Choosing You

Chapter 7: Heart attack

Drafted: Aug 14, 2016

Chapter 7:

"What are you doing here?" kunoot noong tanong ko sa taong pumasok sa pinto ko.

"Well, we had our early jogging at nakita kita and its too early so I think hindi ka pa nag bre-breakfast so here." Sabi nito sabay taas ng paper bag na hawak nito

"Thanks, but no thanks." Sabi ko dito saka muling binalik ang tingin sa ginagawa ko

Pinadalhan kasi nila ako ng copy ng minutes of meeting kahapon.

I heard footsteps kaya napa angat ako ng tingin.

"It's bad if you will miss a meal especially yung breakfast. It's the most important meal of the day." Naka ngiti nitong sabi. I see sincerity in her face. "Eat your breakfast ah" sabay lapag ng paper bag sa mesa ko "I hope you will like it." Saka tumalikod at lumabas ng office.

Pag labas niya, agad kong inikot ang swivel chair ko and watch her walk away. Ng hindi ko na siya matanaw mula sa bintana ay agad kong hinarap yung paper bag na iniwan niya.

Honestly, what she did made my day.

"Anong meron?" tanong sa akin ni Sab habang nag lalakad kami pa puntang cafeteria.

Napatingin naman ako sa kanya "What do you mean?"

"First iba ang aura mo kanina pang umaga and second seriously? Nag aaya kang kumain sa caf? "

"First there is nothing wrong with my aura. I just woke up on the right side of the bed. Second, what's wrong if kakain tayo sa caf?"

"Duh?!" on her matter of fact tone "at this time? Kung kelan kasagsagan ng dami ng tao? May I remind you ms. President you hate to be in a crowd."

"As you said I am the president. There is nothing wrong if they will see me once in a while."

"Kelan ka pa natutong mag pakitang tao?"

"Hindi yun pakitang tao Sab. I am just doing my thing." Sabi ko saka pumasok sa maingay at magulong cafeteria. But the moment when I step in to the area bigla itong tumahimik. Tulad nga ng gustong iparating ni Sab its seldom to see me sa lugar na to. I look around, at kita ko na nakatingin sila sa direction namin. Hindi ko na lang iyon pinansin at dumiretcho sa pila. Pero sa pag pila ko ay bigla namang nag sitabihan ang nasa pila.

I just raise my hand as if saying to keep going. I patiently waited till my turn para mag order ng pag kain.

"I maybe the president but then I never use it for my convenience." Sabi k okay Sab habang nag lalakad kami pabalik ng office dahil tinatanong niya ako kung bakit hindi pa ako na una nung tumabi na yung mga estudyante sa harapan ko. Isa pa hindi ko din hinayaan na umalis sa mesa yung isang estudyante kung saan kami naki share seat. Maliban pa duon ay kinausap ko pa ito at tinanong.

"But I wonder if they respect you or they are just afraid of you?"

"At bakit naman sila matatakot sa akin?" naka taas na kilay kong tanong dito.

"As if you don't know."

"Hindi ako mag tatanong kung alam ko."

"Tskk! Oo na. Ang sungit mo talaga."

Sinamaan ko naman siya ng tingin.

"Don't look at me like that! It scary!" maarte pa nitong sabi "and that look scares them too."

"It doesn't look like you are scared of me."

"Simple because we knew each other since we are toddler. I basically know everything about you. " sabi ito "Even the things that you don't know babe? Sabay akbay sa akin

"Babe?" kunot noo kong tanong dito "At pwede bang paki tanggal ang kamay mo sa balikat ko."

"What's wrong with it babe?" inosente pa nitong tanong but with smirked on her face

Gosh this girl! Inatake nanaman siya ng pagiging makulit niya!

"Can you take that smile off?!" inis kong sabi dito

Tinaas naman nito ang kamay but still there is a smile written on her face

"And that" sabi ko dito na may diin sa dulo " is scary!" saka nag lakad palayo dito

Narinig kong tumawa naman ito.

"I'll see you around baby!" rinig kong sigaw nito.

Napa illing na lang ako sa ginawa nito. For sure pag uusapan nanaman kami nito. At hindi nanaman nito na isip iyon. Hindi naman lingid sa ka alaman ng madami ang preference niya. She is very open about it. She is not just the USC secretary , volleyball superstar but also known as play girl. She perfectly knows how to break a women and men's heart.

Honestly, hindi naman talaga siya ganito dati. But she changed, isang araw sinabi niya na lang sa akin that she's dating a girl. And who am I to judge? Isa pa kaibigan ko siya at tanggap ko kung ano at sino siya.

Hindi ko na lang pinapansin yung mga bulungan na naririnig ko and continue to walk.  But suddenly I was stop ng may biglang tumama sa likod ko.

I knew their eyes are on me, waiting for my reaction. But I guess, walang pwedeng makapag pabago ng mood ko ngayon.  I slowly look back and kita ko si Emma Julian standing few steps away from me.

"I'm sorry Olivia ang kulit kasi ni Raffy eh." Sabi nito habang papalapit sa akin. Nakita ko naman na binatukan nito ang kasama. At hindi ko maintindihan kung bakit pakiramdam ko nag sisimula nanamang magwala ang puso ko.  Hindi ko na alam kung ano ang ngayayari.

All I know is that I am looking at her, my eyes is on her, locked on her.  "Im really sorry" sabi nito ng makalapit sa akin.

d@mn heart! Bakit ka ba bumibilis??!

I try to close my eyes. I try to collect myself. "Please stop" hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng para masabi iyon

Huminto naman ito

"Please huwag kayo dito mag laro. You have the whole Gym where you can play at hindi dito sa lobby" saka idinilat ang mata ko.

But the moment I open my eyes. Naka tingin din pala siya sa  akin. Kita ko ang pag alala sa mukha nito.

Pero hindi ko maintindihan why I feel so lost in the moment while looking at her. I just stare at her eyes, lost in her eyes, and feel comfort. I feel haven.

d@mn Oli!!! Are you kidding? Move!! Utos ko sa sarili ko

And I thank all the gods of Olympus dahil sumunod naman ang katawan ko. Agad kong iniwas ang tingin ko at tinalikuran siya at mabilis na lumakad papunta sa office as if nothing happens as if hindi ko ramdam ang pag kabog ng puso ko.

What the hell Oli?! Anong ngyari sayo? Nababaliw ka na ba? I asked myself saka ibinagsak ang sarili ko sa swivel chair ko.

Ilang minuto lang au biglang may kumatok sa pinto ko at sumilip.

"Yes?" tanong ko kasabay ng pag angat ng tingin ko

"Pinapabigay po ng office of student affairs" sabi nito sabay lapit sa lamesa ko at inilapag yung papel "waiver niyo po at saka yung program for the activity for the weekend ."

Ohhh shooott!! I almost forgot that. Buti na lang pinaalala nila  "Thank you ah! I almost forgot."

Ngumiti naman ito "Youre welcome.. sige una na ako and if may question ka tawag ka na lang sa baba" naka ngiti nitong sabi saka tumalikod ito at lumabas na ng office

I close my eyes but I immediately open it dahil siya ang nakikita ko. I see her eyes looking at me. At hindi ko maintindihan ang bilis ng tibok ng puso ko.

D@mn! What the hell is happening to me?!

Agad kong kinuha yung phone ko at agad kong di-nial yung number ni Xander.

"Sh!t Xander! I think I am having a heart attack!" sabi ko habang naka patong yung kanang kamay ko sa kaliwang dibdib ko.

"WHAT?!" halos mabingi naman ako sa sigaw ng nasa kabilang linya.

_________________________________________________________________________________________________________

Thanks for reading!! :)
Ilashu! :)

Love you Baby ❤