Choosing You

Chapter 37 - Behind those Words

Draft - Abr 29, 2017

Chapter 37

Oli

"I am really wondering anong meron sa akin why people are staring at me."

Imbis na maiinis ako sa sinabi niya she looks adorable when she said that. She said those words as if wala lang sa kanya iyon. Which is nakaka panibago dahil kapag naririnig ko yung sinasabi ng ibang tao ay naiinis ako sa kayabangan nila.

But somehow, there is a truth behind her words. I am staring at her simula ng naupo kami. I can't help not to stare at her dahil sa mga pag babagong nakikita ko mula sa kanya. Pakiramdam ko I am looking at a different person. Isa pa, lalong nag umapaw ang appeal niya at sa katunayan mula ng maupo kami ay panay na baling ng mga tao sa direksyon namin. Mapa lalaki man at lalo na ang mga babae ay panay pa cute sa kanya.

Isa pang rason kung bakit naka tingin lang ako sa kanya ay dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. Ano ba ang dapat kong sabihin? Ano ba ang dapat kong gawin? After what I did to her the last time we saw each other, bakit andito siya sa harap ko? bakit siya andito when I did not chose her? Why is she here when I choose somebody else when she begged me to choose her? I want to know why, na imbis na magalit siya sa akin here she is smiling at me as if I did nothing to her. As if I did not broke her heart.

"Did you really miss me that much at naka titig ka lang sa akin?" as she chuckled

"I...I..hmmmmm" d@mn my voice dahil hindi ko magawang makapag salita ng maayos.

"Awkward ba?" she ask

But instead of answering ay naka tingin lang ako sa kanya.

She smile and said "forget about it." That made my heart stop beating. "What ever happened in the past let's forget about it, Oli."

Hindi ko sigurado pero nakaramdam ako ng lungkot sa sinabi niya.

Andito ba siya para sabihin na gusto niya akong kalimutan? Ang lahat ng tungkol sa amin?

I admit, lumipas man ang panahon at dumaan man ang maraming tao alam kong hindi magbabago kung kaano siya ka importante sa buhay ko.

She will always be my Jillian at walang mag babago duon.

Pero kailangan kong tanggapin kung ano ang gusto niya, na kalimutan na lang kung ano man ang nangyari noon. Na saktan ko siya, I have to face the consequence of my choice.

And since I can't trust my own voice right now dahil sa nararamdaman ko ay tumango na lang ako at binaling ang tingin sa cup ng coffee na nasa harap ko.

"So, how are you?" I heard her ask "kayo ni EJ?" on that cue ay napatingin ako sa kanya. Pang may kung anong boltahe na hindi ko maintindihan ang gumapang sa pagkataon ng marinig ko ang pangalan niya.

Sense of guilt, I guess.

"May mali ba akong nasabi?" she ask and look at me as if she did something wrong.

umiling ako sabay sabing "Wala." Pero naka tingin pa din ito sa akin habang hinihintay ang susunod kong sasabihin "Let's not talk about it." I said dahilan para mag taas ito ng kilay.

And but being Jiliian hindi na ito nag usisa pa.

" Ang galing you bring life EJ's design" sabi nito habang naka tingin sa paligid.

And she's right about it dahil ang design nitong shop ay yung gawa ni EJ nung college pa kami. Yung rason kung bakit kami nag kakilala.

It's been years pero alam sa sarili ko I haven't move on yet. Hindi ko pa din magawang kalimutan ang mga ngyari. Hanggang ngayon ay nasasaktan pa din ako. Kahit gaano ko lunurin ang sarili ko sa trabaho at the end of the day I am still being hunt by our memories and guilt of hurting the person I love.

"Tigilan mo na ako."

I said those words while looking straight to her eyes.

"hindi gagawin yan! Because I love you, Oli. Hinding hindi ako aalis sa tabi mo kahit ano pa ang sabihin mo. Because I know the truth mahal mo din ako. Ramdam ko yun!"

Gustong mang hina ng mga tuhod ko because of the words she utter but I can't let go this chance of pushing her away.

"Tama na, EJ. I don't need you anymore. Alam mo ba kung bakit ko gustong mapalapit sayo? Because I need you for my thesis! Yun lang ang pakinabang mo sa akin and now I am done kaya hindi na kita kailangan."

Kita ko ang sakit na namutawi sa mga mata niya

" I don't believe you."

"you better be." I said it straight to her eyes.

"you know what, It's working." Mapakla itong ngumiti sa akin "if your plan is to push me away, it's working." Then I see tears just roll down to her face. I want to wipe it away but if will do it masisira ang lahat " I am finally letting you go. Congratulations Oli." Saka ito tumalikod at nag lakad palayo.

Gusto ko siyang habulin pero hindi ko ginawa at alam kong isa iyon sa pag sisihan ko buong buhay ko.

"Mukhang malalim yung iniisip mo." Bigla akong natauhan ng marinig ko ang boses ni Jillian. Kaya agad akong napatingin sa kanya.

She welcomed me with a smile pero kita ko ang lungkot sa mga mata niya.

" Bakit ako na yung nasa harap mo pero iba pa din ang iniisip mo?"

"huh?" takang tinignan ko siya.

Mabilis naman niyang tinuro yung corkboard na malapit sa amin at may post it na nakalagay.

"I think I have to go. " rinig kong sabi nito kaya agad kong ibinalik ang tingin sa kanya. "I'll see you next time, Oli. Pero sana sa susunod ako naman." Saka tumayo

"huh?"

"Ako naman yung man lilibre." Sabi nito

"aaahhh..." yun na lang ang nasabi

Tumango ito saka mabilis na nag lakad palayo sa akin.

I am puzzled sa mga sinabi niya kanina. But I know there is something behind those words.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Yehey! another update for this story!! :D 

thank you po for reading hope na gustuhan ninyo..

sana din po, pag may time kayo mabasa din ninyo yung iba kong story! :D 

keep smiling everyone!

ilashu! :D