Seoulmate

Chapter 18

Destiny

Maaga akong nagising para mag ayos sa aking sarili.I wear a black skirt above my knees,a white long sleeves made of silk and a black coat matching my black high heeled shoes.Tiningnan ko ang sapatos ko at napaisip kung paano ako nakatakbo ng mabilis palayo sa mga reporter na yun kahapon sa suot kong mahabang takong na sapatos.Sa opisina nalang ako kakain ng agahan para hindi makaistorbo kay Daniel.

Kagabi ko pa naisip kung paano ako makakarating ng opisina ng di nakikita ng mga reporter.Kailangan kong makipagtagu-taguan sa kanila para hindi ako makita.

Pero nasa kusina na si Daniel at hawak ang isang tasa ng...kape? Breakfast is already cook and served in the table,and he sit there like he was waiting for me.Napalunok ako ng tiningnan ako mula ulo hanggang paa.Gusto ko mang mag react sa kanyang tingin ay hindi ko na pinansin.Ayaw kong masira ang araw naming dalawa.

Anong oras ba to nagising at may nakahanda ng almusal?

"Morning...sit down and eat your breakfast."

I want to decline his offer but again,i don't want to be rude.Nag effort ang tao na magluto tapos iisnabin ko lang? I still have manners you know.

Ibinaba ko sa upuan ang bag ko at umupo.Ako na mismo ang kumuha sa pagkain at nag umpisa ng kumain.I am not a queen waiting to be serve by someone.Nag angat ako ng tingin ng mapansin na hindi ito kumakain,at nakatingin lang sa akin habang humihigop ng kape nya.

"Are you going to watch me eat till i'm done? Are you not going to eat?"

Umiling ito at ngumiti.Hindi maitim masyado ang pasa sa kanyang panga.Sa puti at kinis ng kanyang mukha ay agad mong mapapansin ang kung may sugat o gasgas ba.

"I think watching you eat is more enjoyable to me.I have a shooting today and i'll eat there since i'm not yet starving.By the way,this is the duplicate keys here,in case i can't pick you up later.I'm not sure what time we're going to finish it.Always check your phone cause i'll call you in my breaktime."

Tumango ako sa kanyang sinabi.Matapos kumain ay hinugasan ko ang aking pinagkainan kahit ilang beses nyang sinabi na hayaan nalang sa sink.Kaya ko naman hugasan kaya bakit ko hahayaan? Kinuha ko ang susi na binigay sa akin at nilagay sa bag ko.

His driver's waiting in his garage when we come down.Bumati ako ng isang magandang umaga at umismid si Daniel.

"You didn't greet me a good morning but you greeted other guy?"

Binuksan nya ang pinto ng van at agad akong pumasok.Maang ko itong tiningnan na humalukipkip sa tabi ko.Agad umandar ang kanyang sasakyan matapos bigyan ng instruction ang kanyang driver.Seloso masyado tong lalaking to.

Mga medya ang bumungad sa sasakyan sa labas ng gate ng subdivision.Dahil may mga gwardiya ay hindi sila nakakalapit sa van.Buti nalang kulay itim at tinted ang salamin ng kanyang sasakyan kaya hindi kami nakikita sa loob.Narinig ko ang buntong hininga nito.

"Your skirt is too short?"

"What? This is what i wear everyday."
Kailangan formal attire ang sinusuot sa opisina kung ayaw mong makatanggap ng memo.I choose to wear skirt during summer season and slacks in winter.Kaya nga pag nag shopping kami ni Mylene ang madalas na binibili ko ay pang opisina na damit.

Napangiwi ako pagkababa ng sasakyan ng makita ang medya.Ang sabi ni Mylene ay deadmahin ko nalang daw sila.Act like Lady Gaga in her poker face,and don't say anything.Mga gwardiya ang naghawi sa kanila sa tangkang paglapit sa amin.Pinagsalikop ni Daniel ang aming mga kamay na lalong nagpaingay sa mga reporter sa kanilang mga tanong tungkol sa nakita.Hindi rin nagsalita si Daniel at iginiya na ako paakyat sa opisina.Kailangan pang humarang ang mga gwardiya sa pintuan para hindi makapasok ang mga reporter.

Lahat natigilan ng makita ang kasama ko,ang kanilang mga mata ay nasa aming mga kamay.Bigla akong nahiya kaya pilit ko itong binabawi.But Daniel won't let my hand go.

"I'll call you if i can pick you up later.Always check your phone.I have to talk to those guards downstairs.And,don't go out alone."

I understand.I nodded to him."Okay.Take care."

Nakita ko ang bahagyang pag angat ng gilid sa kanyang labi.

"I'll go.Don't skip your lunch."
Hindi na ako nakailag ng yumuko ito at binigyan ako ng mabilis na halik bago tumalikod."Morning guys."
Ngayon nya pa binati ang mga ka opisina ko na nakatangang pinanood kami.

"Oh my god! It's really both of you!"
Late reaction?

Maingay sila sa mga tanong pero wala akong sinagot ni isa.Pinagtuunan ko ng pansin ang trabaho sa mesa ko.Maya maya ay dumating si Mylene at ganun din ang ginawa nya...puro tanong sa unang gabi ko sa bahay ni Daniel.Pinangako ko nalang na ikukwento sa oras ng break time namin para matigil ang kanyang bibig sa katatanong.

Kinuwento ko kay Mylene ang unang gabi ko sa bahay ni Daniel,hindi ko nga alam kung may ikukwento ako sa kanya dahil wala naman talaga kung tutuusin.

"Are you done? I can't pick you up but my driver will come and get you.The guard downstairs will call you if he arrive already.Okay?"

"Okay.What time you'll come home?"

Home.

Shit.Did i say it right?

Para kaming mag asawa na bagong kasal at naglalaro ng bahay bahayan.Para akong asawa kung makatanong sa kanya.Napangiwi ako dahil dun.I hope he didn't misunderstood what he heard kasi magiging mayabang na naman ang ngisi nya.I rolled my eyes imagining of him grinning like an idiot at the other line.Narinig ko ang bahagya nyang pagtawa kaya alam ko na nakuha nya ang iniisip ko ngayon.Nasa taping pa yata sya dahil sa background na naririnig ko at tinatawag na ito.Hindi ko mabilang kung pang ilang irap ko na yun.

"I'll be home later wifey."
Off na ang kabilang linya at hindi ako makapaniwala na tiningnan yun.Did i heard him right? Wifey? Do i sound like a wife to him just now?

Tumawag ang gwardiya sa baba na nandun na daw ang driver ni Daniel.He also inform me that a crowded media are still outside.Hindi ko nga alam kung alam na ng mga big boss ko ang kaguluhang nangyayari.Hindi ko din alam kung dapat ba mauna akong mag approach sa kanila at magpaliwanag.

Sandali akong napapikit sa mga kislap ng camera na sumalubong sa akin.Mabilis ang bawat hakbang ko papunta sa nakabukas na pintuan ng van.Laking pasalamat ko sa mga gwardiya na tumulong sa akin para lang hindi ako dumugin ng mga taong to.

Matapos magbihis ay napag desisyunan kong magluto ng hapunan namin.I am not an expert when it comes to cooking but at least i can't burn them.Patapos na ako ng marinig ang tunog ng doorknob na ibig sabihin ay may papasok.

Dumiretso agad ito sa kusina at nilibot ang kanyang tingin sa buong paligid."At least you didn't burn anything?"

Sinamaan ko sya ng tingin.Masyadong straight forward magsalita ang lalaking to.Lumapit ito at niyakap ako kahit na may ginagawa ako.Naramdaman ko ang pagsinghot nya sa aking leeg at nanatili muna doon.I can feel that he's tired.

"If i know that you're here everyday,i'll always come home early.If i can leave my work right away."
Tumawa ito sa kanyang sinabi.

Uminit ang pisngi ko sa kanyang sinabi at napangiti na rin.I am at the edge of thinking na pagbigyan ko ang sarili ko na makasama o makapiling sya.Habang nandito pa o habang nandito pa ako.I should treasure this moment and let myself happy.

Niyakap ko ito pabalik.Naramdaman ko na natigilan ito at nag angat ng tingin sa akin.What?

He bite his lower lip like he's suppressing his smile.Hindi ako nagsalita at tinaasan ko lang ito ng kilay.Tinapik ko ang kanyang braso.
"Go change your clothes and let's eat a dinner?"

Tumango ito at sumunod sa sinabi ko.

Now i act like a wife and it didn't bother me.Kailangan ko lang yata na sanayin ang sarili ko at dahan dahan na tanggapin na ito talaga ang mundo nya.Hindi ko man kayang harapin ang publiko,at least kaya ko naman harapin ang pagsubok na darating.I promise to myself that i'll stay for good this time,beside him.I will not run away and avoid the destiny that's already written above.Kasi kahit anong iwas ko,pinagtatagpo pa rin kami.Ilang beses man akong tumakbo,i'll always run back to him.