kwon : seni tekrar matematik sınıfında görmeme sevindim.
lee : buna pek emin değilim.
kwon : emin ol.
lee : nefretin neye dönüştü böyle...
kwon : nefret değildi.
lee : tabii.
kwon : çirkin şeylerle dalga geçmeyi seviyorum. ne yapayım?
lee : başlama yine.
kwon : ama hoşuma gidiyor jihoon.
lee : benim gitmiyor. şunu yüzüme vurmayı kes.
kwon : sana her dakika güzelsin desem, bu saçma olmaz mıydı? alışılmış. bayat.
lee : farklı olmaya mı çalışıyorsun? yoksa şu duygularını belli edemediği için saçmalayıp karşı tarafın hayatına sıçanlardan mı olmaya karar verdin?
kwon : hayır. sadece... seni çok kırdım değil mi?
lee : vay, insan olmaya karar vermişsin?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ugly
Fanfictionona normalden daha uzun baktığımı fark ettiğim an çok geçti, çünkü bana dönmüş, bakışlarıma karşılık veriyorken hemen karşımızda oturan annesini unutabilir ve yumuşatıcı kokusunun çoktan burnumu istila ettiği o kazağına gömebilirdim suratımı. eriyor...
