High School Stories

Deel 49

Tasnim:

Verbaasd keek ik naar Saifadinne. Waarom had Maissa me niet verteld dat hij ging komen? Ik keek van hem naar Maissa die een pijnlijk gezicht trok. "Wat ehm, is er?"vroeg ze en Fatiha achter me kwam naast me staan. "Hallo meneer", zei ze vriendelijk. "Wie we daar hebben, mijn lievelingsleerling en haar vriendinnen", zei Saifadinne terwijl hij naar me knipoogde. Ik negeerde zijn gebaar. "We hebben iets gemaakt voor jullie", zei ik en zowel ik als Fatiha gaven we haar de lekkernijen die we speciaal voor hun hadden gemaakt. "Kom binnen", stelde de moeder van Maissa voor die opeens naast Saifadinne was komen staan. "Nee", zeiden Saifadinne en Maissa tegelijk. Schuin keek ik van Saifadinne naar Maissa die opeens heel raar begonnen te doen. "Waarom niet?"wilde Manar koppig weten die ook naast me kwam staan. 

"Omdat...", begon Saifadinne en zocht steun bij Maissa die het zelf ook niet wist. "Wat doen jullie allemaal bij de deur...", vroeg een vrouwenstem die opeens verscheen. Mijn ogen werden groter bij het zien van haar lange, blonde haren. Maar natuurlijk. "Ik ehm, wij ehm, kunnen ook niet", loog ik. "En willen niet" zei Manar die vies naar het blondje keek. "Niet doen", fluisterde ik, maar als Manar het eenmaal voor iemand opnam, dan deed ze dat voor de volle honderd procent. 

Terug thuis probeerde ik maar niet aan het voorval te denken. "Dit is klote", zei ik uiteindelijk. Deze keer zou ik echt niet staan huilen om hem, dus ik vertikte het om maar één traan los te laten. "Trek het je niet aan", troostte Fatiha me. "Maar zag je dan niet hoe mooi ze was", zei ik. "Maar is ze ook slim?"vroeg Manar. Ik rolde met mijn ogen. Mijn intelligentie, was dat alles dat ik had? Ik wilde meer zijn dan dat, misschien Saifadinnes nieuwe verloofde.... "En dan heb je Maissa die me zoiets niet eens kon vertellen", klaagde ik verder. "Misschien had ze zo haar redenen", probeerde Fatiha, maar nee, er was geen enkel excuus dat dit kon goed praten. 

Nasserdinne:

"Kunnen jullie geloven dat we bijna zijn afgestudeerd, na deze vakantie nog een maand en dan gedaan", zei ik. "Een maand waarin we ons eindproject af moeten hebben", deed Oussama me herinneren. "Kom op, man! Beter dan eindexamens", zei ik en ze waren het met me eens. "Hoe zit het trouwens tussen jou en Manar", vroeg Jawad met een grijns. Er was niks dat ik liever wou doen dan hem een harde stoot geven. "Niks, er is niks tussen ons", antwoordde ik droog. "Tss, heb je eindelijk een oogje op iemand, bereik je niks", gaf Jawad zijn commentaar. "Ja, maar misschien is Manars iemand zusje en hij wilt dat haar broer natuurlijk niet aandoen hé", zei Oussama met rollende ogen doelend op zijn levensverhaal. "Zet je eroverheen, koe", zei ik tegen hem want het maakte me echt meer dan gek. "Niet ruzie maken, idioten! We vieren vandaag toch iets?"vroeg Khalid. "Jouw verloving?"vroegen we allemaal tegelijk. "Nee, dat is nadat we afgestudeerd zijn, dus nog een maand, maar dat we goed rapport hebben", zei hij. "Ik dacht ff dat je iets serieus ging zeggen", zei ik ongeinteresseerd. "Ja, ik dacht ook ff dat we iets interessants aan het vieren waren", zei Jawad. 

Het werd heel laat die nacht bij mij thuis, maar winnaars waren ik en Khalid. En toen we tegen elkaar moesten spelen, was het gelijk spel, dus ja. Ik zei hun allemaal gedag en liep naar boven. Nadia zat in haar kamer en ik klopte aan. "Wat moet je?"riep ze. "Niks, ik vroeg me af of je aan het slapen was", zei ik. "Waarom? Bang dat ik er met Oussama vandoor was?"vroeg ze al lachend. Ik liet haar voor wat het was en liep naar mijn kamer. Ik pakte mijn telefoon tevoorschijn en bleef staren naar de foto van Manar. Ze was ook zo oogverblindend. Jammer dat het niks tussen ons was geworden. In plaats daarvan hadden we ruzie.Ik begreep ook niet echt wat ze precies wilde. Ze wilde mij, maar ze wilde mij niet? Was er iemand die dat soort logica(vrouwen-logica weer) begreep? Ik betwijfelde dat. Ik rolde me op mijn zij en viel zo in slaap met de foto van Manar op mijn gsm en haar foto in mijn gedachten.