Choosing You

Chapter 18: Run after her

Drafted: Oct 24, 2016

Chapter 18: Run after her

Jillian

Hindi ko alam kung ano yung gagawin ko. Pakiramdam ko sasabog na ang puso ko. Bakit ba ako nag kakaganito? Noon pa lang handa na ako na mang yayari to. Noon pa lang hinanda ko na ang sarili ko sa possibleng mang yari. Pero bakit? Bakit sobrang sakit?

"It will not help kung maglalasing ka." Rinig kong sabi ng isang tinig. Hindi ko na kailangan pang lumingon para lang malaman kung sino iyon. "Care to share?"

"I prefer not to, Sab." Sabi ko dito sabay inom sa bote na hawak ko

"But can you just answer my questions with honesty, Jill?"

Hindi ako sumagot dito. Kahit naman kasi sabihin ko na hindi, alam kong pipilitin pa din niya ako

"Jill?"

"Hmmm...Ano ba yun?" tanong ko dito

"Nag kakaganito ka ba kasi you are heart broken?"

"I'm not." Sabi ko dito sabay inom sa bote na hawak ko "Heartbroken is an understatement, Sab."

"Do you mind telling me who?"

Sa tono ng boses nito ramdam ko na meron itong alam. But I keep my silence at hindi ako sumagot.

Iinom n asana ako ulit sa hawak kong bote ng marinig ko ulit siyang nag salita.

"You are inlove with Oli, Jill." Its not a question rather a statement.

Though meron na akong hint na may alam ito hindi ko pa din na iwasan na matigilan sa narinig ko. I slowly look at her.

"You're inlove with my best friend, right Jill?" seryoso itong nakatingin sa mga mata ko. I never saw her like this before. Her eyes is telling me na huwag na ako mag deny sa sinasabi nito.

"I am." Sagot ko sabay alis ng tingin dito. Not because I can't look at her dahil inlove ako sa best friend niya but because I don't want her to see the pain I have.

I don't want pity dahil alam kong yun ang makikita ko sa mga mata nita.

Pero bago ko pa ibaling sa ibang direksyon ang tingin ko ay nakita ko na tila nagulat ito sa sagot ko. I am sure na hindi ito na gulat na umamin ako. I think nagulat ito na umamin ako kaagad without even hesitation.

"Kelan pa?" she asked

"Ewan ko." Tila wala kong ganang sagot dito but I am jut trying to dismiss the topic.

"Bakit hindi mo sinabi?"

"Pag sinabi ko ba sa bestfriend mo na mahal ko siya" lumingon ako dito "Sasagot ba siya ng I love you too?" sa sinabi ko ay inalis nito ang tingin sa akin. It hurts knowing na kahit siya alam niya ang sagot sa tanong ko. "Hindi di ba?" inalis ko naman ang tingin ko sa direksyon niya "Hindi niya yun sasabihin. Kaya para saan pa?"

"Nasasaktan siya sa pag iwas mo sa kanya." The thought that she's hurting hurt me too. But I am hurting to and the pain is too much to bare.

"Sa tingin mo ba hindi ako nasasaktan?" tanong ko dito "Sa tingin mo ba hindi ko iniisip na sana hindi ko na lang to nararamdaman? Na sana kasama ko siya at hindi ang ibang tao? Na sana hindi ko na lang siya mahal para hindi ko siya iniiwasan? Hindi mo alam Sab! Na punong puno ng SANA yung utak ko!" the tiny grip that I have to the pain in my heart ay tuluyan ng umagos " Sobrang sakit, Sab! Ang sakit sakit sakit at hindi ko na alam kung ano yung dapat kong gawin dahil alam ko na kahit anong mangyari hindi niya ako mamahalin. She will not fall in love with me! At alam mo ba ano ang mas masakit? That I am slowly loosing her dahil dito sa nararamdaman ko!" I look at her direction and I didn't realize she's looking at me "Lossing the person I love because she love someone else is something. But loosing her as friend is another d@mn thing!"