Chapter 32

1.7K 69 14
                                    

Draft - Mar 13, 2017


Chapter 32

OLI

"Oli.." punong puno ng pag aalala ang boses ni Sab sa pag tawag sa akin.

It's been weeks mula ng nalaman ko ang totoo at wala akong ibang ginawa kung hindi mag lagay ng pader sa pagitan ko at ni EJ. I am hurting but I never want to be close to her, again. Sapat na yung nalaman ko at ang sakit na dinulot nila sa pamilya ko.

"Nagiging unfair ka sa kanya." Slowly look at my best friend habang naka upo ito sa may upuan sa harap ko. She is looking at me intently. "Wala siyang kinalaman sa kung anong issues ang meron ang parents ninyo."

Umiling ako. "Anak siya ng babaeng yun at ayokong magkaroon ng kahit anong koneksyon sa taong sumira ng pamilya namin."

"Wag ka namang maging close minded hindi mo alam ang totoong ng yari noon. Isa pa wala siyang kasalanan sayo. Wala siyang kinalaman sa issue ng mga magulang ninyo."

"Hindi mo ako naiintindihan."

"Then let me understand you!" biglang tumaas ang boses nito "Alam mo ba kung ilang beses nakiusap sa akin si EJ para kausapin mo lang siya? Alam mo ba kung gaano ito katagal nag hihintay sa labas ng office para lang makausap ka? Pero ano ang ginagawa mo? Binabaliwala mo lang siya!"

"I never ask her to do that."

"Yes tama ka! But she love you kaya niya ginagawa yun!"

"Love? " I said as if that word means nothing "dahil sa pag mamahal nawala lahat ng meron ako." I am trying to control all the emotions that are running to my system right now. I can't break down.. tama na lahat ng sakit na naramdaman ko.

I look at the screen of my laptop para alisin ang tingin kay Sab. I just can't look at her. Dahil alam kong Punong puno ng emosyon ang mga mata ko.

I can't let her see what is within. I can't let her see that I am beaking within.

"Hindi yan totoo."

"Tell me... iniwan kami ni dad dahil sa babaeng mahal niya na hindi naman siya kayang mahalin. I lost Jillian because she love me and I cannot love her back because I am in love sa anak na naging dahilan kung bakit nasira ang pamilya namin." Then I look at her

"Oli..."

"Natatakot na akong maging masaya Sab. Natatakot ako because every time that I am happy something goes wrong and I am ending up hurting."

She look at me as if thinking kung ano ang tamang salita na dapat nitong bitawan. "Kaya please..ayoko ng pag usapan pa to ulit Sab. Ayoko na siyang pag usapan pa ulit." Saka muling inalis ang tingin sa kanya.

I know it is wrong para idamay siya sa kung anong meron sa mga magulang namin. I love her, I love EJ pero sa tuwing nanaiisip ko siya hindi din ma alis sa isip ko na anak siya ng babaeng naging dahilan ng pag hihirap namin noon.

I saw how my mother lose herself ng iwan kami ni Dad. That we lost her at the same time we lost our father. She may be with us physically but mentally and emotionally ay nawala din ito. Dad brought her at walang natira sa amin ni Xavier.

It's late afternoon when I decided to go home. Masyado na din akong nag tatagal sa office kahit na wala naman akong ginagawa. I just seat and stare at an empty space at walang kahit anong pumapasok sa utak ko.

I am on my way to the parking when I heard my name. At ng marinig ko ang boses niya ay may kung anong malamig na pakiramdam na umagos sa buo kong katawan pero nag patuloy pa din ako sa pag lalakad. Hanggang sa hinawakan niya ang braso ko para mapaharap sa kanya.

Choosing YouWhere stories live. Discover now