Kidnapped /L.S/

PART TWO - CHAPTER 7

Harry's POV

Het was inmiddels 4 maanden later en Zayn was nog steeds niet gevonden. Louis werd niet meer lastig gevallen en we leefden een rustig leventje. Het was nu woensdag en we waren samen op weg naar school.
"Hazz..."
"Ja?"
"I-ik... W-weet je nog van toen we een keer boodschappen gingen doen en dat we toen Zayn tegen kwamen?" Vroeg Louis.
"Ja, hoezo?" Vroeg ik bezorgd.
"I-ik had toen het gevoel dat e-er iets zou gebeuren... En nu heb ik dat weer..." zei Louis.
Mijn ogen werden groot. Zou er echt iets gaan gebeuren?
"Het komt vast wel goed, Lou" zei ik maar ik wist het niet zeker. We liepen door en we gingen naar onze lokalen. Onze lessen begonnen en ik begon mijn klas uitleg te geven over een opdracht. Zo ging het de hele dag door tot het half 4 was.

De laatste bel ging en de leerlingen verlieten het lokaal. Het was mijn mentorklas en ik wenste ze een fijne middag. Ik wist dat Louis, Niall, Liam en ik de enige leraren waren die tot dit uur les hadden en dat Louis ook zijn mentorklas had.

Plotseling hoorde ik schoten en zag ik leerlingen gillen en alle kanten op rennen. Wacht, schoten?!

"Zoek dekking!" Schreeuwde ik en ik gooide mijn lokaal weer open. Plotseling zag ik één van de schutters achter Louis, die zijn handen op zijn hoofd had, lopen. Mijn hart stond stil. Louis had gelijk.

Ik werd vanachter gegrepen en het lokaal in geduwd. Mijn handen werden met tierips vast gemaakt en er werd een pistool op mijn hoofd gericht. Leerlingen werden naar binnen geduwd en even later Louis ook. Hij werd op de grond geduwd en ook zijn handen werden vastgemaakt. Het lokaal werd op slot gedaan en de ramen werden gesloten.
"Wie er ook maar denkt iets te zeggen haalt de volgende morgen niet" riep iemand. Een heel bekend iemand. Zayn.
"Ahw kijk, meneer Tomlinson is bang..." zei hij grijnzend. "Neem hem mee."
Louis werd aan zijn haar overeind getrokken en mee naar buiten genomen.
"NEE!" riep ik en ik sprong overeind, om daarna meteen een klap in mijn gezicht te krijgen.
"Styles, ik zou me maar kalm houden als ik jou was, of je lieve mentorleerlingen gaan er één voor één aan" zei Zayn.
Hij duwde me weer op de grond en pakte toen zijn telefoon. Hij draaide een bepaald nummer en zette zijn telefoon op de speaker. "Politiebureau Londen Oost, waarmee kan ik u van dienst zijn?"

"Ik heb hier twee klassen gegijzeld. Elk half uur zal er iemand vermoord worden. Dit gebeurt niét als u mij €5.000.000 geeft. U komt het persoonlijk brengen. Het adres is London East High" zei Zayn en hij hing op.
"Zayn, hoe kun je dit doen?" Vroeg ik.
Hij sloeg me hard in mijn gezicht.
"Was ik niet duidelijk over dat praten?" Vroeg hij dreigend.

Ik keek het lokaal rond. Alle leerlingen zaten trillend tegen elkaar van angst. Liam en Niall-wacht waar waren ze?

James's pov
Ik zat naast meneer Styles en keek doodsbang om me heen. Meneer Styles kende de man, die blijkbaar Zayn heette. De man liep het lokaal uit. Meneer Styles keek gespannen naar mij.
"James, kun je bij mijn rechter broekzak?" Vroeg hij.
Ik knikte.
"Mooi. Pak mijn telefoon en bel meneer Payne" zei hij.
Ik pakte zijn telefoon en na een beetje stuntelen kon ik meneer Payne bellen.
"Liam. Lokaal 105. Daar zitten we. Bel Elisa en Jill's squad. We hebben je hulp nodig. Zayn heeft ons gegijzeld en hij heeft Louis" zei meneer Styles.
"Oh mijn god.. We komen er zo snel mogelijk aan!" Zei meneer Payne en hij hing op.
"James, stop hem nu weer in mijn broekzak" zei meneer Styles en ik deed wat hij zei.
"Nu maar hopen dat ze ons kunnen bevrijden" zuchtte hij.
"Meneer? Waar kent u hem van?" Vroeg ik doelend op Zayn.
"Hij was ooit mijn beste vriend.. We zaten samen in een bende en hadden meneer Tomlinson ontvoerd. Hij had ooit iets gedaan bij Louis en toen heb ik hem uit huis geschopt. Sindsdien zit hij constant achter meneer Tomlinson aan" antwoordde hij.
"Wat heeft hij dan gedaan?" Vroeg ik.
"H-hij heeft Louis en mij m-meerdere malen verkracht en mij bijna vermoord" antwoordde hij zacht.
"Hebben u en meneer Tomlinson iets?" Vroeg ik.
"Ja... Hij is mijn vriendje" antwoordde hij blozend. "Maar nu heeft Zayn hem weer en ik weet niet wat hij hem aan gaat doen."
Tranen stroomden ondertussen over zijn wangen.
"Het komt goed, meneer, we halen hem hier weg. Ik ga u helpen. We komen hieruit" zei ik geruststellend.
"Dankje James " zei hij.