Love from the badboy

24

POV Thomas
Door het kleine raampje hier onder in de kelder zie ik dat het buiten al aardig donker is geworden. Ik begin best honger te krijgen aangezien ik vanochtend ook niks heb gegeten. Maar als hij zo weer aankomt met wormen hoef ik niks meer. Ik eet veel maar dat. Nee, dat gaat te ver. Nu ik mijn moeder gisteren heb gezien wil ik haar zoveel vragen, hoe het met haar gaat maar ook voor advies met Anna. Ik mis haar zo, ik kan echt niet zonder haar. Zij maakt me vrolijk en zonder haar ben ik net zo depressief als nu. Ik hoor dat de deur opengaat en met hoop kijk ik naar boven, ik hoop natuurlijk met heel mijn hart dat het iemand is die mij hier uit kan halen. Maar de teleurstelling neemt snel toe als ik Matthijs naar beneden zie lopen. 'Daar zit onze charmeur, die zijn meisje o zo mist.' 'Wat wil je klootzak?' Hij doet mijn cel deur open en geeft me een klap. 'Hoe durf je je eigen stiefvader klootzak te noemen.' En ik krijg nog een klap. 'Raak me nog 1 keer aan en ik zorg dat je niet lang meer leeft' grom ik. Dat had ik niet moeten zeggen, ik krijg een stomp in mijn maag en een klap tegen mijn slaap aan, dan wordt het zwart.......

POV Anna
Het is nu 2 dagen nadat ik naar het politiebureau geweest ben. Nog steeds heb ik niks van ze gehoord. Ik wil me net klaar gaan maken om er heen te gaan als ik word gebeld door een anoniem nummer. Als dit Matthijs is ga ik echt flippen. 'Hallo met Anna.' 'Met Thyra, de rechercheur die je last hebt gesproken.' 'Hebben jullie nieuws?' Ze blijft veel te lang stil. 'Uhm nee mevrouw, we hebben besloten dat...' 'Wat hebben jullie besloten' waarom kan dat mens niet wat sneller praten. Ik word echt boos nu. 'We hebben besloten om het onderzoek stil te leggen en er mee door te gaan als we echt bewijs krijgen, we vonden het bewijs dat u had wat magertjes en hebben het idee dat dit gewoon een grap is. Uw vriend zal vast snel opduiken, hij zal wel bij familie of vrienden zitten.' Oh no, you didn't 'Wat denken jullie wel niet, ik ken hem hij zal nooit zomaar weggaan zonder iets te zeggen, en wat dan, ik heb de ontvoerder verdomme aan de telefoon gehad.' 'Ja sorry mevrouw, maar zolang u niks heeft opgenomen weten wij niet of dit echt waar is en zullen we ons besluit vast moeten houden. Een fijne dag nog.'
Ik blijf verbaasd naar mijn telefoon staren, dit kunnen ze toch niet zomaar doen. Na een paar minuten barst ik in huilen uit, ik kan dit echt niet aan. En zo verder huilend val ik in slaap.

POV Folkert
Ontvoerd?! Dat ga je niet menen, ik hoorde het van Anna maar dat kan toch niet? En wij kennen verder toch ook geen Matthijs. Hoe dan ook ben ik wel echt een sukkel geweest tegen Thomas, als hem nu iets overkomt kan ik daar echt niet verder mee leven.

POV Anna
Ik word wakker, mijn hele kussen is zwart. Wtf?! Ik loop naar de spiegel en zie dat het mijn mascara was die is uitgelopen. Ugh, ik wil niet terugdenken aan vanmiddag. Als ik er aan terugdenk begin ik zo weer te huilen. Mijn zus komt mijn kamer binnenlopen. 'Hej an, je bent eindelijk wakker. Wil je wat eten?' 'Ja graag.' En dan loopt ze weer weg. 'Hé wacht, hoe weet je wat voor eten ik wil?' Ik vraag het meer lachend. 'Nou, je wil bijna altijd noodles.' 'Wauw' Ze loopt de trap af. Ik kan het niet laten om te lachen. Wat een gek kind is dat ook soms. Na 5 minuten komt ze weer binnen lopen met een kom noodles. 'Thnx sis.' 'Altijd.' 'Nou en vertel me nu even waarom je aan het huilen was.' 'Hoe wist je dat ik heb gehuild?' 'An, je bent net een panda.' Oh ja shit.

'Ik heb net telefoon gehad van de politie...' 'En, hebben ze iets.' 'Hou op met me onderbreken als je het wil weten.' 'Oke, sorry hoor.' 'Nou ze hebben het onderzoek stopgezet.' Ik voel weer tranen opkomen. 'WATT, Wat een klootzakken. Oh ik ga er nu naar toe en ze even duidelijk maken dat ze dit niet kunnen doen.' Ik moet stiekem wel lachen om mijn uitbarsting. 'Nee, wacht maar ze doen er toch niks op uit.' 'Film?' 'Film.'

We liggen nu op mijn bed Mean girls te kijken. Dat is gewoon de perfecte film. Als die is afgelopen roept mijn moeder dat ze weggaat en ben ik dus alleen thuis met mijn broer en zus. 'Hé kindjes, komen jullie beneden?' En ja, dat was mijn broer weer. We lopen naar beneden en zien mijn broer daar op de bank zitten. Ik ga naast hem zitten en opeens begint hij me te porren en te kietelen. Ik kan het niet laten en ga stuk van het lachen. Als ik hem eindelijk zover heb gekregen om te stoppen zet mijn zus karaoke op, ze begint echt haar best te doen maar ik krijs er doorheen. Begrijp me niet verkeerd ik kan best wel zingen maar op dit soort momenten vind ik het leuker om keihard te krijsen. En zo gaat de perfecte broer en zus middag van start. De hele middag hebben we geschreeuwd, gezongen, gelachen en zelfs als kleine kinderen verstoppertje gedaan. En nu zijn we klaar om te pranken, we hebben net pannenkoeken gebakken en gegeten, wat natuurlijk niet helemaal goed gegaan is er moesten er natuurlijk weer een paar verbranden. Maar oké we lopen nu naar de kamer van mijn broer, die is namelijk op zolder. We pakken de pannenkoeken, smeren ze onder met stroop en gooien ze uit het raam op het dak van de buren. Na 10 pannenkoeken doen we het raam weer dicht. Ik wil weglopen maar dan voel ik een pannenkoek in mijn gezicht, en zie mijn zus met een grijns daar staan. Dus ook na een heel pannenkoekgevecht sta ik eindelijk veilig in mijn kamer. Ik pak mijn unicornonesie maar ik hang hem al snel weer terug. Die onesie doet me aan Thomas denken. Ik spring onder de douche en kan het niet laten om toch aan hem te denken. Hoe zou het met hem gaan? Zou hij mij missen? Zoveel vragen........

POVThomas
Ik word weer wakker en voel aan mijn hoofd, een enorme bult, fijn. Die gastheeft me zohard geslagen, hoe da fuck kan hij zo sterk zijn, dat komt echt nietdoor de aardappels. Ik probeer mijn moeder te roepen. 'Mam' 'MAAAM' Ze reageertmaar niet, ze zit nu al een tijdje tussen die betonnen muren. De deur gaat openen ik zie die vreemde aardappelgozer komen met eten. Het zou toch niet iets metaardappels zijn. 'Nou meneer charmeur dit is uw eten van vanavond, het isaardappelpuree met een hamburger gemaakt van verschillende soorten aardappels.'Het zou toch ook niet. Ik pak het aan en begin toch maar te eten. Maar zoalsverwacht is het niet te vreten. 'Hé aardappelman. Wanneer krijg ik mijn moederte zien, of kan ik met haar praten?' 'Zo meneertje heeft zijn brutale taalafgeleerd zo te zien?' Hij praat altijdmet een grijns, die wil ik zograag van zijn gezicht slaan. 'Nee, ik wil mijnmoeder gewoon zien.' 'Ik denk niet dat daar nog veel te zien of te praten valt.''Hoe bedoel je?' Hij drukt op de knop die de betonnen muren omhoog laten gaan.Ik zie mijn moeder daar liggen. Slaapt ze? Nee, ze is...dood?! 'MAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAMMM''