WAIT!!help me...

~46~ I wanna go home

POV Luke

"WHAT THE HELL BEZIELD JOU OM HAAR ALLEEN TE LATEN?!!" Schreeuw ik naar Kevin. "Anders zou hij haar neer schieten en daarnaast, ik ken Sanne, ze klonk alsof ze een plan had." Ik zucht diep in en uit, in de hoop wat rustiger te worden.

"Ze wou gewoon dat jij veilig was!! We gaan haar nu zoeken!!" Roep ik en loop terug naar het bos dat naast het weiland staat.

"Luke," Ben houdt mij tegen en kijkt me waarschuwend aan, "we wachten even. Dan gaan we die telefoon weer bellen." Vertelt hij aan mij, ik knik en ga zuchtend naar de auto, ik plof neer op de motorkap.

"Madelon en Michael flippen 'm een beetje." Mompelt Kevin. "Snap ik, ik flip ook." Zeg ik gefrustreerd. "Fuck it, ik bel d'r gewoon." Ik pak mijn mobiel. Ik bel het nummer waarmee Sanne mij had gebeld.

L: hallo?

S: L-Luke?

L: Sanne, waar ben je?

S: weet ik niet...

Ik hoor haar snikken, ze heeft het koud, ik hoor het aan d'r stem. Ben loopt naar mij toe met een laptop, waarschijnlijk om het IP-adres te achter halen.

L: ben je alleen?

S: j-ja

L: mooi

Ben wijst op zijn laptop, ik knik.

L: Sanne, ik kom nu naar je toe

S: pas op, alsjeblieft

L: tuurlijk babe

Ik blijf aan de lijn en vraag af en toe of ze me ziet, meestal is het antwoord nee, tot ze heel hard "JAA!!" gilt. Ik kijk om me heen maar zie haar niet. "IN DE BOOM!!" Hoor ik haar trillende stem schreeuwen. Ik zie haar en ren naar Sanne toe. Behendig klim ik in de boom en sluit Sanne in mijn armen.

We blijven even knuffelen. "Kom." Ik til haar uit de boom, als we op de grond staan zie ik Ben daar ook staan, maar dat kan mij vrij weinig schelen, ik knuffel gewoon mijn kleine, gebroken, tedere meisje.

POV Sanne

"Ik was zo bang." Zodra die woorden mijn mond verlaten ontspant mijn lichaam eindelijk en geef ik de tranen toegang om mijn ogen te verlaten. Luke wrijft voorzichtig en rust gevend over mijn rug. "Hoeft niet meer baby, ik ben bij je." Fluistert hij.

Als ik weer fatsoenlijk kan adem halen laten we elkaar los en bekijkt Luke mij. "Wat is er gebeurd? Waarom heb je dat aan?" Als hij de vragen heeft gesteld kijk ik schamend naar de grond. "Laat maar, we gaan naar huis." Zegt Luke, hij maakt de knoopjes van het bloesje vast, zijn sterke armen tillen mij op en leggen mij in een auto.

Ik zie Kevin en Ben Dawson. "Kev!" Roep ik en sla trillend mijn armen om hem heen. "Hey, rustig maar, wij zijn bij je." Zegt hij lief en knuffelt terug.

Als ik terug trek ga ik op Luke's schoot zitten en leg ik mijn hoofd op zijn borst. Zijn warme en sterke armen hangen beschermend om mij heen. "Ik breng jullie naar huis, morgen willen we jou graag een paar vragen stellen." Vertelt Ben, ik knik zachtjes en richt me daarna weer op de hartslag van Luke.