Tasnim:
Je laatste jaar, je zou denken dat dat één van je mooiste jaren is, maar bij mij was het tegendeel waar. Het was een jaar van vreugde en ellende, maar dat laatste nam de overhand en dat allemaal door hem...
Nasserdinne:
Je zou denken d...
Ik keek naar Tasnim die nog steeds ongemakkelijk om zich heen keek. Ze deed heel hard haar best om niet naar mij te kijken. Ik wist heus wel wat ze dacht. Dat ik haar ging aanraken ofzo. Tss, ik wilde niks met haar te maken hebben. En ze had me ook niet verder geholpen bij het zoeken naar Nadia's geheime vriendje. "Nasserdinne?"vroeg mijn moeder een halfuur later. "Ja?" "Je zit daar al de hele tijd, gaat alles wel goed?"wilde mijn moeder bezorgd weten. "Ja, prima, gewoon een beetje buik pijn", loog ik. Wat moest ik anders doen? "Je hebt toch niet weer last van diaree? Zal ik anders de dokter bellen?"vroeg mijn moeder. Ik hoorde Tasnim zachtjes lachen. Die meid kon haar lach gewoon niet inhouden, had ik zo'n vermoeden. "Nee, yemma, alles gaat goed, gewoon te veel gegeten", loog ik weer. "Jek, weer te veel gegeten? Je wilt toch niet zoals je oom Karim worden?"begon mijn moeder met haar preken en ik zuchtte. "Ik snap het", zei ik dan. "Goed, mohiem ik ga weer naar je tante, ben vanavond weer thuis", hoorde ik mijn moeder zeggen tot mijn grootste opluchting.
"Is de kust veilig?"vroeg Tasnim en ik knikte. Beide liepen we naar de woonkamer. "Sorry, maar ik denk dat Manar liegt, ik heb niks kunnen vinden. En vanaf vandaag laat je me met rust", hoorde ik Tasnim geirriteerd zeggen. "Ik wil ook niets anders", beet ik haar toe. "Goed, dan ga ik maar", zei ze. "Doe je vriendje, Saifadinne de groeten van me", riep ik haar nog na. Met een harde klap sloot ze de deur achter zich. Ik keek opgelucht naar de spullen van mijn zus. Ze had geen relatie! Wat dacht ik wel niet? Ik pakte mijn telefoon en trok een selfie, want ik verveelde me. Niet veel later postte ik die op instagram. Ik wist wel waarom ik die postte. Normaal hield ik niet van foto's, maar ik had zo'n groot vermoeden dat Tasnim me stalkte. Ze leek zo'n persoon. Ik begon honger te krijgen en liep naar de keuken. Terwijl ik at, begon ik te lachen. Mijn moeder had me zwaar verschut gezet bij Tasnim. Al een geluk dat ze niks in mijn ogen was, anders had ik een probleem.
Tasnim:
Thuis stuurde ik snel een bericht naar de directie met dat ik me niet goed voelde en al naar huis was. Ik kon grote problemen krijgen en dat wilde ik niet voor mijn oom. Op instagram zag ik al snel dat Nasserdinne een foto had geplaatst. Niet dat het me interesseerde. Waarom klikte ik nog op zijn pagina? Toch kon ik niet laten om zijn foto te bestuderen.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Nasserdinne: Boredd!
Stoefer. In het echt had hij niet eens zo'n mooie ogen! Nee, in het echt leken zijn ogen veel donkerder, maar wat wist ik er nou van? Het was heus niet zo dat ik in zijn ogen keek. Snel zette ik mijn telefoon uit en maakte wat klaar om te eten. Ik hoorde een bliep geluid van mijn gsm toen ik stond te eten. Ik keek en zag dat ik op de schoolpagina een bericht had gekregen van Saifadinne.
Hallo Tasnim,
Spijtig dat je ziek was! Wilde je nog graag overal rondleiden. Kan ik je morgen spreken, alleen? Als je ten minste niet ziek bent morgen en naar school komt.
Met vriendelijke groeten
Saifadinne
Mijn hart begon sneller te slaan. Dat het hem was opgevallen!! Maar wat wilde hij me zo graag zeggen?
