Sultanların Savaşı

15. Bölüm

(Manisa)

Gözlerini açtığında bulanıklaşan etrafı bir kez daha süzdükten sonra başında bekleyen insanları görmüştü Safiye Sultan. Şehzade Murad'ın sesini duyduğu anda yüzünü hasretle ona çevirmişti.

'Benim güneşim, saadetim..'

'Murad..Şehzadem geldin.'

'Ben hiç gidermiyim Sultanım?'

'Çığlıklarımı işitmedin yanımda yoktun ben çok korktum karanlıktı..'

Şehzade Murad bir parmağını dudaklarına yerleştirip sözünü kesti Safiye Sultan'ın.

'Şşş geçti evladımız sağ salim doğdu artık bunları düşünme ben yanındayım.'

'Nerde göstermediler?'

Nihan elinde sarılı bir vaziyette uyuyan bebeği Safiye Sultan'ın kucağına vermişti. Hemen onu kollarında sarmalayıp öpmüş kokusunu içine çekmişti;

'Oğlum benim...'

'Tebrik ederim Sultanım nur topu gibi bir kız doğurdunuz.'

Safiye Sultan'ın yüzü düşmüştü oysa ki erkek doğuracaktı bunun hayalini kurmuştu.

'Ne oldu?'

'Erkek değil mi?'

'Hayır Sultanım kız.'

Şehzade Murad anlamıştı ki hemen bebeği Safiye Sultan'ın elinden alınması istendi daha sonra ise isim merasimi için hazırlanmaya gitti.

'Lalezar hatun derhal Payitahta haber yollansın bir Sultanımız doğdu.'

'Emredersiniz Şehzadem.'

--

(Topkapı)

Esmahan Sultan nefes nefese Nurbanu Sultan'ın dairesine girmişti.

'Validem..'

'Esmahan?Ne oldu nedir bu halin?'

Esmahan Sultan hemen validesinin yanına oturarak olan biteni anlatmaya başlamıştı

Nurbanu Sultan'ın asabı bozulmuş öfke ile doğrulmuştu.

'Bir bu eksikti!!'

'Engel olun validem..Selimiye Sultan bu gidişle saraya da döner huzurumuz kalmaz Hünkarımızı ikna edin.'

'Beni dinler mi sanıyorsun zaten aramızda derin bir uçurum var artık.'

Esmahan Sultan merakla sordu;

'Nedemek bu ? Yoksa kavga mı ettiniz?'

'Mihrimah Sultan ne yaptı ne ettiyse Hünkarımızın aklına girdi önce Selimiye'yi aramıza soktu sonra türlü hadise şimdi ise başka bir hatun var.'

'Kimmiş bu hatun?'

'Keşke bilsem lakin sır gibi saklanıyor.'

'Siz isterseniz kaz dağının ardında ki tüyü bile bulursunuz validem er ya da geç bu hatun ortaya çıkacaktır daha fazla saklayamazlar ve unutmayın Hünkarımızın size olan aşkını kimsenin bitirmeye gücü yetmez.'

Nurbanu Sultan'ın yüzü gülmüştü ellerini Esmahan'ın ellerinin üstüne koymuştu.

--

Sultan Selim terasına çıkmış derin derin nefesler alıyordu yaşanan onca hadise onu yeterince bunaltmıştı. Sırtına dokunan eli fark etmesi ile kafasını çevirmişti.

'Hünkarim.'

'Isabella..'

'Neyin var kim üzdü seni böyle devletlûm.'