Love from the badboy

26

POV Anna
Ik ren van de brug af en spring het water in. Ik zwem naar Folkert toe en sleep hem het water uit. Eenmaal uit het water bel ik gelijk 112. Ik probeer hem wakker te krijgen maar hij wordt maar niet wakker. Gelukkig komt de ambulance heel snel. 'Wat is er gebeurd?' 'Hij is van de brug gesprongen, ik heb hem gered maar hij komt niet meer bij.' 'ben jij verder oké?' 'Ja' Ze wikkelen hem in en rijden hem de ambulance in, ik rij mee naar het ziekenhuis maar verder wordt ik tegengehouden. Ongeveer 3 uur later komt hij eraan lopen. Ik ren op hem af en begin hem te knuffelen. 'OMG je leeft nog!!' 'Ja, ik snap nu niet waarom ik dat gedaan heb, maar ik ben blij dat je me hebt gered.' 'Heb je verder niks?' 'Nee, ik heb een gekneusd been maar ik heb steunverband waardoor ik wel gewoon naar huis mag. We lopen in stilte naar zijn huis toe die niet heel ver van het ziekenhuis ligt. En breng hem naar binnen, we nemen afscheid en ik loop naar mijn huis.

Inmiddels is het 8 uur 's avonds, ik zou nu eigenlijk filmavond hebben met Thomas. Als hij niet ontvoerd was. Ik hoor de bel gaan en loop naar beneden. Ik doe de deur open en zie Amelie daar staan. 'Hejj gurlll.' 'Haaaajjj.' We lopen naar boven en beginnen te kletsen. Even ben ik al mijn verdrietigheid kwijt en weer helemaal vrolijk. Ik pak eten onder mijn bed vandaan en we beginnen te eten, Chips, chocola, oreo alles. Typische girlsnight dit. Normaal zouden we het nu ook over jongens hebben maar dat slaan we over. Anders was gelijk al mijn vrolijkheid weer weg.

1 maand later

De afgelopen maand is een rollercoaster geweest. Veel gehuild maar ik heb toch wel normaal geleefd. Ik ben weer naar school gegaan maar toch bleef ik aan hem denken. Ik ben nu weer thuis na school. Ik doe de brievenbus open en zie een brief liggen. Ik maak hem open en zie een geschreven brief. Nou dat zie je niet vaak meer. Ik lees de brief en de wereld zakt onder mijn voeten weg.

Beste Anna,
Je kent mij misschien wel beter als de gestoorde aardappel die jouw liefje heeft ontvoerd. Ja zo zou je het kunnen omschrijven, maar je mag ook gewoon Matthijs onthouden. De afgelopen maand is Thomas gewend hier en hij blijft hier ook wonen. Hij wil van je af. En al kom je hem ook zoeken, dat zou ik maar niet doen, je komt er waarschijnlijk niet levend vanaf. Maar toch om het een beetje spannend te maken. Ik weet dat je van horrorfilms houd, dus waarom maken we er zelf geen. Ik ben benieuwd of je mij en Thomas kunt vinden. Ik zal je aanwijzingen sturen. Als een soort speurtocht met een twist. Succes als je het overleeft.

Ik krijg gelijk een appje van een onbekend nummer. Oké dit begint nu echt eng veel te lijken op Pretty little liars.

In de oude fabriek op het industrieterrein ligt de eerste aanwijzing. Kom in het donker.

Nou ik weet wat ik moet doen vannacht, alles om Thomas terug te krijgen.

POV Thomas
Het is nu volgens mij een maand verder, of langer ik heb geen idee meer van tijd hier. Elke dag praat ik met mijn moeder over alles wat er de afgelopen jaren gebeurd is. Ik heb mijn moeder zo gemist. We hebben het ook vaak over Anna, ze heeft me veel advies gegeven, het advies wat ik 9 jaar heb moeten missen. Wat ben ik blij dat ik haar terug heb. Nu alleen Matthijs nog wegruimen en Anna terugkrijgen dan is mijn leven echt perfect.


POV Anna
Het is nu 5 uur en over ongeveer 4 uur wordt het donker. Ik heb een zwarte broek en een zwart vest klaargelegd om straks aan te doen. Ik ben echt benieuwd wat ik ga aantreffen, ik heb er eigenlijk best wel zin in. Dat klinkt heel raar maar ik wil Thomas zo snel mogelijk terug. Maar nu moet ik nog 5 uur doden. En net op dat moment komen mijn broer en zus binnen lopen. 'Hup Anna, tijd om lol te maken.' Oké als mijn zus dat zegt met zo'n pedogrijns gaan we iemand echt goed pranken. We lopen in de supermarkt en hebben echt allerlei dingen gekocht om pizza te maken, dat is dus het plan. Eerst pizza maken en eten en daarna pranken. We lopen nog even door naar de verkleedwinkel. We halen een horrorclown pak, pruik en een nep bijl. We lopen weer naar huis en leggen de spullen weg.

Inmiddels staan we in de keuken om pizza te maken. We gaan ook zelf deeg maken dus dat wordt wat. Als er iets is wat wij alle drie niet kunnen is dat koken. Gelukkig zit er een handleiding bij. We beginnen met bloem in de kom doen. Maar dat kan ik niet serieus natuurlijk. Ik gooi de helft van het pak over mijn broer heen. 'Neeee mijn haar'. Mijn zus en ik liggen dubbel, maar als hij op ons af loopt rennen we weg.
Na een achtervolging van letterlijk een halfuur geven we het pizza maken maar op en bestellen we pizza. Als we de pizza ophebben maken we ons klaar voor de prank.

Natuurlijk ben ik weer de lul, ik heb me verkleed als horrorclown met zo'n pak en masker. Ik heb een bijl met nepbloed erop. Mijn ouders kunnen elk moment thuiskomen en ze gaan zich helemaal de pleuris schrikken. Het plan is dat mijn broer ze binnenlaat, ik sta in de keuken en als mijn moeder naar de keuken toe wil lopen en het licht aandoet sta ik daar. We hebben allemaal telefoons als camera's neergezet. Maar alsnog filmt mijn zus de rest. Ik hoor de auto's stoppen, showtimee......

Ik sta in de keuken en hoor mijn ouders binnenlopen, mijn moeder loopt naar de keuken en doet het licht aan. 'AAHHHHH' ze gilt en rent weg. Ik hou het niet meer en barst in lachen uit, de tranen rollen over mijn wangen. Gelukkig is mijn moeder niet heel boos en kan ze er nog wel om lachen. Ik kijk op de klok en zie dat het 9 uur is. Shit. Ik ren naar boven, ik kleed me snel om in de zwarte kleren, doe een knotje in en mijn capuchon op. Ik kijk nog 1 keer naar het berichtje en net dat moment komt er een nieuw berichtje binnen. Onbekend, Matthijs dus:

btw je komt alleen, anders is het spel gelijk over en zie je Thomas niet meer terug. Als je hem ooit nog herkent.

Hoezo als ik hem nog herken? En dan wordt er een foto verstuurd. Ik zie Thomas helemaal vermagerd, nogwel gespierd maar dat terzijde. Zijn gezicht is helemaal verkloot. 2 blauwe ogen, schrammen en sneeën in zijn gezicht. Hij heeft sowieso met hem gevochten. Hierdoor wil ik alleen maar sneller naar hem toe. Ik sneak naar beneden en sluip naar buiten, ik spring op de fiets en open al fietsend de navigatie.

Na een dik kwartier ben ik er. Ik zie niemand, het enige wat er is zijn verlaten panden met 3 schijnwerpers erop gericht. Dit staat al zolang als ik hier woon leeg. Meestal wordt dit gebruikt als plekken voor feestjes. Ik loop naar de achterdeur van het gebouw en zie dat het open staat. Ik loop naar binnen en het is pikkedonker, ik gebruik de zaklamp van mijn telefoon en zie in het midden van het gebouw een tafel staan met iets erop. Ik loop erop af, ik zie een brief. Maar het zit ergens in, ik kan nog niet zien wat het is. Ik voel mijn telefoon trillen en zie hem uitgaan. Fuck leeg. Dan maar voelen wat het is. Ik voel de 2 gaten en in 1 van de gaten zit de brief. Ik kan de brief er niet uitkrijgen, dan maar dat hele ding mee naar buiten nemen. Als ik eindelijk buiten ben ga ik onder een schijnwerper staan om te kunnen zien wat ik vastheb. OMG nee dit ga je niet menen, ik laat het direct vallen. Ik pak de brief eruit en ren naar mijn fiets. Eenmaal bij de fiets aangekomen besef ik even wat ik net vasthad. Die zieke geest heeft gewoon een hoofd afgehakt, ogen eruit gestoken en daar een brief in gedaan. Ik begin helemaal te rillen en fiets snel weg. Eenmaal thuis spring ik onder de douche en was mijn handen wel duizend keer. Daarna ga ik in bed liggen en probeer ik zo snel mogelijk te slapen.