Kidnapped /L.S/

5

Okey, dit hoofdstuk faalt een beetje, maar goed.. Enjoy! :D

Louis' POV
We kwamen bij de loods en de auto stopte.
"Welkom in ons huis" grinnikte Sara.
Ze liepen naar binnen en ik besloot ze maar te volgen.

De ruimte was in kleine hokjes en kamertjes verdeeld: Vooraan was een open keuken met daarnaast een woonkamer. Daarachter was een badkamer en een opslagruimte. Jill liep verder en gebaarde dat ik mee moest komen. We kwamen bij een grote gymzaal en daarnaast zat een kamer met computers en weet ik veel wat nog meer.

We kwamen bij een trap en gingen naar boven. Daar waren 6 slaapkamers, een hobbykamer en 2 badkamers.

"Hebben jullie dit allemaal zelf gemaakt?" Vroeg ik verbaasd.
"Jupp, soms wel met de hulp van een paar vrienden, maar het merendeel zelf" glimlachte Jill.
"Kom, dan laat ik je kamer zien" voegde ze eraan toe.
Ze liep weer verder en kwam bij de achterste kamer. Ze deed de deur open en ik zag een eenvoudig bed met een tafel en een kledingkast.

"Waarom hebben jullie mij eigenlijk meegenomen?" Vroeg ik.
"Je was daar totaal niet veilig.. Je blijft hier tot die bende is opgepakt, anders loop je kans dat je vermoord wordt" antwoordde ze.
Ik slikte even.
"Waarom wonen jullie hier? " Vroeg ik.
"We zijn allemaal of op straat gegooid of weggelopen en toen kwamen we elkaar tegen en zijn we opzoek gegaan naar een pand om te wonen en zijn we klusjes gaan doen om het hier leefbaar te maken" legde ze uit.
"Oh.. wat voor klusjes bedoel je?"
"Waarom denk je dat we dat huis binnen gingen?"
"Oh.. Dus je bedoelt inbraken.."
"Jupp, maar kom, we gaan maar eens eten" zei ze en ze trok me mee naar de keuken.

Ondertussen in huize One Direction...
"Niall! Waar is Louis?!" Riep Liam.
"In mijn kamer op bed, hoezo?" Riep Niall terug.
"Ik zie hier geen Louis hoor.."
"WAT?!" Schreeuwde Harry.
Hij rende de trap op en ging naar Niall's kamer. En inderdaad, er was geen Louis te bekennen.
"Niall, jij idioot! Ik zei toch dat je hem vast moest maken?!" Schreeuwde Harry gefrustreerd.
Hij gaf Niall een klap in zijn gezicht en Niall viel achterover. Hij schopte nog een paar keer in Niall's maag.
"Verdwijn! Ik wil je hier niet meer zien! Pak je spullen en ga weg!" Schreeuwde hij.
Niall stond op en strompelde naar zijn kast. Hij pakte een rugzak en propte zijn kleding en telefoon er in. Hij trok zijn jas aan, pakte zijn wapen en verliet toen het huis. Hij sprong in zijn auto en reed weg.
"Waar moet ik heen?" Vroeg hij zich af.
Hij reed richting de haven en zag allemaal oude loodsen staan. Hij dacht even na en besloot toen maar in 1 te overnachten. Zijn zicht werd steeds waziger toen hij uit de auto stapte en naar een loods liep. Hij zag daardoor niet dat er al een auto stond. Op nog geen vijf meter van de deur zakte hij door zijn knieën en werd het zwart voor zijn gezicht.

Weer terug bij Louis..
"Wat was dat?" Vroeg ik geschrokken.
We hoorden een autodeur dichtslaan en slome voetstappen op het grind. Even later hoorden we een bons en een kreun en daarna niks meer. Romy en Jill stonden op en trokken hun pistolen. Ze liepen naar de deur en gooiden hem open. Even later kwamen ze terug met een blonde jongen die onder het bloed zat.
"Oh shit" zei Sara geschrokken.
Ze liep naar de meiden en hielp ze om de jongen op de bank te leggen.
"Louis? Zou je even een doek nat willen maken en hem dan aan mij willen geven?" Vroeg Jill.
Ik knikte en maakte snel een theedoek nat en gaf hem aan Jill. Ze depte langzaam op het gezicht van de jongen en deze kwam na enige tijd weer bij. Zijn ogen gingen de kamer rond en bleven toen hangen op mij. Hij kwam omhoog en rende naar mij toe. Hij pakte me bij mijn keel en duwde me tegen de muur aan.
"Jij dacht zomaar weg te gaan he, mannetje? Daar zul je spijt van krijgen, dat beloof ik je" siste hij.
Toen pas realiseerde ik het me. Het was Niall.
"Hee! Laat hem los!" Schreeuwde Pernella en ze trok hem van me af.
Ik zakte langs de muur omlaag en begon te snikken.
"Oke, wie ben jij en wat doe jij hier?" Vroeg Romy boos.
"Ik ben Niall en dat is een lang verhaal" zei hij.