CAMPUS QUEEN

Campus Queen Part 31

PART 31

Umiiyak na ginagamot ni Maita ang sugat ni Lexin na hanggang sa kasalukuyan ay tulala at di makausap.

"Napakahayop talaga ng lalaki na yun, napakahayop.. Palagi na lang nya akong sinasaktan, tapos pati ikaw.."napatigil si Maita sa paggagamot sa anak at saka umiyak ng umiyak.

Si Lexin naman ay tila natauhan sa mga pangyayari ng makita ang pagluha ng ina.

"Ma.. "

Napatigil naman si Maita sa pagiyak ng makitang nakatingin sa kanya ang anak, tinuloy nito ang pag-gamot sa pasa ni Lexin,

Si Lexin naman ay pinigil ang kamay ng ina na gumagamot sa mukha nya at saka ito hinila payakap sa kanya.

"Kayo na lang ngayon ang meron ako Ma, mukhang pati si Mamita ay iiwan na rin ako, at si Ysa, hindi na sya pwede maging akin.. Hindi na kami pwede dahil sa hayop na Alberto na yun.. Ma ang sakit, ang sakit sakit.."naiiyak na pahayag ni Lexin habang mahigpit na nakayakap sa ina.

Awang awa si Maita sa paghihirap ng anak. Wala itong nagawa kung hindi haplusin ito sa ulo.

"Anak.. Patawarin mo ako.. Kung pwede ko lang akuin lahat ng sakit na nadarama mo, ginawa ko na.."nasa ganong eksena ang magina ng biglang pumasok ang katulong nila na umiiyak.

"Ano ka ba naman Manang Lora, bakit ba hindi ka man lang kumakatok!"galit na sita ni Maita.

"Madamme.. Si Senyora Marietta po..."Umiiyak na sabi ng katulong.

Napakalas sa pagkakayakap si Lexin sa ina at saka napatayo.

"Anong nangyari kay LOLA Mommy?? Ano??!"wika ni Lexin na kahit may hinala na sya ay tinanggi pa rin ya yun sa isip.

"Patay na po sya.. Dead on arrival daw po.."

Kahit mahina pa sa pagkakabugbog ay bigla biglang tumakbo si Lexin palabas.

"Lexin saan ka pupunta!"tawag ni Maita sa anak.

Pero dire diretso si Lexin, at hindi na ito naabutan ni Maita dahil mabilis na nakasakay sa kotse at pinabarurot ito ng anak.

"Matagal na po bang nagpapakita sa inyo si Tristan?"umpisang tanong ni Ysa kay Trini, iniwanan silang mapagisa nun ni Fr. Miguel at ng nurse, matagal bago sila nagsalita hanggang si Ysa na mismo ang nagpauna.

"Mula ng mamatay ito ay hindi na ako iniwan magisa ng anak ko.. Oo inaamin ko nadepress ako pero hindi ako nawala sa katinuan tulad ng iniisip nila, talaga lang hindi ako baliw.. Talaga lang nakikita ko si Tristan"kwento ni Trini kay Ysa.

Napatahimik naman si Ysa wariy may kung anong iniisip.

"Ikaw Ysa, kailan nagpakita sayo si Tristan?"tanong ni Trini sa dalaga.

"Mula po ng pumasok ako Sa LAC, at magmula ng makilala ko sya ay never po sya pumalya na pagaanin ang loob ko"pagtatapat ni Ysa.

Pagkasabi noon ay isang malakas na hangin ang umihip.

"Nandito sya.. Nandito si Tristan"sabi ni Trini, napayakap naman si Ysa sa sarili at saka napatingin sa paligid, nagawi ang tingin nya sa may labas ng simbahan at doon ay hindi si Tristan ang kanyang nakikita kung hindi ang babaeng nakaitim.

Biglang napatayo si Ysa na takot na takot.

"Hija bakit?"takang tanong ni Trini.

Hindi malaman ni Ysa kung sasabihin nya sa ina ni Tristan o hindi ang tungkol sa babaeng nakaitim, pero ng huli ay mas nanaig sa kanya ang takot na baka madamay ang ina ng kanyang espesyal na kaibigan.