Our Future ( B-Brave fanfictie)

Hoofdstuk 49.

~ Samuel ~

"Sorry ik had naar huis moeten gaan " zegt Loïs. " Nee het maakt niet uit" zeg ik. " Het is mijn schuld" zegt ze. " Nee ik moest het toch gaan vertellen alleen jammer dat het dan zo is gegaan maar het komt wel goed" zeg ik. "'Het komt goed tussen jullie " vraagt ze op een rare manier. " Nee ik denk niet dat ze mij het ooit gaat vergeven maar gewoon dat ze wel bijdraait en dat we samen een hoop kunnen uitzoeken over wat we doen met de spullen en het appartement" zeg ik. " Je mag wel mee naar die van mij" zegt ze. "Dat is heel lief van je maar ik ga wel naar Cassius of Kaj" zeg ik. " Het mag echt" zegt ze. " Maar ik kan jou gewoon niet tot last gaan zijn" zeg ik. " Dat kan je wel door mij ben je er uit gezet dus is het beste wat ik je kan bieden dat je gewoon even ergens kan slapen " zegt ze. " Vooruit dan" zeg ik en loop met een tas naar de kast. Ik gooi wat kleren in de tas en pak dan nog maar een tas omdat ik weet dat ik de komende tijd toch niet het huis in kom. " Ik weet wat ik aan begonnen ben al hoopte ik dat ze iets anders zou reageren" zeg ik. " Dat weet ik en dat snap ik ook maar helaas heeft ze dat niet gedaan maar je hebt haar tenminste niet gedumpt door een berichtje dat had je ook nog kunnen doen" zegt ze. " Dat is waar maar dit is gewoon een nieuwe hoofdstuk uit mijn leven " zeg ik en druk een kus op haar wang. " Dat weet ik en het gaat zeker goed komen" zegt ze met een glimlach op haar gezicht. " Zullen we maar naar jou appartement gaan" vraag ik. " Laten we dat doen je mag met mijn auto mee als je wilt" zegt ze. " Doe maar want Ymke heeft mijn sleutels" zeg ik en pak haar hand vast.

~ Romy ~

" Hey" zeg ik en maak de deur open. " Hey" zegt Cassius. " Kom binnen" zeg ik en stap opzij zodat hij naar binnen kan. Hij drukt zijn lippen op de mijne voordat hij nog door de deur is. Mijn handen gaan naar zijn kaaklijn en die van hem hangen om mijn nek. "Ik heb je gemist" zeg hij " Ik jou ook" zeg ik en wijs naar de bank als teken dat hij mag gaan zitten. " Dankjewel" zegt hij. " Ja graag gedaan wil je iets te drinken" vraag ik." Nee dankjewel je zei dat je wou praten over wat dingen, waar wil je over praten" vraagt hij. " Ik wil praten over ons" zeg ik. " Wat is er met ons" vraagt hij. " Je hebt mijn appartement helemaal schoongemaakt en niet een beetje, ik dacht dat we zeiden dat we wat afstand van elkaar zouden houden daar valt mijn persoonlijke ruimte ook onder ik ga nu toch ook niet jou appartement schoonmaken" zeg ik." Sorry ik had het niet moeten doen of tenminste moeten vragen" zegt hij. " dat had je inderdaad moeten doen maar toch heb je het niet gedaan" zeg ik. " Sorry maar ik hoopte dat je blij zou zijn dat ik het heb gedaan zodat je geen stress kreeg van de rommel zodra je thuis kwam" zegt hij. " Ik weet beest dat je het goed bedoelde maar je moet een beetje uit mijn aura blijven anders dan weet ik niet hoe ik mij moet voelen en reageren op dingen we doen het rustig aan dus gewoon dates en die dingen maar gewoon nog niet samen wonen of in elkaar persoonlijke ruimtes komen want daar ben ik gewoon nog niet klaar voor" zeg ik. "Dat snap ik" zegt hij. " Mooi dan hebben we dat tenminste weer opgehelderd hoeft dat mij niet meer dwars te zitten" zeg ik en laat mij op de bank naast hem zakken. Hij slaat zijn arm om mij heen en drukt een kus op mijn wang.

~ Kaj ~

Ik ben een beetje zenuwachtig als ik het terras waar Emily zit oploop. " Hey" zeg ik en merk dat je het ook in mijn stem hoort. "Hey" zegt ze en zet haar zonnebril af. " Hoe gaat het" vraagt ze. "Goed met jou" vraag ik. " Het gaat prima naar alles waar ik voor ben uitgekomen" zegt ze. " Ja ik heb het gehoord ik vind het echt knap dat je het allemaal maar heb verteld" zeg ik. " Dankjewel maar het zijn niet dingen waar ik trots op ben" zegt ze. " Nee snap ik maar vind het gewoon knap" zeg ik en dan merk ik dat ik nu al weer dingen aan het zeggen ben die op de verkeerde manier er uitkomen ik moet straks nog een paar weken met haar op tour. Al zullen mij gevoelens voor haar nooit helemaal weg gaan ik moet er toch mee leren omgaan nu de vriendschap tussen Dioni en mij net weer goed is hersteld. " Willen jullie iets te drinken" vraagt een ober. " Een warme chocomelk met slagroom" zegt Emily. " Voor mij ook" zeg ik als hij mij aankijkt. ' Ik vind het knap van je dat je dat zomaar besteld" zeg ik en merk dan pas wat ik heb gezegd. " Dankjewel maar ik moet gewoon met de ziekte leren omgaan en wat proberen aan te komen zodat ik niet te ver ga en ook omdat ik daarnaast gewoon nog sport voor mijn conditie" zegt ze. " Ja ik sap wat je bedoeld maar ik vind dat je maar gewoon misschien alles moet vertellen aan de fans in het boek dat jullie aan het schrijven zijn" zeg ik. " ja ik weet het nog niet het is niet een beetje wat ik te vertellen heb" zegt ze. " Nee klopt" zeg ik.