WAIT!!help me...

~47~ thinking about

POV Sanne

Ik schrik wakker uit een nacht merrie, mijn moeder was overleden en mijn vader had mij ontvoerd en- wacht... Het was geen nachtmerrie... Mijn moeder is echt dood, mijn vader is echt ontsnapt, ik ben echt een hoer...

Luke word wakker en kijkt me liefdevol aan, tot dat hij mijn angst ziet, dan word die liefde meer bezorgdheid. "Gaat het babe?" Ik knik. Luke duwt me dicht tegen hem aan. "Ik hou van je, voor altijd." "Ik ook van jou, voor altijd en eeuwig." Zeg ik en druk een kusje op zijn lippen.

Luke zucht maar kijkt me daarna serieus aan. "Je weet dat je de begrafenis van je moeder nog moet voor bereiden en organiseren, toch?" Ik knik zachtjes en ga recht op zitten.

Mijn moeder wilt graag gecremeerd worden, haar as wou ze dan voor de ene helft aan mij en de andere helft aan Madelon geven.

"Het komt goed." Zegt Luke en slaat een arm om mij heen. "I know." Ik staar doelloos naar de muur, ik denk na over alles wat er afgelopen dagen is gebeurd.

"Babe, zullen we gaan ontbijten?" Vraagt Luke. Ik knik en stap uit bed. Luke trekt vlug een broek aan, terwijl ik zijn lichaam nog een laatste keer scan voor hij zijn shirt aan doet, door dat trainen ziet hij er echt goed uit, daaammmnn... Hij was al knap, maar dat heeft hem alleen maar knapper gemaakt.

"Zullen we pannenkoeken maken?" Stel ik voor. Luke knikt en pakt wat ingrediënten. We maken het beslag en beginnen met pannenkoeken te maken.

Na ongeveer zo'n 8 pannenkoeken krijgt Luke een berichtje en kijkt hij verschrikt naar zijn telefoon. "Wat is er Luke?" Vraag ik bezorgd. "Dat vertel ik zometeen wel." Luke ziet er zenuwachtig uit, en dat maakt mij weer zenuwachtig!!

Luke dekt de tafel en ik maak de laatste paar pannenkoeken. We gaan aan tafel zitten en beginnen te eten. "Luke?" Vraag ik, hij mompelt iets met een mond vol eten.

"Wat was er?" Vraag ik en kijk hem vragend aan. Als Luke alles heeft door geslikt ademt hij diep in en uit.

"We moeten gaan vertellen wat er allemaal aan de hand is." "Aan wie?" "De wereld." Zegt Luke zachtjes.

Ik staar kort en stil naar Luke. "W-w-waarom?" "Ze beginnen rare dingen te denken, dat beschadigd de reputatie van de band. En-" "Denk je dat het jullie reputatie redt als iedereen weet dat ik mishandelt werd, mijn moeder werd vermoordt en dat ik vervolgens een hoer werd? Denk je dat dat goed is voor jullie reputatie?" Vraag ik bang.

Luke is even stil van mijn vraag. "Ik weet het niet, maar we kunnen wel vertellen dat je moeder is overleden en dat de rest privézaken zijn die je liever niet wilt delen." Stelt Luke onschuldig voor. Ik knik en pak mijn mobiel.

"En hoe gaan we dit doen?" Vraag ik twijfelend. "Je kan een foto van jou en je moeder plaatsen met een tekst waarin duidelijk is dat ze overleden is." Zegt Luke. Ik knik en bekijk mijn galerij. Als ik een leuke foto van mij en mijn moeder heb gevonden plaats ik die op instagram en twitter met dezelfde tekst:

'You are the angel in te sky, you are the star beside the moon, I miss you, we miss you, rest in peace mom💘'

Ik laat de tekst aan Luke zien en hij knikt van dat het goed is. Ik druk op een knop om het te delen en dan staat het overal.
Luke trekt me in zijn armen. "Goed gedaan bae."

"Luke?" "Wat is er?" Luke trekt me bij hem opschoot en kijkt mij vragend aan. "Hoelang ben ik weg geweest?" "Iets meer dan een week." Zegt hij, ik kijk naar mijn handen, ik had niet een week verwacht. "Het is inmiddels al 2017." Mompelt Luke en drukt een kusje op mijn wang. Ik knik als teken dat ik het begrijp.