Love from the badboy

8

Thomas
Ik ben onderweg naar huis en raak gefrusteerd van mezelf. Ze is zo ontzettend leuk maar ze denkt dat ik geen gevoelens heb. Ik weet dat ik de badboyreputatie heb, maar ik heb ook een hart. In mijn gedachten verzonken rijd ik door rood. Ik zie een paar lampen flikkeren en hoor getoeter. Even later wordt alles zwart.....

Anna
Oke ja, ik weet het zeker na gisteravond. Ik vind hem toch wel echt leuk. Ugh ik wou er niet aan toegeven, maar hij heeft toch een hele lieve kant. Amelie had vandaag 1e uur vrij, dus ik moest alleen naar school fietsen. Eenmaal bij mijn kluisje is het behoorlijk stil in de gang. Normaal zou Thomas nu binnenkomen maar ik zie hem niet. Oke vreemd dit.....
In de pauze loop ik naar het vriendengroepje van Thomas, oke hun gaan me nu echt heel raar vinden. Want sinds wanneer toon ik nou interesse in Thomas. Bij hun aangekomen hoor ik ze al fluisteren. Ik vraag het maar aan Thomas beste vriend, Dylan. 'Uhm heej waar is Thomas?' Hij begint te grijnzen maar die grijns veranderd al snel naar een verdrietig gezicht. 'Uhm wil je dat echt weten?' Vraagt hij. 'Ja tuurlijk anders vraag ik het niet.' Hij rolt met zijn ogen. En begint te vertellen.

Thomas

Ik word wakker en het enige wat ik zie is wit. Een wit bed, witte muren, witte stoelen wat is er hier aan de hand?! Ik begin in paniek te raken maar al snel komt er een vrouw in weer witte kleren binnenlopen. Ze begint te vertellen. 'Meneer Van der Berg u heeft een auto ongeluk gehad. U mag vanavond naar huis. Er is niet veel aan de hand maar u heeft een lichte hersenschudding.' Wauw oke ik heb echt geluk gehad. 'En voor dat ik het vergeet, u moet de komende week nog even rustig aan doen.' Na die woorden was de vrouw weer weg. Ik zie dat ik honderden appjes heb gekregen van Dylan en stuur hem een berichtje terug. 

Jo man,

Rustig, en raak niet in paniek.

Ik ben gister aangereden en lig in het ziekenhuis, ik heb alleen een hersenschudding maar mag vanavond weer naar huis. Het gaat wel goed, maar alles is hier zo wit. Hou jij wel even een oogje op Anna ;)

Anna

Wat heeft hij me net gezegd???!!! 'Wacht vertel me nog 1 keer'. Ik zie hem zuchten. 'Oke, hij heeft gisteravond een auto-ongeluk gehad en ligt in het ziekenhuis met een hersenschudding'. 'Nu blij?' Heb ik dat goed gehoord, gisteravond na ons afspraakje. OMG straks komt het door mij. 'Hallo aarde aan Anna' ik zie Dylan als een malloot voor me hoofd zwaaien. 'Uhm ja, wanneer mag hij naar huis?' 'Vanavond' 'Oke dankje'. Ik loop zo snel als ik kan weer weg. In de volgende les zit ik alleen maar na te denken, moet ik wel of niet naar hem toe gaan. Ik weet nu waar hij woont, maar als ik nu naar hem toe ga lijk ik wel heel erg hopeloos. Maar straks komt het door mij, vond hij het gisteravond dan niet leuk. 'Anna ik zou het waarderen dat je nu een keer niet over jongens fantaseert maar gewoon even oplet' Ik zie de docent lachen om zijn eigen opmerking. Ik word helemaal rood en geef hem een boze blik. Vlak daarna gaat de bel en ik meld me maar ziek. Ik zou nog een proefwerk hebben vandaag maar daar heb ik en geen zin in, en  ik kan me nu gewoon echt niet concentreren. 

Als ik thuis aankom veel te vroeg natuurlijk, glip ik snel naar boven om vragende blikken van mijn broer te ontwijken. Maar natuurlijk ik zou wel weer geen Anna zijn en over mijn troep op mijn kamer flikkeren. Gelukkig zit mijn broer beneden en hoort hij het hopelijk niet. Ik ga lekker Netflix kijken.  Inmiddels is het avond en hebben we al gegeten, mijn moeder vraagt hoe het proefwerk ging. SHITTTT oke nu ga ik heel snel iets moeten bedenken. 'Uhm we hoefden hem niet te maken de leraar was afwezig. Volgende week moeten we hem maken.' En gelukkig gelooft me moeder het. Yes ik kan ook zo goed liegen.

Na het eten zit ik natuurlijk weer lekker te netflixen. Ik blijf maar twijfelen of ik wel of niet naar Thomas moet gaan. Ik bedoel misschien denkt hij dan dat ik hem leuk vindt. Dat is ook zo, maar dat hoeft hij niet te weten. Ik blijf me gewoon net zo gedragen als eerst, als dat me gaat lukken. Ik bedoel kijk naar hem, zijn ogen, zijn wenkies zijn echt on fleek en dan die kaaklijn. OMG. Oké dit gaat te ver. Maar ik besluit toch om wel even langs te gaan. Anders voel ik me nogal schuldig. Ik pak mijn fiets en fiets richting zijn huis. En na even aanbellen wordt er open gedaan.