KAYBOLAN BEN

Giden Gidene

Yine bir baharın daha sonuna vardım. Hoş gerçi kaç bahar yaşadım ki sensizliğin ertesinde geçen günde. Yine yüz çevirdim aşka ve yine yüz çevirdi varlığın hayatıma. Sararıp solan bir yaprak gibi düştüm avuçlarına ve sen tutmadın yalnızlığımın elinden savruldum ne varsa benden gidenlere...

Korkuların bedbahtsızlığı vurdu alnıma, kaydı gitti ellerimden senden arta kalan ne varsa. Gel gör ki halimi susmalara doyamıyorum, odamın lutubetlenmiş duvarlarına çiziyorum gözlerini ışığın doğmuyor odama. Isıtmıyor içimi gönlümde ki varlığın. Hep bir soru kafamda; Yoksa seni mi öldürmeli içimde yada seni içimde yaşatıp ben mi ölmeli defalarca?

Ben hiç vazgeçmedim, ne hayallerimden ne de hayallerime yıldız yıldız doğan gözlerinden. Sensizliğeme bakma kanmayasın sakın ha sessizliğime, neleri haykırdı bu kaybolan ruhumun sükuneti..

Gelen olmadı yerine ve kimse giremedi senden başka daha derine! Hadi! gelde topla beni senden; lime lime tenime işleyen kokunu, gözlerimden gözlerini, gelde topla hadi dudaklarımdan o dudaklarını. Bir can bir beden daha ne kadar yanıp kavrulabilir ki gel de topla küllerimi hadi. Belki ama belki yeniden doğarız yine severiz yine bahar gelir bizim için demiyorum ve biliyorum sen yine gidersin ardına bile bakmadan.