Miraculous dünyası 2

Hastaneler hastaneler

Lucas...
Dedeme sesimi hafifçe yükselterek kızgın olduğumu belli edercesine sorumu tekrarladım:
- bana ne iksiri verdin?
- neden?
- bildiğin şeyleri neden soruyorsun?
- bildiğimi de nereden çıkardın?
- her şeyi biliyorsun.
- anlatmaya ne dersin?
- anlatmanı yeğlerim.
İksir midir nedir işte gittiğimden beri masanın üzerinde duruyordu. Ben iksir dolu şişeye doğru ilerledim fakat o önüme geçerek beni durdurdu. Ve söze girdi:
- bu iksir duyguları çok ama çok kısa süreliğine bastırabiliyor. Yani hislerin geri geliyor. Hatta gelmiştir bile.
- ne demek bastırabiliyor! Ben şu anda kate'ten hoşlanıyorum.
Dediğimde dedem bana gözlerini büyüterek baktı. Ve bana:
- ne dedin sen?
- duygularım değişti. Her şey farklı...
- umut.
- ha?
- iksir her duyguyu bastıramıyor, umut gibi.
- yani?
- umudun baskın çıkmış Lucas. Yani şu güne kadar kime ne hissettiysen silinmiş.
Bunları nasıl bu kadar telaşlı ve bu kadar sakin söyleyebiliyordu hayret ediyordum. Ben çıldırmak üzereydim. Ve sordum dedeme:
- o zaman bu artık emily'den hoşlanmadığım anlamına mı geliyor?
- hayır. Ama senin kalbin şu anda kate'e ait değil mi?
- sanırım.
- ama artık güçlerini kullanamayacaksın. O güçler sadece emily'de işe yarıyordu.
- kate'te de bir dövme var. Daha doğrusu yarısı ama.
- diğer yarısı jonas'ta yani sadece jonas'ta kullanılabilir aynı şekilde kate'te.
- yani artık süper güçlerim Yok ha?
Oysaki alışmıştım.

Jonas...
Kate ve Space başında bekliyor ve bana baskı uyguluyordu. Hayır ciddiyim gerçekten. Space:
- at artık şu mesajı.
- aynen ya kızı yine kapacaklar göreceksin.
Bu cümleler beni gaza getirmedi diyemeyeceğim. Elime telefonu aldım ve mesaj yazmaya başladım.

Gönderen: jonas
Alıcı: maria

Justin ile ayrılmışsınız. Üzüldüm. Ama sana uzun zamandır açılmak istiyordum ve istediğim fırsat ayağıma geldi. Acele etmene gerek yok. Sadece bir şey sormak istiyordum. Benimle çıkar mısın?

Mesajı gönder butonuna bastım. Fakat mesaj ulaşmıyordu. Kate:
- doğru ya bura ile gerçek dünya arasında bağlantı Yok.
Space arkamdan çenesini kapanası için hareketler yapıyordu. Fakat bu benim soru sormama engel olmadı tabiki:
- gerçek dünya mı?
Space:
- şimdi sıçtık işte.
Ben ise:
- ne demek oluyor bu?
Bir süre beraber aralarında konuştular. Sonrada Space bana dönüp:
- artık öğrenmelisin sanırım.
Kate anlatmaya başladı:
- burası sanal bir dünya. Ve çoğu arkadaşımız gerçek dünyadan geliyor.
Buna maria'da dahil.
- kimler?
- maria, emily, catarina, justin-
- bu yüzden mi onu seçmişti?
- hayır. O ona daha önce aşık olmuştu.
- başka kimle var?
- ben ve space'de varız.
Gözlerimden bir kaç damla yaş düştü.
Kate bana:
- iyi mis-
- nasıl iyi olabilirim?!
- jon-
- bak kate! Kendi kız kardeşim bile gerçek dünyadansa ben neden burdanım.
- bunu ben bilmiyorum.
Dedi Space'e bakarak. Space bana:
- buraya geçerken hepimizin farklı özellikleri ve kaderleri belirlendi. Burada daha önce yaşadığımız hayatlarımız oldu.
- şimdi biz üvey kardeş miyiz yani?
- hayır. Sadece ben çift bir yaşam sürüyorum. Kardeşiz. Gende doğduğumuzda beri. Bu olan şeyleri hatırlıyorum ve yaşamış gibiyim. Yani küçüklükten beri buradaymışım gibi. Büyürken yanındaydım değil mi?
- evet.
Kate konuşmak istedi. Ama gözlerimden bit kaç yaş daha süzülünce space'e bizi yalnız bırakması için bir işaret yaptı. O odadan çıktıktan sonra bana:
- iyi misin jon-
- nasıl iyi olabilirim!
Aynı şeyleri tekrar yaşıyorduk. Ama bu sefer cümlemi devam ettirecektim:
- buradaki çoğu insan bir gün beni bırakıp gidecek. Buna kız kardeşim de dahil. Sende.
Bit kaç damla yaşta onun gözlerinden döküldü. Ve sonra bana biraz titrek ve birazda kısık bir sesle:
- ben gitmeyeceğim jonas. Ben burada kalacağım.
- bu imkansız. Bu sanal dünya bir gün Yok olacak ve hepimiz öleceğiz.
- ben burada Şen'inle ölmeyi göze alıyorum.
-...
Diyecek bir sözüm yoktu. Gerçekten yüreğime dokunacak şeyler söylemişti. Birden bire kalbimde bir sızı hissettim. Ve Birden oda karardı.

Space...
Odaya girdiğimde Kate ağlıyordu ve jonas baygındı. Daha kaç kişi hastaneye Gidecek acaba?