High School Stories

Deel 12

Tasnim:

De volgende ochtend wilde ik niet opstaan. Simpel om het feit omdat mijn eerste gedachte was: ik zal Nasserdinne weer zien. Die gedachte zorgde er meer voor dat ik zelfmoord wou plegen dan werkelijk opstaan voor iets waar ik zoveel van hield: school. Aan mijn vriendinnen vertelde ik niks over Nasserdinne. Vooral omdat hij nu vaker in ons buurt was doordat we dezelfde kluisje deelden en Fatiha leek iets voor hem te voelen. Jamila was de enige die haar mond hield over zowel Nasserdinne als Saifadinne. Fatiha was dol op Nasserdinne ook al hield ze het luchtig en Hajar en Imane waren gek op Saifadinne. MIJN Saifadinne. Maar over hem hield ik ook mijn mond. Ik was wijs en deed precies hetzelfde als Jamila. Al begreep ik niet wat er met haar was. Zou ze stiekem ook iets voelen voor Nasserdinne of Saifadinne? Haar erover vragen zou hypocriet van me zijn, want ik wist dat als zij mij ernaar zou vragen, ik zou liegen. 

Eerst woog ik de opties af. Als ik zou opstaan, zou ik op tijd op school aankomen, naar mijn kluisje gaan en daar Nasserdinne aantreffen. Als ik niet opstond, kwam ik te laat, zou ik naar mijn kluisje gaan en daar Nasserdinne niet aantreffen. Maar dan zou ik Biologie missen, dus veel minder met Saifadinne doorbrengen. Wat was eigenlijk zijn achternaam ook al weer? Hij had liever dat we hem bij zijn achternaam noemde. Omdat ik onder geen enkele voorwaarde minder tijd met Saifadinne wilde doorbrengen, besloot ik toch op te staan. Wat was er heerlijker dan opstaan met het gevoel dat je voor iets nuttigs opstond. 

De badkamer was bezet en het ergerde me. Drie keer klopte ik zonder antwoord. "WIE ZIT HIER? IK KOM ZO TE LAAT", riep ik en dat deed ik nooit. Saifadinne had echt veel invloed op me. De vrouw van mijn oom liep langs en keek me verrast aan. "Je bent nooit zo laat opgestaan, normaal sta je altijd op om half zeven", hoorde ik haar zegen. Komt door Nasserdinne.  Maar ik hield wijs mijn mond en verzon een excuus. Het was niet echt laat, want het was zeven uur maar voor mijn doen was het wel laat. Mijn nichtje kwam de badkamer uit. Ook zij zou afstuderen, maar dan van de lagere school. Ik liep snel de badkamer in en verrichte de woedoe, om daarna te bidden. Ik kleedde me om, deed mijn haar in een vlecht en liep de deur uit. Zou ik Nasserdinne aantreffen op school? Oh, kon ik geen genade krijgen en hem nooit meer zien? Het feit al dat hij bestond, ergerde me vooral omdat hij alles dat me irriteerde expres deed. Het duurde niet lang of ik kwam aan op school. Vandaag later dan normaal. Ik keek rond, maar zag Nasserdinne nergens. Opgelucht haalde ik adem en rende naar de gang op weg naar mijn kluisje. De gang was leeg, alleen een vriend van Nasserdinne zag ik. Mijn hart begon sneller te kloppen. Oh laat hem hier niet zijn, smeekte ik wanhopig in mezelf. Maar de vriend van Nasserdinne was niet met hem. Tot mijn grootste verrassing was die vriend met zijn zusje. Nadia toch? Ja, ik herkende haar van op de foto op insta. Terwijl ik haar bleef aanstaren, vol ongeloof, glimlachte ze verward want ze begreep niet dat ik haar kende, terwijl zij geen idee had wie ik was. Ik glimlachte terug en sloeg mijn ogen neer. Wist Nasserdinne dit van zijn zusje? Snel besloot ik om het te vergeten. Het waren mijn zaken niet. 

Nasserdinne:

Als het koud werd, waren er veel mensen die in de gangen bij de kluisjes rondhingen. Ook ik was één van hen. Toen ik deze ochtend opstond, was ik verrast dat Nadia er niet was. Was ze al naar school vertrokken? Ik deed mijn ding en stelde het moment zo vaak mogelijk uit, maar ik besefte dat ik uiteindelijk toch naar school moest. Op school aangekomen was ik verrast Khalid te zien. Hij was samen met Jawad en Oussama. "Jullie zijn vroeg", zei ik. "Ja, jij laat woeshoem", hoorde ik Jawad zeggen. Typisch iets voor hem, me uitschelden deed alleen hij. "Ik ga ff naar mijn kluisje", liet ik weten. Diep vanbinnen hoopte ik dat ik vandaag Tasnim niet tegenkwam. Had ff genoeg van haar. Gewoon haar hele karakter, zo boos en gemeen, bazig en saai. Waarom kwam ik nooit leuke dames tegen? Bij mijn kluisje aangekomen, opende ik deze keer de kluisje met succes. Het kluisje was leeg met uitzondering van Tasnims filosofie handboek. Waar was mijn nederlandse handboek?? Tasnim had die toch niet per ongeluk mee genomen? ZIJ WEER! Ze deed het sowieso met opzet! Wacht maar! Ik keek om me heen en voor iemand het kon zien, pakte ik haar Filosofie handboek. Waarom was ik zo op mijn hoede? Pff, ik was een man! Hoorde niet bang te zijn. Met een grijns liep ik terug naar mijn matties. Tasnim zag ik al snel in de verte. Toen onze blikken even kruisten, liet ik het toe om naar haar te grijnzen, ook al begreep zij er niks van. Wacht maar, lieverd, binnenkort zul je het begrijpen.