WAIT!!help me...

~11~ is this a date?!

POV Luke

Daar ligt ze. Op de grond!! Ik ren naar haar toe. "Gaat het?" Vraag ik haar. "Ja, ben alleen gevallen." Zegt ze. Maar ik zie een traan over haar wang rollen. "Kom ik help je!" Zeg ik, en ik help haar met opstaan en ik pak haar fiets.
We lopen samen naar de lantaren paal, daar vlakbij staat een bankje. Ze loopt erg moeilijk, dus ik besluit haar te ondersteunen. "Dit hoef je niet te doen hoor." Zegt Sanne. "Ik zie toch dat je last van je been hebt! Dit is een kleine moeite!" Zeg ik met een glimlach, "daarnaast heb ik alles voor je over." Zeg ik er nog achter aan. Ze begint te blozen en giechelt zachtjes.
We gaan op het bankje zitten. Als ze gaat zitten zie ik een beetje bloed dat onder haar broek uit komt. "Sanne, je bloedt!" Zeg ik geschrokken van het bloed. "Ach is niks, gaat zo wel weer over." Zegt ze en ze maakt een wuif gebaar waar ze volgens mij 'het boeit niet' mee bedoelt.
"Wat zullen we doen?" Vraagt Sanne, na een korte stilte. "Zullen we wat eten bij de pizzeria?" Vraag ik. "Is goed!" Zegt ze met een prachtige glimlach op haar gezicht. "Ga maar bij mij achter op, je fiets is namelijk een beetje kapot." Zeg ik en ik wijs naar haar fiets. "Ja, daar heb je gelijk." En ze stapt bij me achter op.
Dit is de tweede keer dat we elkaar zien en ze zit weer bij mij achter op de fiets. Niet dat ik dat erg vind, ik vind het heerlijk.
"Luke, elke keer als ik jou zie zit ik bij je achter op" zegt zie half lachend. "Ja klopt daar zat ik ook net aan te denken" zeg ik ook lachend.

POV Sanne

We zijn bij de pizzeria en Luke doet zijn fiets op slot. Hij is echt lief. Maar ik loop al de hele tijd met een vraag rond. Waar ken ik hem toch van?! Ik vraag het hem zo wel.
We lopen samen naar de vrouw die bij de ingang staat. "Hebben jullie gereserveerd? Want het is erg druk!" Zegt ze. "Ja, op de naam pinguïns" zegt Luke, ik moet nu wel lachen. "Wat?!" Vraagt Luke. "Pinguïns?!" Vraag ik terwijl ik blijf lachen. "Pinguïns zijn leuk!" Zegt hij met een bloed serieuze blik. "Ik ben gek op pinguïns!! Maar hoezo reserveer je op die naam??" Vraag ik en ik stop langzaam met lachen. "Vind ik leuk." Zegt hij met een big smile. "Als jullie klaar zijn, breng ik julle naar jullie tafel!" Zegt de vrouw geirriteerd. En ze brengt ons naar een tafeltje.
Luke houdt mijn stoel vast zo dat ik er kan zitten. "Dankje Lukey." Zeg ik en hij schuift me aan. "Graag gedaan" zegt hij en gaat zitten. "Kan ik wat drinken voor jullie halen?" Vraagt een jongen van de bediening. "Voor mij een cola" zegt luke. "Voor mij ook" "staat genoteerd, hier is de menu kaart. Ik kom zo jullie drinken brengen." Zegt de jongen.
Zal ik het gewoon vragen? Waarom ook niet.
"Luke?" "Ja sanne?" Zegt hij en hij kijkt me recht in de ogen aan met zijn prachtige helderr blauwe ogen. "Ken ik jou misschien ergens van?" Vraag ik.
Het blijft stil. Waarom geeft hij geen antwoord?? "Luke?? Je kan het me gewoon zeggen, ik ga je niet ineens negeren ofzo." Probeer ik hem gerust te stellen. "Weet ik." Zegt hij zacht. "Mag ik nu wel antwoord?" "Later, oke??" Zegt hij en hij kijkt me hopeloos aan. "Is goed" zeg ik dan maar.
"Een cola voor u en eentje voor u, heeft unal een keuze gemaakt??" Vraagt de jongen. "Voot mij een salami." Zegt Luke. "Voor mij een mozzarella." "Is goed komt er aan." En de jongen loopt weer weg.
"Wat voor muziek vindt je leuk?" Vraagt Luke. "Uuhm, ik weet niet of jij ze wel kent." Zeg ik twijfelend en ik kijk hem niet aan. "Vertel maar" zegt hij gerustellend. "Oke, greenday, all time low, blink-182 en heel af en toe luister ik 5 seconds of summer." Zeg ik. Wat gaar hij zeggen?? Vindt hij me nu raar?
"Nicee! Ik vind hun ook goed!" Zegt hij enthousiast. Gelukkig hij vindt me niet raar. "Wat is je favoriete nummer van 5 seconds of summer?" Vraagt Luke. "Uuhm ik ken niet al hun liedjes maar broken home vind ik erg mooi." Zeg ik. Dat liedje doet me altijd denken aan hoe het is en hoe het was voor de scheiding.
"Ja klopt dat nummer is ook wel mooi." Zegt hij. "En jouwne?" Vraag ik. "Ik luister niet vaak maar ik vindt Amnesia wel mooi." Zegt hij. "Dat nummer is ook prachtig." Zeg ik.
"Hier zijn jullie pizza's, een salami voor de heer. En een mozzarella voor de mooie dame." Zegt de jongen en hij geeft me een knipoog, ik kijk gauw weer naar Luke en ik leg mijn hand op die van hem in de hoop dat die jongen snel weg gaat want hij stond er nog steeds. Luke kijkt naar mijn hand en lacht. De jongen loopt nadat hij dat heeft gezien gelukkig weg.
Ik zucht en begin te eten. "Dat was echt een creep!" Zeg ik tegen Luke. "Wat bedoel je??" Vraagt Luke bezorgt." Hij noemde me een mooie dame gaf me een knipoog en hij staarde naar me, als het aan hem lag stond hij daar de hele avond!" Zeg ik. "Hij is dan misschien wel een creep..." Zegt Luke. "Maar..?" "Maar hij heeft wel een punt" zegt hij. "Wat bedoel je??" "Je bent super mooi!" Zegt Luke. "Nee, ik ben niet mooi!" Zeg ik en ik kijk hem recht in de ogen aan. "Wat?! Ben je blind?!" Zegt hij. "Nee, maar jij wel!!" Zeg ik. "Laten we stoppen, ik wil geen ruzie." Zeg ik en ik kijk naar mijn handen. "Oke, maar je bent wel mooi!" Zegt Luke. Ik voel tranen komen maar ik hou ze binnnen. Waarom ziet hij niet in dat ik lelijk ben en dat ik er niet van houd als mensen liegen! Ik weet dat ik lelijk ben! Je hoeft me niet te sparen iedereen heeft et me al duidelijk gemaakt. Ik besluit alles even te vergeten en mijn pizza te eten.
--
"Hoe smaakt je pizza??" Vraag ik. "Lekker die van jou?" "Die van mij is ook lekker." Antwoord ik hem.
"Heb je ook hobby's?" Vraagt Luke. "Uuhm, pennyboarden netflixen muziek luisteren en ik loop af en toe hard voor de lol. En ik doe aan volleybal." Zeg ik. "Leuk, ik speel in een band." Zegt hij. "Nicee! Wat voor instrument bespeel je??" "Ik speel gitaar en ik zing" "oh my god!! Ik wil echt heel graag gitaar leren spelen. En je zingt, mag ik et horen?" Vraag ik heel erg enthousiast. "Uuhm zometeen misschien" zegt hij erg onzeker. "Is goed, je hoeft je niet te schamen hoor! Ik weet zeker dat je prachtig kan zingen!" Zeg ik hoopvol. "Dussss... Meneer pinguïns" zeg ik en we beginnen alle 2 weer te lachen. "Mevrouw pinguïns!" We beginnen nog harder te lachen. "Pinguïns zijn mijn lievelings dieren, maar is dat echt je achternaam of wat??" Zeg ik tijdens het lachen. "Dat is niet mijn achternaam nee" zegt Luke en hij blijft lachen. "Wat dan wel?" Vraag zodra we zijn uitgelachen. "Zeg ik zometeen, het is best wel een rare." Zegt hij en ik kijk hem raar aan. "Oke... Is goed" zeg ik.