter persoon. Hij liet mij inzien dat ik ook gelukkig kon zijn. Hij liet mij voelen wat ware liefde was. En ik zal hem nooit meer laten gaan.

The End x