Seoulmate

Chapter 27

Respect

Trademark na yata ni Daniel ang naka-all black casual attire,mula sa suot nitong Converse rubber shoes,tshirt hanggang sa suot nitong baseball cap ay kulay itim din.

Magkahawak kamay kami ng bumaba sa kanyang kotse,i did tried to pull my hand from his grip but he squeeze and hold my hand tight.People or rather i'd say...his fans can see us.Ito yung first time na lumabas kami sa publiko na magkasama.At alam ko na hindi normal yun sa kanya.He used to go out somewhere quite,far and crowdless where he can have privacy for himself.

"Who are they?"

Kanina ko pa napapansin ang mga lalaki na nakakulay itim din gaya nya.They have that walkie talkie in their hips,and earphone in their ears.Kung hindi lang mga matatangkad at mga gwapong lalaki ay mapagkamalan mo silang mga mandurugas sa Quiapo.But hey,looks can be deceiving.

"Don't mind them.They're my security team,in case we can't handle some situation?"

Narinig ko ang bulung-bulungan sa mga taong nakakakita sa kanya,ang pagsinghap ng mga kababaihan na napapasulyap sa akin maybe because i'm with him,some people were taking pictures of him.He acted normal and cool.Hindi ko alam kung paano nya nagagampanan ang ganitong sitwasyon sa mga taong nasa kanya ang atensyon.He acted like ordinary person but people didn't think that way.He know when to smile to others,or say hello to them in the right timing.Kung ako siguro yun ay pipiliin kong manatili sa bahay at doon magmukmok kaysa sa ganito.

He let me choose a restaurant and we eat there,take a picture of us.That was our first date in public after everything else? How funny,nauna na ang halikan at lahat lahat na saka kami nagdi-date.We watch movie that he didn't mind the stares of other people.Hindi rin sya nag complain sa movie na pinili ko.Then we eat again when i feel hungry,and finally...did our shopping.Ayokong bumili o magpabili.It's not about my ego or my pride i'm thinking about.

It's about if things are not important,don't buy it.Kumbaga praktikal na.Alam ko yung feeling na wala kang madukot para ibili ng mga bagay na gusto ko noon,kaya nung nagkaroon ako ng trabaho - every penny is count for me.Ayokong magsayang ng pera na pinaghirapan mong kitain.If you have money,buy those basic things you need,of course pay all your bills,and save in case of emergency or in the future you might need it.At ayokong gumastos ng pera na hindi ko naman pinaghirapan.I heard Mylene said na hindi ka magbo-boyfriend para gawin mong ATM machine na pwede mong pagkunan ng pera anytime.If you want something,work hard for it - it will be priceless at the end when you see the things you've work hard at the beginning.

"Why not?"
Marami syang mga damit na pinili pero lahat ng yun ay kinuha ko at binalik sa kung saan nya kinuha.I pulled him out of that area and went to the men's section.I choose a clothes for him that he might need it for work.Masama ang tingin nya sa akin,at salubong ang kanyang kilay.Tanging matamis na ngiti ang ginanti ko pero hindi pa rin maayos ang kanyang hitsura.Nakasimangot sya sa loob ng mga oras na yun.Lumapit ako sa kanya at hinalikan ng mabilis ang labi nito.

"I hate your face right now.Pay for it and let's go home."

Tumiim ang kanyang bagang at bumuntong hininga."Fine...i'll buy it cause you choose it but next time..."

Hindi ko na pinansin ang mga pagtatalak nya at naunang naglakad papuntang cashier.Women are all looking at the guy behind me.He didn't even greet them.Nasa akin ang kanyang mga mata kahit naghihintay sya sa mahabang pila.Seryoso at suplado ang kanyang aura.Hindi nito pinapansin ang mga taong nakikiusyuso din.