ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 11

Όταν η Τζάνις ανάρρωσε, μετακόμισε στην έπαυλη της κόρης της. Το δωμάτιο ξένων έγινε η κρεβατοκάμαρα της Τζάνις και του Τζέρεμυ. Η Έμιλυ λυπόταν την μαμά της και γι'αυτό της έκανε τα χατίρια. Διαμόρφωσαν το δωμάτιο όπως το ήθελε εκείνη και προσέλαβαν μια επιπλέον βοηθό για να ικανοποιεί αποκλειστικά την γυναίκα.Εξάλλου ήταν στο κρεβάτι και είχε ανάγκη να την βοηθάει κάποιος.Δεν μπορούσε να σταθεί στα πόδια της ακόμα και δεν της άρεσε.

-"Μα για πόσο ακόμα θα είμαι έτσι?" Παραπονέθηκε η Τζάνις. "Πρέπει να πάω στο γυμναστήριο και να συναντηθώ με τον κομμωτή και τον αισθητικό μου και..." 

-"Ησύχασε! Θα τα κάνεις όλα αυτά σε λίγο. Ας γίνεις καλά πρώτα." Της είπε γλυκά η Έμιλυ. "Μπορούμε αν θέλεις να τους φέρουμε εδώ για να μην νιώθεις μόνη." Πρότεινε.

-"Αχ ναι!!! Μπράβο παιδί μου! Καλή σκέψη.Πες τους να ερθούν σήμερα κιόλας." Μιλούσε δυνατά και χαρούμενα. Επιτέλους η άνεση που μου αρμόζει! Μπορεί να κνδύνεψα αρκετά,όμως έπιασε τόπο η παρολίγον θυσία μου.Χαχα είμαι πολύ χαρούμενη!Με λυπάται και η Έμιλυ,έτσι την εκμεταλλεύομαι πιο πολύ και καλύτερα.

-"Χαίρομαι να σε βλέπω χαρούμενη." 

-"Παράξενο.Σε θυμάμαι να με μισείς πάντα.Πώς και άλλαξε η συμπεριφορά σου? Μήπως επειδή παραλίγο να αυτοκτονήσω εξαιτίας σου?". Την ρωτούσε σκόπιμα για να την προκαλέσει περισσότερες τύψεις και να την δει μετανιωμένη.

-"Σε μισούσα,αλλά έκανα λάθος. Συγνώμη που σε οδήγησα στην αυτοκτονία! Ήμουν τόσο εξοργισμένη μαζί σου.Αλλά δεν θέλω να χάσω κι άλλον γονιό.Έλεγα ότι είσαι κακιά,αλλά κι εγώ είμαι κάνοντας το λάθος να σε διώξω.Συγνώμη πάλι.." Ένιωθε πολύ ένοχη για όλα. Δεν άντεξε και ξέσπασε σε λυγμούς. Έσκυψε προς την μητέρα της και χώθηκε στην αγκαλιά της,κλαίγοντας δυνατά.

-"Παιδί μου,μην στεναχωριέσαι!! Πέρασαν αυτά. Τώρα ας προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε την σχέση μας. Εξάλλου είμαι χαρούμενη! Έχω κάνει κακά πράγματα και πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη."Της χάιδευε τα μαλλιά για να νομίζει ότι την συμπονεί..Φυσικά αυτά τα λόγια ήταν  ψεύτικα και δεν τα εννοούσε.Έπαιζε θέατρο,όπως πάντα.Με σκοπό να συνεχίσει την πολυτελή ζωή της.

-"Εντάξει τότε. Ας πηγαίνω,να σε αφήσω να ξεκουραστείς.Θα καλέσω και τον κομμωτή σου."Σκούπισε τα δάκρυα της και σηκώθηκε απ'το κρεβάτι.

-"Φιλάκια μικρή μου!" Χαμογέλασε ευχαριστημένη.

                                         ~~

  Καθώς η Έμιλυ κατευθύνονταν προς την τραπεζαρία,διέκρινε τον Τζέρεμυ να κοιτάει απ'το μεγάλο παράθυρο την θάλασσα, καπνίζοντας το τσιγάρο του. Ενοχλημένη προχώρησε για να τον συνετίσει.

-"Ει,μην καπνίζεις εδώ μέσα.Με ενοχλεί και μυρίζει άσχημα." Του είπε πίσω απ'την πλάτη του. Δεν 'εχει καθόλου τρόπους! Πώς θα τον αντέξω;; Παραπονέθηκε  στον εαυτό της.

 -"Και επειδή πειράζει εσένα,γιατί να το σταματήσω?" Ειρωνεύτηκε γυρίζονας να την κοιτάξει.

-"Γιατί είμαι η κυρία του σπιτιού και σε φιλοξενώ! Επίσης μπορώ να σε διώξω όποτε θέλω" Απάντησε δυναμικά.Όταν βρίσκονταν κοντά πάντα την εκνευρίζε και της προκαλούσε άγχος.Αλλα του απαντούσε και δεν φοβόταν τις  προσβολές του. Μάλιστα ο Τζέρεμυ είχε προχωρήσει τόσο κοντά της που μύριζε την ανάσα του,σε συνδυασμό το τσιγάρο. Το βλέμμα του ήταν ειρωνικό όπως πάντα,όταν της μιλούσα.

-"Χαχα επειδή φοράς ακριβά ρούχα,ψηλά παπούτσια και διατάζεις μερικά άτομα νομίζεις ότι έγινες κυρία?"Έγειρε στα πλάγια το κεφάλι του και της ξεφύσιξε τον καπνό πάνω της,προκαλόντας της βήχα.

 -"Ναι, είμαι!"Είπε περήφανα."Εσύ όμως δεν έχεις ίχνος περηφάνιας πάνω σου! Νομίζεις ότι είσαι μάγκας και ανεξάρτητος,αλλά εξαρτώσε από την μάνα μου και συνεπώς απο εμένα."Η Έμιλυ είχε βρει τα πάνω της.Γέλασε χαμηλόφωνα και σταύρωσε τα χέρια της επειδικτικά,έχοντας μια υπεροπτική στάση."Γι'άυτο να μου φέρεσαι καλύτερα και μην με θυμώνεις."

-"Χαχα.Άκου κοριτσάκι εμένα κανείς δεν με απειλεί και ούτε έχω κανέναν ανάγκη! Δεν θες να νευριάσεις τη μαμά σου.Παραλίγο να την σκοτώσεις!Και ήρθες μετά να μου πουλήσεις μαγκια. Είσαι πολύ χειρότερη από εκείνη." Γέλασε και ξαναφύσηξε καπνό ενάντια στο πρόσωπό της.

-"Ο άντρας μου κάνει όλα τα χατίρια.Θα του πω να..."Συνέχισε να λέει,αλλά ο Τζέρεμυ την διέκοψε.

-"Την ημέρα του γάμου σου δέχτηκες να σε συνοδέψω για να μη νομίζει ο Ρότζερ ότι είμαστε εχθροί. Δεν θέλει μια κακιά γυναίκα για γάμο." Τέλειωσε το τσιγάρο του και  το πέταξε στο πάτωμα επίτηδες. "Συγνώμη που φεύγω και με χάνεις,αλλά η Τζάνις θα 'θελει παρεούλα." Προχώρησε λίγο,όμως ξαναγύρισε να της πει:"Φαίνεται πόσο τον αγαπάς. Είσαι ολή μέρα σ' ένα χρυσό κλουβί και εκείνος δουλεύει. Μ'εμάς  εδώ, ίσως να νιώσεις καλύτερα. Εμείς οι 2 μοιάζουμε περισσότερο απ'όσο νομίζεις."

Έφυγε ικανοποιημένος που αποστόμωσε την Έμιλυ. Ηλίθιε! Ήταν η πρώτη φορά που δεν μπορούσε να  απαντήσει  εξίσου στις προσβολές του. Κι όμως, κάθε φορά που μιλούσαν της έλεγε πράγματα που ισχίουν. Που δεν τολμούσε ούτε στον εαυτό της να παραδεχτεί. Ίσως να μοιάζουμε και εγώ να μην θέλω να το παραδεχτώ...