Love from the badboy

25

MOCHT JE GEEN SPOILERS WILLEN LEZEN LEES DE WAARSCHUWING DAN NIET!!!!

WAARSCHUWING

In dit hoofdstuk komen gevoelige stukken en zelfmoordpogingen in voor. Mocht je hier gevoelig voor zijn raad ik je aan de POV's van Folkert en het laatste deel van het hoofdstuk niet te lezen.

POV Folkert
Op school hoor ik ook steeds meer mensen zich afvragen waar Thomas is. Ik negeer ze zo veel mogelijk, ik wil er niet over praten, vandaar dat dit ook mijn eerste dag pas weer op school is. Maar na de 1e 2 uur van vandaag ben ik het al zat. Dus heb ik me ziek gemeld, zelfs de conciërge keek me medelevend aan. Ik kan dit niet meer aan, ik kan niet meer leven op deze manier.

POV Anna
Sinds Thomas is ontvoerd ben ik niet meer naar school geweest, ik kon het gewoon niet aan. Nou heb ik niks met hem, maar diep in mijn hart heb ik er spijt van dat ik hem heb gefriendzoned. Ik bedoel, hij is knap en als hij niet klootzakkerig doet is hij heel lief. Echt een fuckboy eigenlijk. Maar precies datzelfde had ik bij Folkert, en dat is ook niet goed afgelopen, en dan heb je Dylan nog. De beste vriend van Thomas, maar ook zo knap. Wat is dat toch met die badboys, hoe kunnen ze allemaal zo ontzettend knap zijn. Het lijkt wel ongezond. Of ze kennen allemaal een hele goede plastische chirurg. Maar ik voel wel iets voor Thomas, ik ben alleen ontzettend bang, stel er gebeurt weer hetzelfde als met Folkert. Over Folkert gesproken, die heb ik ook niet meer gezien. Hoe zal hij dit meemaken, ze hebben niet zo'n goede band maar hij zou dit toch ook niet aankunnen. En weer beginnen de tranen te stromen, ik kan gewoon niet aan hem denken nu.

POV Folkert
Ik loop langs huis, ik pak een touw en loop weer naar buiten. Ik kijk nog 1 keer naar ons huis. Vaarwel. Ik loop naar de brug, ik pak een steen en bind die vast met een touw aan mijn been. Vaarwel wereld.......

POV Thomas
Ik blijf huilen en huilen. Waarom, dat is op dit moment de enige vraag die ik heb. Wat heeft ze hem misdaan. Oké dat waren er twee. Matthijs is inmiddels weer weggelopen en volgens mij uit huis weggegaan. Ik hoorde een auto namelijk. Ik denk steeds wat zou ik doen als ik gered zou worden. Ik zou hier heel graag wegwillen maar ik kan mijn moeder hier toch niet achterlaten. Maar waarschijnlijk is er toch niemand die me komt zoeken, behalve Anna maar ja, zij friendzoned mij ze geeeft dus helemaal niks om me

Ongeveer 10 minuten later zit ik nog steeds te huilen, maar ik hoor ook iemand anders huilen. Ik draai me om en zie mijn moeder daar liggen huilen. 'Mam?' 'Thomas!' Ze is blij om me te zien zo te horen. 'Mam? Was jij niet dood?' Ze schrikt. 'Nee, hij heeft me slaapmiddelen in mijn eten gedaan, waardoor ik een hele dag bewusteloos was.' Het blijft even stil, een ongemakkelijke stilte. 'Mam, waarom heb je ons eigenlijk verlaten? Wat is er allemaal gebeurt? En nu vanaf het begin graag.' Ze zucht en dan begint ze te vertellen.

'Oké ten eerste weet ik niet hoe je vader dit heeft verteld, maar zo is het voor mij gegaan. Voordat jullie allemaal geboren waren waren je vader en ik een gelukkig stel. We reisden samen de hele wereld over en hadden het super leuk. Toen ik zwanger was van Folkert begon het al slechter te gaan tussen ons. Je vader was bang dat het niet goed zou komen met een kind, hij wou het kind laten weghalen. Uiteindelijk toen Folkert ongeveer 1,5 jaar was wou je vader graag nog een kindje, hij begin kinderen steeds leuker te vinden. Toen kwam jij en een paar jaar later kwam je zusje. Toen je ongeveer 5 jaar was begon je vader steeds meer te werken en kwam hij steeds later thuis. Ik dacht dat hij gewoon wat meer wou verdienen omdat we het huis wouden verbouwen.'

Ze slikt even en ik zie de tranen in haar ogen ontstaan. 'Rustig mam, je kan het.'

'2 jaar later, toen je vader op zijn werk was, werd er aangebeld. Er stond een vrouw van zijn werk die vroeg of je vader thuis was. Ik liet haar binnen en toen zijn we gezellig wat gaan drinken. Toen je vader thuis kwam ben ik voor je vader koffie gaan zetten en hoorde ik ze praten. Het bleek dus dat je vader vreemdging met die vrouw. Ik was nog nooit zo boos geweest. Ik besloot het zo te laten en te wachten of je vader mij er wat over ging vertellen. Na 2 dagen was ik er klaar mee en kregen we enorme ruzie. Ik ben mijn spullen gaan pakken en daarna ben ik weggegaan. Dat is ook de laatste keer dat ik jullie gezien heb. Ongeveer een weekje later heb ik Matthijs ontmoet. Hij was super lief voor me, ik was zo breekbaar. Ik dacht dat hij mijn nieuwe perfecte man zou worden. Maar na 1 jaar plezier begon hij me te mishandelen. Sindsdien zit ik hier in de kelder. Ik heb elke dag gehoopt dat ik ooit nog 1 van jullie zou zien. En dat wist hij, toen hij die dag met jou aan kwam lopen was ik zo boos op hem. Dat hij jou zomaar had ontvoerd.'

En dan stort ze in, en eerlijk gezegd ik ook.

POV Anna
Ik ben maar weer een horrorfilm gaan kijken, ik moest gewoon even aan iets anders denken. En het klinkt misschien raar maar van horrorfilms wordt ik altijd vrolijk, en als er iemand wordt onthoofd moet ik lachen (even tussendoor, als jullie nog leuke horrorfilm suggesties hebben let me know!!). Ja ik ben wel een beetje raar, klein beetje maar. Ik zie dat het 4 uur is. Vreemd mijn zus hoort al lang thuis te zijn. Ach ja, die zou wel bij haar vriendje zitten. Ik doe even normale kleren aan en loop naar buiten. Het is gelukkig lekker weer.

Ikloop naar mijn favoriete plekje, de brug. Hier ga ik altijd heen als ik evenwil nadenken. Ik zie iemand op de rand van de brug staan en ik ren erheen. 'Folkert?Wat doe je hier?' 'Pianospelen.' Hij altijd weer met zijn droge opmerkingen. 'Neeff serieus je gaat niet springen toch?' 'Jawel.' Zegt hij vastbesloten. 'WAAROM?!''Ik kan het niet meer aan Anna, Thomas is weg, en het is misschien wel mijnschuld.' 'Folkert zo moet je niet denken, het is niet jouw schuld, hij isontvoerd. Weetje hoe verdrietig hij zou zijn als hij hoort dat jij van een brugben afgesprongen!' Hij kijkt bedenkelijk. 'Maar Anna, snap je het dan niet.Weet je hoe moeilijk het is als je eigen broertje ontvoerd is! Ik kan het nietmeer aan dit. Straks is hij dood. Ja en dan, dan heb ik niemand meer. Ja mijnvader die elke dag weg is, mijn zusje die hier niks van snapt. Ik wil dit nietmeer, ik wil dood.' En met die woordenspringt hij van de brug. 'NEEEE!'