Առավոտ էր ։ Որոշեցի այսօր նորից փորձեմ քայլել։Ես ուժերս հավաքեցի և մարմինս տեղից շարժեցի։Աստված իմ ինչքան ուրախեմ հետո ոտքերս գետնին դրեցի և բռնվելով մահճակալից ես կանգնեցի։Հասկանում եք ես կանգնեցի։Հետո պատերից բռնվելով սկսեցի քայլել ։Հրաշք։ Այդ պահին ներս մտավ Դենը։
-Օ Աստված իմ դու քայլում ես ։
-Այո։-հուզված ձայնով ասացի ես։
Ես փոքր քայլերով շարժվեցի դեպի Դենը ու գրկեցի նրան ։ Կարծես մանկության գրկում լինեյ ,երբ նոր էի սովորում քայլել և այդ քայլերով մոտենում էի հորս։ Աստված իմ ես կարոտում եմ նրանց։ Ամեն ինչ կտայ միայն թե նրանք իմ կողքին լինեյն ։Թող բարկանայն զրկեին ինձ իմ սիրելի իրերից կալանքի տակ լինեյ միայն թե ես նորի կարողանայ գրկեյ հորս ,ասել մորս թե ինչքան եմ նրան սիրում։ Կարոտել եմ իմ ու եղբորս ամենօրյա վեճերը ։Ինչքան դաժան եղավ կյանքը իմ հանդեպ ինչքան մեծ հարված հասցրեց ինձ։Երանի ինձել սպանեին այդ օրը։ Իսկ եթե չեմ մահացել ուրեմն կյանքը ինձ շանս է տվել ապրել երկրորդ անգամ հանուն ինչի՞։Բայց եթե ողջ եմ ես կգտնեմ ծնողներիս սպանողին և իմ ձեռքերով նրան կթաղեմ ողջ ողջ։Մեկ է կորցնելու ոչինչ չունեմ ։
-Թինա լսու՞մ ես ինձ։
-Այո ։
-Պետք է սա նշել։
-Իսկ ինչպե՞ս։
-Կգնանք ակումբ ։
-Բայց ես երբեք այնտեղ չեմ եղել։
-Ուրեմն կլինես։
Ինչու ոչ։Ինձ պետք է լիցքաթափվել ։Ու որոշ ժամանակ մոռանալ այն ամենի մասին ինչ ինձ հետ կատարվել է։Եկավ Լյուսին։
-Հեյ ինչի՞ մասին եք խոսում։Աստված իմ Թինա դու քայլու՞մ ես ։
-Այո այո ։-գոռացի ես։
Ներս մտավ Մաքսը։
-Այս ինչ ձայներ են։
-Մաքս նա քայլում է։
-Շատ ուրախ եմ քեզ համար։-տխուր ձայնով ասաց նա։
-Ես և Դենը որոշել ենք սա նշենք ակումբում։
-Այո հրաշալի է։
***
Արդեն երեկոյան վեցն է։ Ես պատրաստվեցի ։ Հիմա ես քայլում եմ ձեռնափայտով ։Բայց հույս ունեմ որ երկու օրից ամեն ինչ լավ կլինի ։Ես գնացի հյուրասենյակ ։Բոլորը ինձ էին սպասում։
-Հրաշալի տեսք ունես։-ականջիս շշնջաց Դենը ու կարծես դա դուր չեկավ Մաքսին։
-Միգուցե գնանք ։-Հեգնական տոնով ասաց Մաքսը։
Մենք գնացինք ակումբ ։ Այնտեղ շատ մարդ կար ։ Մութ էր և այնտեղ լուսավորում են գունավոր լույսեր։ Այնտեղ բոլորը խմում և ծխում էին ,իսկ պարահրապարակում մարդիկ գժի նման պարում են։Մենք մոտեցանք բառին և Դենը մեզ յուրաքանչյուրիս տեկիլլա պատվիրեց ։ Մենք խմեցինք տեկիլլան և Լյուսին քաշեց Դենի ձեռքից ու տարավ պարահրապարակ ։Նրանք խելագարի նման պարում էին,ինչպես մյուսները և Դենը ձեռք էր գցում Լյուսիին։Ես ու Մաքսը լուռ նստած էինք հանկարծ Մաքսը ասաց։
-Գիտես շատ մի վստահիր նրանց։
-Չհասկացա։
-Ուղղակի ասացի ուշադրություն մի դարձրու։
-Հանելուկներով ես խոսում։
-Քեզ դու՞ր է գալիս այստեղ։
-Ահա։
Մեր սեղանին մոտեցան Դենը ու Լյուսին և նրանց ձեռքին յուրաքանչյուրիս մեկական կոկտեյլ ։
-Վերցրեք թաացնող է։
Ես մի անգամից խմեցի ամբողջը ։Ներսս այրվեց։Դենը ինձ մի հաբ տվեց։
-Սա ինչ է։
-Խմիր այն այս կոկտեյլի հետ ,աշխույժացնում է։
Ես այն նույնպես փորձեցի և չանցաց 5 րոպե ես սկսեցի ինքըստինքյան ծիծաղել անիմաստ խոսել հետո հասկացա որ սիրտս խառնում է։Բռնվելով ձեռնափայտիցս գնացի զուգարան և դուրս թափեցի միջիցս ամբողջ օրվա կերածս։Ես զգացի որ մեկը դանդաղ քայլերով մոտենում է ինձ։Ես շրջվում եմ և տեսնում եմ Դենին ։Նա սկսեց համբուրել շորթերս ,հետո վիզս ։ Բայց այդ պահին ներս մտավ Մաքսը և հարվածեց Դենին։Հետո գրկեց ինձ և դուրս հանեց ակումբից ։ Տաքսի կանգնեցրեց և մենք ուղևորվեցինք դեպի տուն։
-Մաքս ես չեմ հասկանում ինչ եմ անում ,կներես ինձ։
-Ինչու ես ինձնից ներողություն խնդրում։-Սառը տոնով ասաց -իսկ ինձ թվում էր պետք է գոռայր բարկանայր որ խանգարեցի քո հաճույքները։
-Գժվել ես ինչ է ։ Ես շնորհակալ եմ քեզնից։-ես մոտեցա Մաքսին բայց նա հրեց ինձ։
-Ես Դենը չեմ։
Մենք հասանք տուն ։ Դռան առաջ կանգնած էր...
Սպասում եմ ձեր com-երին և ☆ չմոռանաք
