I'm Still Breathing

Rozdział II

Nie, to głupie. Dlaczego? Nie. Nie i jeszcze raz nie.

Słysząc te słowa, zamarłem. Spodziewałem się usłyszeć cokolwiek, ale tego nie.

- Ale to nie wszystko, - Aniela mówiła dalej - od tego dnia w nocy przychodzą do mnie trzy dziwne postaci. Fajnie się z nimi rozmawia... i pewnie masz mnie teraz za wariatkę...
- Nie...
- Nie?
- Nie. Ja po prostu...
- Hm? - szeroko otwarła oczy.
- Mam to samo. Tylko, że nie widzę trzech postaci a pięć... I jest coś jeszcze oprócz tego...

Nie potrafiłem tego powiedzieć, więc po prostu pokazałem.

Dwie szklanki w dziwnym tańcu przeleciały nad Anielą. Znalazły swoje miejsce w zlewie, zostały polane wodą i umyte.

Dziewczyna była równocześnie zachwycona i przerażona. Uczucia te walczyły w jej mózgu. Nie wiedziała, co powiedzieć. W końcu wstała. Zrobiłem to za nią. Podeszła do mnie, przytuliła mnie i... znaleźliśmy się w innym pokoju.

- Wow, jak to zrobiłaś?!
- Przypuszczam, że w ten sam sposób, co ty.
- Taa...
- Skąd to się mogło wziąć?
- Nie wiem, ale średnio mi się to podoba.
- Cieszę się, że jesteś w tym ze mną.
- Tak, ja też.

Mam nadzieję, że nie słychać było po mnie tego, że tak naprawdę nic od niej nie oczekuję. Chciałem dla niej dobrze, lubiłem ją. Nie chciałem jej skrzywdzić.

- Może znajdziemy coś na ten temat w internecie?
- Nie wiem, czy to dobry pomysł, ale warto spróbować.
- Okay, gdzie znajdę komputer?
- U mnie, na... - tyle tylko powiedziałem, a ona była już z powrotem z laptopem w rękach. - Wiesz, nie jest tam zbyt daleko, mogłaś to zrobić po ludzku. Dziwna jest dziewczyna z taką mocą, czyż nie?
- Tak, przepraszam.

Powiedziała to z dziwnym uśmiechem na twarzy. Taaaak, użycie tego słowa to był błąd. Nie przewidziałem, że odbierze to w ten sposób. Teraz pomyśli, że naprawdę chcę z nią być.

Szukała tego już 15 minut i nic to nie dawało. Cały czas denerwowały nas wyskakujące reklamy: "W twoim życiu coś się zmieniło?" "Jeżeli dzieje się coś dziwnego w twoim życiu, my na pewno pomożemy!". Zdenerwowany w końcu sprawdziłem AddBlock'a. Był włączony. Zresetowałem go.

- Zamknij teraz przeglądarkę i dajmy mu trochę czasu.
- Leoś, patrz!

To było naprawdę dziwne. Reklamy zaczęły wyskakiwać na pulpicie.

- Sprawdźmy coś. Pozamykaj wszystkie okienka i odłącz się od internetu.

Tak jak myślałem, reklamy wciąż wyskakiwały.

- No to chyba mamy rozwiązanie naszej zagadki.

Włączyliśmy to i nagle pokazało się dziwne powitanie. Wypowiadał je trochę przerażający damski głos. "Witaj w gronie przyjaciół. Naszym zadaniem jest jednoczenie Ofiar. Waszym obowiązkiem jest dołączenie do ODO. Teraz proszę o zidentyfikowanie, przewodnicząca projektu NUUOW."

- Nie bardzo rozumiem. Co to są w ogóle za skróty?!
- Uspokój się, rozpoczyna się identyfikacja. Ty się identyfikuj, to twój komputer.
- No dobra, zrobię to.

Po chwili usłyszeliśmy jednak słowa z komputera: "Wyczuwam obecność dwóch ofiar. AWT Teniela i LST Terdeza. Zatwierdzam. Przygotowanie do transportu."

Nagle skądś zaczął wydobywać się jakiś gaz. Zobaczyłem mdlejącą Karolinę. Chciałem ją złapać, ale po kilku krokach, zrobiło mi się ciemno przed oczami. Zasnąłem.