Seoulmate

Chapter 38

Two months

Okay,here's the truth about the truth...i realized while screaming and yelling on top of my lungs in delivery room.Masakit.Masakit talaga ang manganak.I can't describe how painful it is but still painful.And i realized,masarap lang gumawa ng baby.Yun din yung totoo.Aminin,doing that with Daniel gives me a satisfying feeling,a pleasure that i never experience before,a feeling that you forget everything once he's on top of me,thrusting inside of you.Totoo din yun.And after seeing our son,all the pain is worth it.I still remember how Daniel look like seeing his own flesh and blood.O.A man pakinggan but he did cry.Pinagtatawanan nga sya ng mga nurse at doktor sa loob ng delivery room ng iabot sa kanya ang anak nya.Like he can't believe he created something amazing.

We named him....James Dean

"Ano ba naman yang asawa mo,halos ayaw bitawan yung baby nyo.Tingnan mo,kanina pa nya hawak yan.Ayaw ipahawak sa akin o kay Lee.Hanggang silip lang."
Kanina pa puro irap si Mylene habang sumusubo ng orange na dala din nila mismo.My in laws already left tsaka sila dumating."As usual,nagkampo na naman ang medya sa labas ng hospital.Yung iba kung ano anong palusot ang ginagawa makapasok lang.Pero di rin umobra dahil sa mga PSG ni Daniel."

PSG? Ano yun presidente ang peg ni Daniel?

"Hindi ko alam kung anong mapapala ng mga yan.Can't they find something more interesting news to write instead of wasting time like this? Hindi ba nila alam na nakakaistorbo sila?"

"Wala namang pakialam yang mga yan basta ba makasagap ng tsismis...go! Deadma kung nasasaktan ka ba o ano.Kaya wag paapekto.Naku...pag ako ganyan mas lalo ko silang babaliwin sa inis."

Oo alam ko.That's her attitude.Naalala ko na kinaiinisan sya ng mga kasamahan namin sa trabaho dahil halos lahat ng mga lalaki sa office ay si Mylene ang tipo.Mylene's personality is kind,friendly,carefree,who don't care what other people think,rude and mean most of the time and sarcastic.So if you hate her,don't manifest that to her or else,baka mababaliw ka sa sarili mo sa kakaisip kung paano mabwisit si Mylene.If my friend know that you don't like her and spread all the shit in the office,humanda ka na.She's always on a revenge like mas lalo kang iinisin at bubwisitin to the point na susuko ka nalang.She don't let others drag her down.Ang katwiran nya,wala silang karapatan.Na tama naman.At hindi ko alam kung paano kami naging magkaibigan o naging malapit sa isa't isa.We're so opposite.Kung ako galing ng South Pole sya naman ay kapitbahay yata si Santa sa North Pole.Kaya kung iisipin ang labo namin na maging mag best friend.It's just that she's the person who's sincere,who listened to my cries and complain in this world,she's the kind of girl who will tell you if you're a bitch or a saint.Sasabihin nya yun sayo ng harap harapan.

"Just don't mind them.By the way,kayo ba ni Lee may balak magpakasal? Babies?"

Nagkibit balikat ito.

"Actually,he asked me to move in with him,even thinking of marriage pero sa tingin ko hindi pa ako handa sa parteng yun.You know my opinion about marriage.I don't know.Pinag iisipan ko."

They looked good together.And Lee is a good friend to us.Kaya sayang kung hindi sila ang sa huli.

Umalis kami ng ospital na hindi alam ng medya na naghihintay sa entrance ng hospital.May mga reporter na naghihintay sa ibang mga exit pero hindi lahat kaya doon kami dumaan at dahil gwardyado ng mga security team ni Daniel madali kaming nakaalis.I don't understand why we're doing this.Pero ang inisip ni Daniel ang kapakanan namin ay iniintindi ko nalang.

Napangiti ako ng maabutan na medyo busy ang mga tao sa bahay.Lee and Mylene are busy on grilling some meat,while Daniel's parents are preparing some food.

Maingat na inilagay ni Daniel ang anak nya sa stroller bago hinarap ang mesa.We thanked them for the food,at napangiwi ako ng hindi ako makakain nun.Bawal pa dahil kapapanganak ko pa lang.So instead of the delicious food in front of me,i ended up with a pouridge.Ako rin daw ang mahihirapan pag magbabawas lalo na at hindi pa naghilom ang sugat ko.Okay,fine...magtitiis muna.

"So...Are you ready for another sleepless night D?"
They're drinking a wine at nakakainis.Daniel won't let me drink a wine.

My husband chuckled."I'm always sleepless since the day I've meet her Lee so i'm used to it."

Umirap ang kaibigan ko."He's always sleepless at night or maybe even at daytime,that's why that little munchkin come out."

Natawa kami sa kanyang sinabi.She's right.Daniel is really hardworking on that part.Napangisi ako ng maalala ang lahat ng katarantaduhan nya and damn,i feel hot all of the sudden.

"Shut you mouth Mylene..."
My in laws are here and i don't want them to hear her talking something dirty.

Inirapan nya ako bago nilagok ang alak sa kanyang kopita."Na gustong gusto mo naman."

Malapad ang ngisi ko sa kanya."At bakit hindi ko magugustuhan? Magaling sya..."

Bahagya itong naubo sa aking sinabi at sinamaan ako ng tingin."Hey...hindi yan ang attitude mo...bago ka umire.Ako ang bulgar sa ating dalawa at nanganak ka lang ay wala ng fitler yang bibig mo.Well...hindi ako sanay."

Yup.Bulgar si Mylene tungkol sa nangyayari sa loob ng kwarto nya kasama si Lee.Nung una ay napapailining nalang ako at nakasanayan din kalaunan.You can't change a person just because you don't like some parts of them.But you can accepted it instead.

Daniel and Lee were busy talking about business at kaming apat naman ay tungkol sa kung anong bawal at hindi bawal na kainin.We even talked about our son's christening.Nagplano na sila tungkol dun at sinang ayunan ko ang iba.I don't like a huge event.Simpleng salu-salo ang gusto ko pagkatapos ng binyag.I think magpa cater nalang dahil wala akong time magluto.Ayoko rin abalahin ang matanda at si Mylene kahit na nagprisinta silang gagawa nun.

"So...when can you hit a home D?"

Talipandas talaga tong kaibigan ko.Sa lahat ng pwedeng itanong yun pa.Parehong nakangisi ang dalawang magkaibigan.Maging ang mga magulang ni Daniel ay natawa rin sa kanya.

"Next week?"
Sagot ni Daniel.

Maang ko itong tiningnan.Too soon? Masyadong excited?

Umiiling ang mag asawang matanda.Bahagya pang binatukan si Daniel ng nanay nya."That's impossible.You'll wait after two months,Daniel."

Nakaawang ang mga labi ni Daniel na hindi makapaniwalang tiningnan ang nanay niya.
"Two momths? Seriously?"

"Did you ask her doctor?"
Humalakhak kami sa kanyang reaksyon na tila ba hindi makapaniwala sa narinig sa kanya ina.

"Mom!"

Life is really unpredictable.I used to say before that i wish i'll know what will happen next.Na imposible.But life can be boring if there's no suprises.And i know after all the hardship and tears,there will be a reward later.I'll always cherish this moment with them.Always remember this kind of moment.Always be thankful to every opportunity.