Title; Future
Paring; Alfred Pennyworth / Thomas Wayne
Event ; DCรายปักษ์ หัวข้อ ความฝัน
Warning; shot fan fic
------
"ไว้อีกยี่สิบปีข้างหน้าเราค่อยพูดเรื่องนี้กัน"
5
"มาสเตอร์เวย์น ผมเตรียมรถไว้ให้พร้อมแล้วครับ ไม่ทราบว่าจะเดินทางเลยไหมครับ?" ชายหนุ่มในชุดสูทหางกระเบนกล่าวขึ้น มือข้างนึงถือผ้าขาวสะอาดสะอาดหลังจากเพิ่งทำความสะอาดโต๊ะทานอาหารเมื่อครู่ ผู้ถูกเรียกที่ยังคงยุ่งๆกับงานอยู่ตอบโดยไม่เงยหน้าว่าตกลง ก่อนที่ชายอีกคนจะปิดประตูและไปเตรียมตัว
"อัลเฟรด เอาเข้าจริงๆคุณควรเรียกผมว่าโธมัสนะ" เจ้าของชื่อมองผู้เป็นเจ้านายผ่านกระจกรถคนขับ สายตาของโธมัสสบเข้ากับเขาและจ้องมองลึกลงไป
"ผมเกรงว่าจะกลายเป็นสนิดสนมเกินไปน่ะครับ" อัลเฟรดตอบข้อสงสัย
"อย่ามาน่า ผมกับคุณถึงจะเป็นลูกจ้างกับนายจ้าง แต่ยังไงคุณก็คือครอบครัวของผมนะ" อัลเฟรดกำพวงมาลัยรถแน่น 'ครอบครัว' สินะ
"งั้น มาสเตอร์โธมัส แบบนี้งั้นเหรอครับ?"
"แค่โธมัสเฉยๆก็พอน่า"
"ไว้ผมจะกลับไปพิจารณานะครับ มาสตอร์เวย์น"
สุดท้ายก็กลับมาที่ชื่อเดิมไม่ใช่หรือไง
------
10
"เฮ้ อัลเฟรด คุณเห็นเนคไทน์ผมไหม?"
"ผมวางให้คุณบนโต๊ะเขียนหนังสือแล้วไงครับ" เจ้าของชื่อที่ถูกขานตอบเสียงดังเพราะเขากำลังยุ่งอยู่กับการทำความสะอาดบ้านอยู่
"แล้วสูทของผมละ"
"ผมแขวนไว้ตรงตู้ครับ" เพียงไม่กี่นาทีต่อมา โธมัส ก็พร้อมสำหรับการออกงานคืนนี้แล้ว ชุดสูทของเขาดูเยี่ยมไปเลยสำหรับคืนนี้ เพียงแต่ทรงผมของเขายังไม่เข้าที่ซะทีเดียว
"คุณนี่เหมือนเด็กๆจังนะครับ" อัลเฟรดที่เดินเข้ามาในห้องมองผู้เป็นนายด้วยสายตาขำๆ มือนึงถึงหวีและเจลแต่งผม จัดแต่งทรงที่เจ้ากับเจ้านายของเขาที่สุดให้
"เพราะแบบนี้ผมเลยต้องการคุณให้อยู่ข้างๆไงครับ" โธมัสหัวเราะ อัลเฟรดอดไม่ได้กับความน่ารักของคนตรงหน้า บรรจงเชยคางและรูปหน้าสวยขึ้นและประทับจูบเบาๆที่ริมฝีปาก
"สำหรับคุณ ผมอยากที่ตะเป็นมากกว่าพ่อบ้าน" เขายิ้มและต้องมองเข้าไปในด้วยตาของอีกคน โธมัสมีท่าทีที่ค่อนข้างกระอักกระอวนใจไม่น้อย ก่อนจะผลักอีกครให้ออกห่างจากตัว
