- Louis' Point of View -
Ik weet niet wat me overkomt als ik de affiches zie als ik terug binnen kom. Ik ben met mijn moeder en zusjes eventjes mee gemogen van de dokters. Ik weet niet waarom ik zomaar mee mocht. Ik vind het raar want ik ben heel ziek. Ik heb er niet over nagedacht en ben mee een ijsje gaan eten. Ik had het vreselijk koud en mijn oudste zus Lottie keek me een beetje bezorgd aan omdat het voor het eerst weer wat warmer was. Ik weet niet eens of mijn zusjes wel weten dat ik ziek ben. Ik hoop voor hen van niet.
Het was heel leuk. Nadat we een ijsje gingen eten zijn we eventjes naar huis geweest en hebben we een paar spullen van me gaan halen. Een paar foto's, wat kleren en meer rommel. Gewoon spulletje waar ik aan gehecht ben, want het ziet er naar uit dat ik dit stomme ziekenhuis niet snel uit zal mogen. Als ik terug kom en in onze kamer aankom ben ik doodmoe. Maar dan zie ik de kale barbie en een affiche. Ik lees alles. Een feest? Een bal? Ik zucht zachtjes, ik ben eigenlijk echt doodop, maar Harry is daar ook dus zal ik wel gaan. Er is ook een talentenjacht dus het kan wel leuk zijn.
Ik trek snel de kleren aan die Harry me gegeven heeft en zet het beetje haar dat ik nog heb wat warrig. Ik glimlach zwak naar mezelf in de spiegel, je ziet de kale plek niet. Ik wandel mijn kamer uit en ziet de grote zaal waar het in te doen is. Hoe dichter ik kom, hoe beter ik een familiale stem hoor. Mijn ogen worden groot als ik binnenkom en Harry op het podium zie staan. Hij is net begonnen aan een liedje. Ik kijk hem niet begrijpend aan, maar al snel komen de twee meisjes van op het kerstfeest naar me toe. Georgia en Rosa.
"Lou! Louis! Harry zingt voor jou!" roepen ze en wijzen naar Harry. Ik glimlach breder dan ooit tevoren als een verpleegster me komt vertellen wat er aan de hand is. Ik voel tranen opwellen want het liedje past echt perfect in mijn leven nu. In ons leven. Onze relatie. Ik veeg een paar tranen weg en kijk hem vol liefde aan. Ik weet niet wat ik zonder hem zou doen. Hij is in een paar maanden tijd alles voor me geworden en ik denk niet dat ik nog zonder hem zou kunnen. Hij is mijn wereld.
Als het liedje gedaan is kijkt Harry me recht aan en springt langs voor van het podium om naar me toe te komen. Mensen die voor het podium staan maken meteen plaats zodat we naar elkaar kunnen toelopen en ik glimlach breder dan ik ooit gelachen heb. Als we elkaar bereiken sla ik mijn armen om hem heen en hij tilt me op en draait een rondje met me. "Hey Lou, ik hou van je." fluistert hij in mijn oor en ik druk een kus in zijn hals voor ik hem aankijk en mijn lippen tegen die van hem druk.
Net zoals bij het grote Kerstfeest roept iedereen onze namen en grinniken ze. Ze fluiten naar ons en roepen dingen zoals: 'get some!' en 'Wohoo! Oehlala!' Ondanks dat dit een ziekenhuis is en alle mensen hier op deze afdeling dingen hebben die vergelijkbaar zijn met een soort kanker, is de sfeer hier zo geweldig dat je er vrolijk van word. "Ik hou ook van jou Haz. Ik hou zo veel van je." Ik begin zachtjes tegen zijn borst te snikken.
Hij legt twee vingers onder mijn kin en tilt ze op zodat hij me kan aankijken. Hij drukt een klein kusje op mijn lippen en kijkt me vragend aan. "Wat is er Lou? Waarom huil je?" Ik glimlach door mijn tranen heen en druk een kus op zijn lippen terug. "Ik ben gewoon zo gelukkig Haz. Op zulke moment als deze maakt het me niet uit hoe ziek ik ben of hoe lang ik nog te leven heb. Jij maakt mij zo ontzettend gelukkig." zeg ik wat hakkelend. Maar dat maakt hem niet uit. Want hij houdt van me en ik van hem.
De rest van de avond is geweldig. Er komen nog een hoop acts langs de revue. Een jongen die niet ver van ons in een kamer ligt mocht voor het eerst terug op een eenwieler zitten. Hij deed blijkbaar een soort circus opleiding. Hij word sterker en geneest waarschijnlijk. Daarom mocht hij het vandaag. Hij is goed. Heel goed.
Ik beelde me voor iedereen die optrad een toekomst in terwijl ik met Harry op een loveseat langs de kant zat en met mijn hoofd op zijn schouder naar de rest van de acts keek. De jongen van de eenwieler zie blijkbaar Jason heet beeldt in me in als hij zijn eigen circus uitbaat. Hij zelf is de circus Baron en hij werkt samen met olifanten en tijgers. Ook al weet ik dat dat niet meer mag. De gedachte lijkt leuk.
JE LEEST
Love Over Healing - L.S [WINNER DUTCH SUMMER WATTYS BROMANCE AWARD]
Fanfiction[WINNAAR VAN DE DUTCH SUMMER WATTYS DOOR PINGUINSTYLES] Kanker, kanker als in de verschrikkelijke ziekte waar zoveel mensen aan sterven, dat woord rolde net over de dokters lippen toen Louis in de wachtkamer zat te wachten. Hij snapte het niet. Hij...