The Fall Stealth

CHAPTER 7

Chapter 7

Pagkatapos nang nagnyari kanina sa kwarto ay dali-dali akong pumunta sa banyo at nag hilamos. Ramdam ko pa din ang init ng mukha ko. 

Hindi ko alam kung ilang minuto ako sa banyo nang nakalabas na ako at pumanik sa kwarto at laing pasasalamat ko na wala akong naabutan na Fall doon. Buti nalang. Pumunta ako sa kusina at naabutan ko siyang nag lalapag ng mga plato. 

They would be amuse to see this billionaire setting the table. Napangisi ako, oh Fall. 

"Let's eat." 

Hindi ko siya pinansin at umupo nalang akala niya ata abswelto siya sa ginawa niya kagabi. No. Not. 

"I saw the news." ani ko at kumuha ng kanin. "She's pretty." matabang kong wika. 

Narinig ko siyang tumikhim. "Oh man."

Binaliwala ko iyon at nagsimulang kumain. "I don't know her really. She just went to my place and disturb the hell out of me." 

Tumango ako.

"Hindi ka galit diba?" 

Tumango ako. 

"O nagtatampo?"

Tumango ulit ako. Hindi nga kasi. 

"Nagseselos ka ba?"

Tumango ako. 

Matalim ko siyang tiningnan. "HINDI AH!" Nakasimangot kung wika sa kanya. 

"Okay.." parang hindi kumbinsidong sagot niya. 

"Hindi nga kasi! Bakit naman ako mag seselos e hindi--- ano! Wala! Ewan ko sayo!" Nakangiti siyang nakatingin sa akin habang namumula naman ako na ewan. Kasi nga!

"Oo na nalang." 

Hindi ko siya kinausap at kumain nalang. Balak ko sanang umalis nalang kaso sayang naman yung pagkain. Gutom na ako para mag-inarte pa.

 "I'll be back to Manila at 13:00, want to come with me?" Tanong niya. 

Umiling ako, going to Manila is like entering to Hell. Yes, I've been there when sister Mia asks us. Pero ibang usapan na pumunta lang ako nang Manila dahil sa gusto ko. 

I cannot stay there for a week. 

"It's been four years, witch." Napayuko ako, oo nga at apat na taon pero hindi padin nawawala ang sakit na kinikimkim ko. Four long years cannot suffice the pain that wound my mind, heart and soul. 

"4,5,6 or isang dekada pa yan, Dragon. Nandito at nandito padin yan at lagi kong maaalala. Oo nga't forget your past and move on but no." Tinuro ko ang puso ko. "It's still a past of me and I will bring it until I die." 

Tumayo ako at pumunta sa kwarto ko. Ibinaon ko ang mukha ko sa unan mahinang umiyak. Hindi ko makakalimutan ang lahat. Hinding-hindi. 

---

Naalimpungatan ako ng maramdaman ko na may humahaplos sa buhok ko, napatuwid ako ng upo nang makita ko si Fall. "Dragon.." mahinang bulong ko.

Niyakap niya ako at hinaplos ang buhok ko. "I'm sorry about earlier, I'm sorry for triggering things." Tumango ako habang nasa bisig niya. 

Inangat niya ang ulo ko at hinalikan ang noo ko. "Ayaw ko lang kasi na bumalik ng Maynila na nagtatampo ka sa akin." Napangiti ako sa sinabi niya. Minsan talaga may sweet bones talaga itong si Fall eh. 

Umalis na ako sa pagkakayakap niya at tumayo. Hinatid ko siya sa may pinto ng kubo ko. "Mag-ingat ka dito. Call me time to time okay? If you can't reach me then call Jonard or Owen. Eat healthy foods, no pik-Nik please akala mo hindi ko nakita yang container na nasa cabinet mo. At talagang pinalimutan mo pa nang cover at pangalan ha." Napakamot ako sa ulo ko.