12 - Footprints In The Sand

908 77 13
                                    

- Louis' Point of View -

Ik snik zachtjes terwijl ik boven de wc hang over te geven. Mijn maag krimpt bij elkaar en ik voel me verschrikkelijk slecht. Ik dacht dat mijn verjaardag niet slechter kon gaan, maar Kerstdag start al slechter dan ooit. Ik hap hevig naar adem terwijl ik Harry opeens achter me voel. Hij streelt over mijn rug en houd mijn doffe, lelijke haren uit mijn gezicht. "Rustig Lou, tel tot tien en probeer te kalmeren." Ik knik.

Eén

twee

drie

vier

vijf

zes

zeven

acht 

Ik zucht opgelucht als ik wat kalmeer. Ik kokhals nog een paar keer maar mijn maag is zo leeg als het maar kan zijn. Er kan toch niets meer uitkomen. Ik krijg trouwens ook bijna niks binnen. Ik spoel de toilet door en zak door mijn benen en val op mijn kont. Ik sluit mijn ogen en voel hoe Harry mijn gezicht schoonmaakt met een washandje en wat koud water. Ik glimlach een beetje dromerig terwijl hij dat doet. "Dank je." mompel ik en ik voel zijn lippen eventjes tegen mijn wang.

Vandaag is het dus zoals ik eerder zij Kerstmis, ik wou dat het geen Kerstmis was. Maar misschien heb ik wel eventjes een Kerstmis nodig. Eventjes ertussen uit. Ik glimlach eventjes zwak en sta op. Harry neemt mijn hand en samen gaan we eventjes in mijn bed liggen zodat ik wat rustiger kan worden. Ik voel zijn vingertoppen over mijn rug strelen en ik draai me wat beter in zijn richting. "Ik wil zo graag naar buiten Harry." zeg ik en hij drukt een kus op zijn mijn voorhoofd. Als reactie sluit ik mijn ogen weer.

"Je weet dat dat niet kan Lou." Ik zucht diep. "Ja, dat weet ik. " mompel ik bijna onhoorbaar. Ik denk na over wat voor zin het leven nog heeft eigenlijk als ik toch nooit buiten mag. Bij die gedachte val ik langzaam in slaap. 

"Hey Lou." Het is Harry.

Ik glimlach breed en loop naar hem toe. Pas na een aantal stappen merk ik dat mijn voeten bloot zijn en dat ik over het strand loop. Ik kijk naar boven en in het rond terwijl ik naar hem toe loop. Het is zonnig. Iets dat niet kan want er ligt sneeuw buiten. Dus ik bedenk me dat ik droom. Ik loop harder, zo hard dat mijn voeten pijn doen. Maar het kan me niet schelen want zo kom ik dichter bij hem. Eens ik bij hem ben sla ik mijn armen om zijn nek en mijn benen om zijn middel terwijl hij een rondje met me draait. 

"We zijn buiten Lou, we zijn buiten.

Ik schiet wakker omdat ik het opeens koud heb. Zijn we echt buiten? Nee, tuurlijk niet. Ik zit nog steeds in die saaie, bleke, witte ziekenhuiskamer. Een zucht rolt voor de zoveelste keer over mijn lippen. "Louis? Ben je wakker?" vraagt dezelfde stem als in mijn droom. De enige stem die me ondanks alles nog kan laten lachen. De enige stem die me vanbinnen laat voelen laat voelen alsof wij twee de enige op aarde zijn.

"Ja, ik ben wakker." Roep ik gedempt, omdat ik hem niet meteen zie. Maar algauw komt hij uit de badkamer met een stel kleren. En nu pas valt het me op hoe veel beter hij eruit ziet. Zijn haren beginnen terug te groeien, zijn wangen krijgen veel meer kleur. Als hij bloost ziet hij er echt uit als een tomaat en niets als een vage abrikoos. Ik glimlach breed als ik ook de kleren zie die hij aanheeft. Hij ziet er enorm feestelijk uit. "Er is zo een Kerstfeestje in de grote zaal, ik dacht dat je wel graag mee zou willen gaan." Ik knik zachtjes en hij geeft me de kleren.

"Je ziet er echt goed uit Haz. Beter dan ooit." Geef ik toe en leg de kleren op het bed. Ik sla mijn armen om zijn middel. "Dankje Lou." zegt hij, gedempt doordat hij in mijn haren praat. "Nou hup hup, kleed je aan. Dan kunnen we er samen goed uitzien." Zegt hij en ik knik. Ik grinnik voor het eerst in een langere tijd en loop de badkamer in. Ik kleed me en kijk in de spiegel. Ik bijt hard op mijn lip, want damn ik ben echt enorm mager geworden in die paar maanden. Ik schud mijn hoofd hevig en stap de douche in.  Ik was mezelf grondig en neem dan Harry's shampoo om mijn haren te wassen. Die ruikt lekker. Ik wrijf de shampoo goed in, maar als ik mijn handen terugtrek om het schuim van mijn handen te spoelen zie ik dat het vol donkerbruine haren zit. Mijn ogen worden groot. "N-nee.." jammer ik en bijt op mijn lip. Ik spoel mijn haren voorzichtig af en sla een handdoek om mijn middel als ik klaar ben.

Love Over Healing - L.S [WINNER DUTCH SUMMER WATTYS BROMANCE AWARD]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu