Dogonić przeznaczenie

Co za mała jędza 24

Marco

Ta kobieta jest niemożliwa. Czekałem na nią z lunchem z stołówce, a ona nie raczyła się pojawić. Do tego cały czas chodził twardy od ich pocałunku. Trening też niezbyt pomógł, chociaż trochę mógł się wyżyć. Jeden plus.

Obecnie wraca do akademika i jak tylko dopadnie w swoje ręce Caro, będzie biedna, że z nim zadarła. 

Ku jego zdziwieniu nie ma dziewczyny w środku. Rozglądam się po pomieszczeniu w poszukiwaniu chociażby karteczki, ale nic takiego nie znajduję. Wyciągam telefon i wybieram jej numer. No kurwa mać. Jej telefon leży na łóżku. Czyli gdzieś wyszła. Dobra, poczekam na nią i wtedy pożałuje tego.

Jednak po godzinie dalej nie ma jego mate i zaczyna się denerwować. To, że jest na niego zła, to jedna, ale nigdy by tak go nie zostawiła bez słowa.

~ Jesteś tego pewny?- Odzywa się jego wilk.- Już raz uciekła, może zrobiła to drugi raz.

~ Nie miała powodu- warczę na niego.

~ Pomyśl, gdzie ona mogła pójść. 

~ Poza kuzynem nie ma nikogo.

~ No i masz odpowiedz.

Ruszam do Ethana z nadzieją, że tam zastanę moją mate. Wyciągną ją siłą, chociażby nie wiem co. Pukam kilka razy w drzwi chłopaka , a już po chwili stoi  z pytającym wzrokiem.

- Nie ma u ciebie Caro?

- Nie, przecież mają babski wieczór.

- Co maja?

- Kilka dziewczyn łącznie z twoja i moją dziewczyną zrobiły sobie babski wieczór u Mony.

- Kurwa!

- O, widzę, że ci nie powiedziała- wybucha śmiechem, ale gromie go wzrokiem.

- Co za mała jędza. 

- Spokojnie stary, też mi się ten ich pomysł nie podoba, tak samo jak jeszcze kilku innym samcom.

- No to musimy dać im nauczkę- uśmiecham się szelmowsko.

Ustalam z Ethanem co powinniśmy zrobić i okazuje się, że chłopak ma klucz do pokoju swojej dziewczyny, bo aktualnie zamknęły się na cztery spusty. Postanowiliśmy, że poczekamy jeszcze z dwie godziny i razem z resztą chłopaków, wejdziemy tak i każdy zabierze swoja mate do siebie.

Jednak w tym czasie postanawiam z kuzynem Caro, posiedzieć i oddać się czysto męskim rozrywką, takim jak męcz i butelka piwa. 

Zanim się spostrzegamy mijają umówione dwie godziny i całą piątką ruszamy do pokoju Mony. Przystajemy i nasłuchujemy przez zamknięte drzwi. Cisza. Co prawda jest dopiero dwudziesta druga, ale może usnęły. 

Ethan przekręca klucz w zamku i otwiera cicho drzwi. W środku cicho gra telewizor, a ich uciekinierki leżą na wielkim łóżku i chyba wszystkie śpią. Ruszamy powoli i ku zaskoczeniu dziewczyn, porywamy je w swoje ramiona i wynosimy z ich głośnym piskiem.

- Co ty robisz do cholery?- Caro wali mnie pięściami w tors.

- Kochanie, dosyć fochów- warczę i przyciskam ją jeszcze mocniej do siebie.

Otwieram kopniakiem drzwi i rzucam moją mate na łóżko. Patrzy na mnie zdziwiona i z oczami krągłymi jak młyńskie koła.

- Rozbieraj się- zrzucam swoją bluzę i resztę ubrań, zostając w samych bokserkach.

- Jeszcze jakieś życzenia?- Rzuca z kpiną i próbuje uciec z łóżka. Łapię ją i przyciskam jej słodkie, miękkie ciało do materaca.

- Albo sama to zrobisz, albo zedrę z ciebie ciuchy- ostrzegam ją.

- Och, ale się boję- śmieje się.

Przyglądam się tej małej, złośliwej mate, która jest powodem, że mój kutas jest tak twardy jak nigdy w życiu. Pochylam głowę aż nasze oczy się spotykają. Widzę w nich nutkę prowokacji i zadziorności. No, skoro tak chce się bawić, ja nie mam nic przeciwko.

- To jak kochanie, rozbierasz się, czy ja mam to zrobić?- Mruczę jej do ucha.

- Śpię w ubraniu.

Moje paznokcie przeobrażają się w pazury i kilkoma ruchami rozcinam piżamę mojej ukochanie, po czym zrywam z niej materiał. Leży przede mną w samej bieliźnie, tej cholernej czarnej koronce i znowu próbuje uciec z łóżka. Łapię ją w pasie i siadam na jej biodrach, dociskając moim fiutem do jej miękkiej, pachnącej pożądaniem cipki.  Słyszę jak z jej z jej piersi wyrwa się cichy pomruk i nie czekając na więcej wpijam się w jej kuszące usta.

- A teraz kochanie cię wypieprzę. To będzie karne rżnięcie- kąsam jej usta, po czym oboje poddajemy naszemu pragnieniu siebie nawzajem.