Slave For Lust

Lust Seventeen

I dedicate this chapter to you justinleianne
JessicaBaning

Thanks for the follow. :)

Oh sa mga silent readers dyan, paramdam naman oh. Lol

~^~

Half time na when I decided to watch his basketball game. Kagabi, ni hindi siya nagtext o tumawag man lang to clarify things out. So ganun lang talaga yun? Kelangan ko talagang pumirma sa letseng kontrata na yun? Hindi ba ako pwedeng maiba? Sa ilang buwang pagkakaibigan, wala man lang ba siyang naramdamang special para sa akin? Sabagay, meron nga dyan, magbestfriend simula't sapul, tapos nagkagusto ang isa sa isa. Pero di naman napapansin at ang masaklap,may ibang mahal ang bespren.

I sighed.

Last night, nakapagdesisyon na ako. Ayokong mabuhay sa what ifs and regrets.

This time, I am gonna face my fear of getting hurt.

Susugal ako, kahit na sa bandang huki ay baka matalo lang ako, basta ba siya ang kapalit.

I joined the crowd cheering for our team. Simula na ng third quarter at lamang ng apat na puntos ang kalaban.

Agad ko siyang namataan na tila kinakausap ang mga players. The crowd's chanting our team with so much energy. But I remained stoic.

Magaling talaga sa bola si Race at Trekk. Kaya siguro magaling ring magpabilog ng mga babae. Tsss. Of course, isa na ako roon.

But I am different. Because I won't back down.

Nakahabol sila sa score hanggang sa nakalamang na dahil sa three points shot ni Trekk. Nasa kalaban na ang bola at medyo malapit sa pwesto kung nasaan ako ang may hawak ng bola na binabantayan ni Race.

He had the chance to steal the ball but then..

He saw me. I flinched as I saw an amused expression in his eyes.

Pero agad din itong nablangko at tinuon muli sa laro ang atensyon.

Ni hindi ko na napansin na naging ganado ito sa paglalaro.

Fourth quarter. Tabla ang score. Hindi ako nakikisabay sa cheers dahil nakakahiya. Mag isa ako at baka pagkamalan pa akong baliw. Bakit ko ba kasi nakalimutang yayain ang mga kaibigan ko?

The game ended and we won. Lamang ng tatlong puntos. It was close. Kung di lang nakapag three points shot si Race sa last five seconds.

Everybody roared they're happiness. We bagged the championship this year. Kami ang panalo sa aming distrito at may chance na makasali sa West conference tournament. Pero mas makikitaan ng kasiyahan ang mga players sa gitna ng court. Lalo na ng i-announce na si Race ang MVP of the year. Of course, sobra akong proud for him. It's every athletes' dream.

And for sure, may victory party sila mamaya. Hindi na dapat ako magtagal pa. Imposibleng maalala pa ako ni Race dito.

Agad akong naghanap ng daanan palabas ng gym. Hindi ganun kadali dahil marami pa ring tao. Mukhang ayaw pang magsiuwian. Eh tapos na ang laro.

"Hoo. Grabe. Akala ko magkaka-stampede na!" Bulalas ko ng finally, nakalabas na ako. I wiped my sweats with my empty hands. Bakit kasi nakalimutan kong magdala ng panyo?

Naglalakad na ako paalis ng may humawak sa aking braso. Agad akong lumingon sa pagkabigla.

"I'm sorry. My name's Evans and Race asked me to fetch you. " bungad nito. He is one of the players.