WAIT!!help me...

~41~ mom

POV Sanne

Ik word langzaam wakker, ik zit nog steeds in de badkamer. Ik sta op en bekijk mezelf in de spiegel. Ik zit onder de drank nog van gisteren, mijn haren zitten door de war en mijn make up... tja, dat zit gewoon overal! Ik loop de badkamer uit en denk na over wat er gister allemaal is gebeurd.
Pizza, Kevin, feest, drank, dan Thuis, en toen een man?? Ik kan het me niet zo goed meer herinneren, maar wat ik me herinner is leuk!! Maar die man is wazig in mijn herinnering

Ik neem een vlugge douche en een aspirine tegen de kater, daarna trek ik een broek en een shirt aan. Ik loop naar beneden en pak een appel, ik heb niet echt honger ofzo. Ik neem nog wat water en ga dan zuchtend op de bank zitten. Ik zet wat muziek op en zing zachtjes mee met Ed Sheeran-Shape of you. Na het liedje sta ik op en trek ik mijn jas aan, even naar buiten! Ik pak mijn pennyboard en loop het terrein af. SHIT!! Sleutels vergeten!! Ik loop vlug terug en kijk hoe ik binnen kan komen.
Ineens valt me iets op, er ligt een briefje voor de deur. Het is een witte envelop waarop met sierlijke letters mijn naam staat geschreven. Ik pak de envelop en maak em open.

Sanne Collins,
Ik moet u helaas iets tragisch mededelen. Dat wil ik u graag face to face vertellen. Aangezien u gisternacht nogal hysterisch en bang overkwam, sta ik open om u  te ontvangen om 2 uur in het politiebureau
Groeten meneer Dawson

Okay?
Ik kijk naar de tijd, ik heb nog een uurtje. Eerst maar even sleutels proberen te regelen. Ik kijk naar het raam die op de 1e etage open staat, het raam van de slaapkamer. Maar hoe kom ik daar?! Ik kijk veder. Een raam van zolder staat open! Ik kan daar via de boom wel komen. Ik loop naar de boom die in de tuin staat en klim omhoog, zodat ik vervolgens op het dak beland en zo door het raam klim, na drie keer vallen is het me uiteindelijk gelukt! Ik loop de trappen af en pak de sleutels, die doe ik in mijn zak en rij op mijn pennyboard naar starbucks.
Als ik daar aan kom zie ik geen Kevin, die heeft zich vast ziek gemeld ofzo. Ik bestel een koffie en ga door naar het politiebureau.

"Hallo, ik ben Sanne Collins. Ik had een brief gekregen over dat ik moest komen." Zeg ik en geef de vrouw achter de balie de brief. Ze knikt en wijst een kant op. "Tweede deur links." Zegt ze met een vriendelijke stem achteraan. Ik geef haar een dankbaar knikje en loop met de brief naar de deur.
Ik klop aan en de deur gaat in één keer wild open. Een man met bruin harig knotje komt te voorschijn. Hij bekijkt mij, en ik hem. Hij heeft bruine ogen en heeft een ongeschoren baard. Ineens steekt hij zijn hand uit. "Sanne Collins, toch?" Ik knik en schud zijn hand. "Ik ben Ben Dawson. Sorry van gisternacht." Ik word rood van schaamte maar knik dan van dat het niet uitmaakt.

Ben gaat gaat achter zijn bureau zitten en ik ga aan de andere kant zitten. Hij kijkt mij serieus aan. "Hai, sorry dat ik iets later ben, ik-" Madelon stormt ineens de ruimte in en stopt met praten als ze mij ziet. "Wat doe jij hier?" Vragen we in koor. We kijken elkaar verward aan, maar al snel houden we beide dezelfde brief omhoog. Madelon komt angstig naast mij zitten. Ben Dawson schudt Madelon d'r hand. We kijken hem vragend aan. "Ik heb tragisch nieuws voor jullie." Begint Ben. Ik grijp Madelon haar hand en knijp er zachtjes in. "Jullie moeder-" "NEE!!" Schreeuwen we in koor, tranen rollen al over onze wangen. "Jullie moeder had een auto ongeluk en ze-" "Nee.." Snikken we. "Ze heeft het niet overleefd." Met die woorden komt mijn hart tot een stil stand. "Het spijt me heel erg. Ze kwam net terug van d'r werk, een man reed achter haar en gaf ineens heel veel gas. Waarschijnlijk had hij drank op want er lag veel drank in de auto, hij is gevlucht voor de politie er was, dus hij is nog niet opgepakt" "Nee.." Ik sta op en verlaat de kamer. Ben grijpt mijn pols en trekt me terug. "Is er iemand als jullie naar huis gaan?" Vraagt hij. Ik zie Madelon knikken en ik antwoord met een simpele 'ja'. Ben gaf ons elk nog een briefje. "Op dit aderes ligt haar lichaam op dit moment." Ik knik en loop weg. "Ik ga naar huis, ik spreek je later." Zegt Madelon met overal tranen. "Wil je dat ik mee ga?" Vraag ik. Ze schudt voorzichtig haar hoofd. Ze stapt op haar fiets en gaat snel weg.