WAIT!!help me...

~19~ WAIT!!help me...

POV Sanne

"Sanne? Waarheid, nu!" Zegt Luke streng. "Luke, je moet nu weg. Vertrouw me." Zeg ik angstig. Luke mag niks over komen!! Hij moet hier weg voor dat papa hierbij!!
"SANNE, VERTEL ME NU DE WAARHEID!" Schreeuwt Luke.
"HET GAAT PRIMA MET ME!!!" schreeuw ik
"HET GAAT NIET PRIMA MET JOU!! VERTEL ME DE WAARHEID NU!!"schreeuwt hij, we kijken elkaar even aan.
"IK HOEF NIET ALLES TEGEN JOU TE ZEGGEN!!"schreeuw ik terug, in de hoop dat hij het accepteert en weg gaat.
"JE VERTELT ME DIT NU!! ALS JE HET NU NIET ZEGT GA IK WEG!"schreeuwt hij, ik schrok van die zin, ik wou hem niet kwijt... een lange stilte volgde...
"oke, ik snap et al... Ik spreek je nog wel..." Hij kijkt naar beneden en draait zich om om weg te lopen.
Wat moet ik doen?!

Het doet me pijn om ruzie te hebben met hem! Dit mag niet zo eindigen!

Ik zie papa aankomen. Hij kijkt woedend mijn kant op, hij heeft een tasje vast en een fles Rum die voor de helft leeg is.
Wat er nu ook gaat gebeuren, Luke gaat het zien. Ik moet hem nu wel iets vertellen!!

"Luke! Wacht!! help me..." Zeg ik een beetje in paniek. Luke draait zich om.
"Waarmee?" Vraagt Luke en hij kijkt me aan, ik voel dat er een traan over mijn wang rolt. "Ik vertel je alles, maar dan moet je me nu helpen!" Zeg ik, terwijl ik een plan probeer te bedenken. "SANNEE!!" Schreeuwt mijn vader en er vliegt een Rum fles onze kant op. "Kom mee!" Zegt Luke en hij trekt mij het huis in en doet de deur opslot.
"Is dat je vader?!" Vraagt Luke geschrokken. "Uhm..." "Laat maar, CHRIS!!!" Roept Luke. "Is hij er?!" Vraagt Chris zodra hij de kamer binnen kwam. "Er is wel iemand!" Zegt Luke. En Chris kijkt door het raam. "Volg mij!" Zegt Chris en Luke laat mijn hand niet los.
Luke is de gene die me een veiliger gevoel geeft op dit moment.

POV Luke

Wat is dit? Wat gebeurd hier?? Wat moet ik doen?!
"CHRIS!!" Roep ik door het huis. Chris rent de kamer in. "Is hij er?!" Vraagt Chris. "Er is wel iemand!" Zeg ik. "Volg mij!" Zegt Chris. Ik hou Sanne's hand vast en laat haar niet meer los. We volgen Chris naar de voordeur. Chris pakt Sanne's tas, en loopt naar buiten.
"Rij weg! Ik ga in mijn eigen auto! En jullie gaan in jouw auto, Luke! We gaan naar jouw huis!" Zegt Chris snel, wij knikken en stappen in mijn auto.

"Het spijt me dat-" zegt Sanne maar ik kap haar af. "Maakt niks uit, ik haal je hier uit!" Zeg ik en we rijden naar mijn huis. Terwijl ik nog steeds Sanne's hand vast hou, de hele autorit lang.

"Kom je?" Vraag ik zodra ik zie dat ze niet beweegt en in de auto blijft zitten als we bij mijn huis zijn. "Ja" zegt ze. Ik doe de voor deur open en we lopen met zijn drieen naar binnen. Sanne loopt samen met Chris naar de bank, ze blijft verdacht stil.
Ik loop naar de keuken en pak 3 glazen water. "Sanne? Gaat het?" Vraag ik zodra ik zie dat ze haar verdriet in houdt. Ik ga naast haar zitten en ik sla mijn armen om haar heen. Ze drukt gelijk haar hoofd in mijn shirt en ze begint te huilen. Ik plaats een kusje boven op haar hoofd.
Volgens mij kijkt Chris mij boos aan maar dat kan me niks schelen.
"het maakt niet uit, het komt wel goed." Probeer ik haar te sussen.

Zodra ze wat rustiger is zorg ik voor wat ruimte tussen ons ik veeg de laatste paar tranen weg en we kijken in elkaars ogen. "Wil je er over praten?" Vraag ik. Ze schud haar hoofd. "Filmpje kijken?" Vraag ik ze knikt. "Wilt mijn pinguïn happy feet kijken?" Vraag ik en ik zie dat er een klein glimlachje op haar gezicht verschijnt.
Ik zet de film aan. "Chris en ik pakken wat drinken." Zeg ik en Chris volgt mij naar de keuken.

"Ik wil uitleg! Waarom is Sanne zo overstuur? Ik snap dat dat te maken heeft met haar vader, ten minste ik neem aan dat hij jullie vader is. Heeft hij te maken met die wonden en blauwe plekken op haar lichaam?!!" Ratel ik aan een stuk door. "Rustig! Ik zal je wat uitleg geven over onze vader, maar dan moet je wel luisteren." Zegt Chris en ik knik. "Onze vader is zeg maar de baas van dat loverboy gebeuren." Begint Chris. "En als een van de andere jongens of ik niet optijd een meisje konden vinden werd iemand waar we van houden pijn gedaan.." Vertelt hij verder. "Dus omdat jij gewoon bijna nooit een meisje had kreeg Sanne pijn?!" Vraag ik een beetje boos. "Nee, ik heb bijna altijd optijd iemand, en ik help meisjes te ontsnappen. Ik weet pas 1 jaar van Sanne's bestaan af! Maar ik zou Sanne moeten beschermen nu ik haar echt ken. Ik had onze vader moeten aangeven maar ik had nooit het lef er voor..." Zegt hij en ik zie dat hij het zichzelf wel kwalijk neemt. "Maar hij is ook vaak dronken of stoned of stronken(dronken en stoned) en dan is hij erg agressief en doet hij alles wat hij wilt met Sanne.." Zegt Chris, ik merk dat hij het moeilijk heeft. "Sanne zei dat die plekken op haar sleutelbeen blauweplekken zijn, maar kunnen het ook Zuigzoenen zijn? Zo ja, van wie?!" "Ja dat zijn het, van onze vader zijn ze... " zegt Chris. "En die sneeën op haar arm en been? En die andere blauwe plekken?! Komen die ook van hem?!" Vraag ik een beetje paniekerig en boos door elkaar. "Ja." Is het enige wat Chris zijn mond verlaat.