bu bölüm biraz ara bölüm niteliğinde olacak çünkü telefondan yazıyorum cuma günü upuzun bir bölüm yazacağııım. bu arada hikayeye olan ilginiz beni gerçekten çok çok mutlu etti. lütfen voteleyiin. yazım hataları olabilir. öpüldünüüz*
Hatalı mı davranıyordum? Daha annemlerin ölmesi üzerindenbir gün bile geçmemişken. Bu yaptığım doğru muydu?
Huzursuzca kıpırdanmamdan anlamış olacak ki Berk
"Birşey mi oldu?"diye sordu.
İnandırıcı olmasını umarak gülümsedim
"Yoo , sadece biraz üşüdüm." dedim. Beni biraz daha sıkıca sararak saçlarımdan öptü.
-Berk
-Efendim meleğim?
-Ya şey işi nasıl olucak..
-Ney işi?
-Ya. Şey işte. C-cena...
sözümü tamamlayamadan boğazıma bir ağırlık çökmüştü.
Söyleyemedim. Kabullenemiyordum. Hala sanki birazdan annem beni uyandıracakmış gibi geliyordu. Hepsi rüya gibiydi. Hem kötü ama en güzel anlarımı geçireceğim bir rüya.
Gözyaşlarım ne ara inmeye başladılar, yağmur ne zaman yağmaya başladı bilmiyordum. Berkın beni kolumdan çekmesiyle taksiye atlamam bir oldu.
Ön koltuğa geçtiğinde sessizce arkada ağlama işlemime devam ettim.
Yine aynısı olmuştu. Yine aramıza duvar örmüştü.
Sessiz ve yaklaşık 20 dk. süren yolculuğun ardından sonunda onun evine gelmiştik.
Sessizce bavullarımı elimden aldığında gözyaşlarımı engellemeye çalışarak onu takip ettim.
İçeri girdiğimizde bavullarımı girişe bıraktı. Ayakkabılarımı çözmeye yeltendiğimde
-Boşver , zaten birdaha kimse gelmeyecek buraya. dedi.
Omuz silkip ayağa kalktım. Ne yapıyoruz der gibi baktığımda odasına doğru yöneldi.
Benimkinden biraz daha küçük bir spor çantasına giysilerini doldurmaya başladı. Bütün dolap oraya nasıl sığacak diye düşünürken elime bir sırt çantası tutuşturdu ve kitaplığı işaret etti.
Okul kitap ve defterlerini dikkatlice çantaya yerleştirdikten sonra başka gerekli olan ne var diye bakınmaya başladım.
"Okul kitaplarımı koysan yeter. Diğer herşeyi yeniden alıcaz. Giysilerimin de hepsini almadım. Cenaze işlerini de düşünme. Dayım hepsini halletmemize yardım edecek. Çok fazla eşyaya ihtiyacımız yok çünkü herşeyimizi yeni baştan alıcaz. Herşey güzel olacak meleğim" deyip bana sarıldığında afalladım.
Bu çocuk gerçekten garipti.
O kadar anlık ruh değişimleri oluyordu ki.
Gülümseyip yanağına ufak bir öpücük kondurduğumda hafifçe sırıttı.
"Hadi gidelim artık" diyip elimden tuttu.
Derin bir nefes alıp eve son kez göz gezdirdikten sonra dışarı çıktık.
Merakıma yenik düşüp
-Evdeki eşyalar ne olacak? diye sordum. Aslında merak etmem gayet normaldi yani. Öylece bırakıp çıkmıştık evleri ve arkamızdan evin yanacağını felan da zannetmiyordum (Vampir günlükleri afsdhjlk)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
WONDERWALL
Lãng mạnHerşeyini kaybeden bir kız düşünün. Geçmişinde bıraktığı hayal kırıklıklarını bile henüz atlatamamışken herşeyini kaybeden bir kız. Ve bir de erkek. Geçmişte yaptığı hatalar için hala kendini affedemeyen, bütün ailesini bir kazada kaybeden bir erke...
