ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24

813 64 4
                                    

Βιαστικά την έπιασε από το χέρι και έτρεξε προς το σαλόνι. Η Έμιλυ δεν μπορούσε  να αντισταθεί πια, είχε κουραστεί. Έτσι κι αλλιώς θα έφευγαν μεθαύριο και δεν θα χρειαζόταν να τον ξαναδει.  Κι αν φώναζε θα την ακούγαν, οπότε προτίμησε να τον ακολουθήσει υπάκουα.

Ο Τζέρεμι γρήγορα την οδήγησε στο σαλόνι και έκλεισε την πόρτα πίσω του. Η Έμιλυ φοβήθηκε για μια στιγμή, αλλά προσπάθησε να το κρύψει και να φανεί γενναία. Εκείνος πλησίασε κοντά της, μα δεν μπορούσε να τον δει καλά. 

Το μόνο φως που έμπαινε στο δωμάτιο ήταν απ' έξω. Το φως του φεγγαριού φώτιζε ένα μικρό μέρος μπροστά απ΄το τραπέζι, ενώ όλα τ' άλλα ήταν σκοτεινά. Έκανε κρύο αφού το τζάκι δεν ήταν αναμμένο και η μία απ΄τις τρεις μπαλκονόπορτες ανοιχτή. 

Η Έμιλυ μισοέκλεισε τα μάτια της για να μπορέσει να τον δει καλύτερα , αλλά και πάλι δεν μπορούσε.

-"Γιατί δεν ανάβεις το φως; Στα τυφλά θα μιλήσουμε;" Ξεφύσηξε και έτριψε τους ώμους της αμήχανα.

-"Αν τα ανάψω μπορεί να μας δει κάποιος...Όπως ο άντρας σου.." Είπε και πλησίασε ένα βήμα πιο κοντά.

-"Πολύ έξυπνος είσαι! Αν κάποιος δει την πόρτα κλειστή θα μπει ούτως ή άλλως.."  

-"Μην είσαι χαζή. Όλοι κοιμούντε! Κανείς δεν πρόκειται να μας ψάξει."

-"Όχι ο Ρότζερ με περιμένει, μπορεί να κατέβει.." Ανησυχούσε αν θα τους εβρισκαν και δεν θα μπορούσε να βρει καμιά δικαιολογία.

-"Μην ανησυχείς, οι γέροι κοιμούντε εύκολα.. Δεν πρόκειται να έρθει.."  Χαζογέλασε κοροιδευτικά για τον Ρότζερ. Εσύ κοιμάσαι του καλού καιρού και η δικιά μου  τύχη δουλεύει. ;)

-"Είσαι πολύ βλάκας για να παίξεις τον μεθυσμένο, μόνο και μόνο επειδή ήθελες να μιλήσουμε! Μπορούσες να μου το έλεγες σαν κανονικός άνθρωπος."

-"Θα έλεγες όχι, όπως πάντα.. Πάντως είχε πλάκα όλο αυτό." Γέλασε φωναχτά και η Έμιλυ έφερε το χέρι της στο στόμα του.

-"Κάνε ησυχία μπορεί να μας ακούσουν!" Εκείνος έπιασε το χέρι της και το κατέβασε. 

-"Σταμάτα να φοβάσαι τόσο! Είσαι η πιο φοβιτσιάρα γυναίκα που έχω γνωρίσει ποτέ!" Ήθελε να την προκαλέσει με το βλέμμα του, αλλά δεν μπορούσε να την δει καθαρά στο σκοτάδι. Μπορουσε μόνο να μυρισει το άρωμά της, αυτό τον ερέθιζε, του άρεσε να την μυρίζει και να ακούει τη γλυκιά φωνή της. Γι' αυτό πλησίασε  ένα βήμα, ώστε να βρεθεί πιο κοντά.

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΑΓΑΠΗWhere stories live. Discover now