Love Over Healing - L.S [WINNER DUTCH SUMMER WATTYS BROMANCE AWARD]

15 - Heal

Harry;

Pijn. Pijn in mijn hart. Steken. Het is vreselijk. Ik kijk naar Louis die op bed ligt en niet beweegt. Zijn borst beweeg rustig op en neer. Hij slaapt volgens mij. Deze avond begon zo geweldig maar in een klap is het over. Het leek wel alsof ik de pijn kon voelen. De pijn die hij in zijn hoofd had. Het was vreselijk om hem zo te zien schreeuwen en niks te kunnen doen. Hoe hij daar lag te overgeven en ik schreeuwde alleen maar hulpeloos dat ze hem moesten helpen. Ik had hem zelf moeten optillen. Ik had hem zo snel mogelijk naar iemand moeten brengen en niet moeten wachten tot er eindelijk iemand kwam. Het was dom.

Maar misschien had het niet geholpen als ik hem naar iemand bracht. Dan was hij alleen maar naarder geworden. Dan was ik misschien niet snel genoeg. Dan had ik misschien niemand kunnen vinden en was hij dood. Ik beide gevallen is het gewoon mijn schuld. Maar ik heb het beste gedaan.

Ik slik en pak Louis’ hand. Ik druk er kusjes op. “Ik hou zo verdomd veel van je Tomlinson.” Ik voel tranen over mijn wangen stromen. Ik wil hem niet kwijt. Ik wil hem niet verliezen. Ik wil dat hij geneest. Net zoals ik.. Dat de kanker weg is. Zusters waren naar me toe gekomen. Ik heb geen leukemie meer. Ik moet alleen nog controles. Het is al een weekje zo maar ik durfde het Louis niet te vertellen. Ik wou hem niet de indruk geven dat hij er alleen voor zou staan. Want dat is niet zo. Ik ben bij hem en ik zal bij hem blijven. Ik hou van hem.

Ik slik de brok in mijn keel weg. Ik wou dat ik een woord kon zeggen en dat hij dan zou genezen. Dat we dan beide uit dit ziekenhuis weg konden. Eindelijk naar buiten. En dat dat niet meer verboden zou zijn. Rennen over het strand, zwemmen in de zee, rollen in het weiland. Weet ik veel! Van alles! Genieten van het leven. Het lange leven dat nog voor ons ligt. Ik druk weer kusjes op zijn hand. “Verlaat me niet Louis.. Nooit.” Ik zie hem bewegen. Hij trekt zijn hand los en legt die op mijn borst. Hij opent voorzichtig zijn ogen. “Ik ben altijd bij je..” Fluistert hij. Het klinkt zo zwak. “Hier..” Hij tikt op mijn borst. De plek waar mijn hart zit. Er komt een brok in mijn keel en ik glimlach zwakjes. “I-ik weet het..” Ik slik. “Niet huilen Hazza. Ik ben er nog.” Ik glimlach. “Nog.. Zeg niet nog. Je gaat niet dood.” Hij grinnikt. “Ooit ga ik dood Harry.” Ik knik. “Als je een oude man bent van 90 ja.” Hij zegt niks en kijkt even opzij.

“Ik ben zo blij dat je er toch nog was gister. Ik zong voor jou. Ik doe eigenlijk alles voor jou.” Ik glimlach en hij knikt. “Het was geweldig.” Hij klinkt wat vrolijker. Het geeft me iets meer hoop. “Ik weet het! Iedereen ging los.. Ik had niet gedacht dat ik zoveel mensen gelukkig kon maken.” Ik glimlach. “Ik wel. Je maakt mij ook gelukkig.” Ik glimlach om zijn woorden.

Ik kijk even opzij en pak de Barbie pop. Ken. Zonder haar. “Deze kreeg ik van Josephine.” Ik kijk hem aan. “Ik heb haar Barbie kaal gemaakt om te laten zien dat je ook mooi kan zijn zonder haar. Toen deed ze dit en gaf het aan mij.” Ik glimlach en kijk naar de pop en dan weer naar Louis. “Mijn haar groeit alweer en ik dacht.. Het vrolijk jou misschien op. Daarom is hij voor jou.” Ik geef hem aan hem. “Dat is lief Haz. Ik wed dat je later weer zo’n prachtige bos krullen hebt zoals je ooit had.” Ik glimlach. “Ik hoop het wel. Vast wel.” Ik slik even. “Louis.. Ik ben genezen.” Ik kijk hem aan. Ik moest het vertellen. Hij kijkt me aan. “Echt? Dat is geweldig!” Ik knuffel hem. “Al een week. Ik moet alleen nog controles. Ik mag naar huis maar.. Ik wil niet. Ik blijf bij jou tot jij ook weg kan oke?” Ik slik. Mijn stem trilt. “Ik hou zoveel van je.” Ik begraaf mijn gezicht in zijn nek. “Ik hou meer van jou.” Ik glimlach.

Ik lig nu bij hem. “Zullen we morgen een rolstoel race houden?” Hij schud zijn hoofd. “Waarom niet?” Ik kijk hem aan. “Ik ben moe.” Ik slik. “O-oke. Dan overmorgen.” Ik glimlach. Hij knikt. Ik kruip tegen hem aan. “Mm.. Als je beter bent gaan we zoveel dingen doen. We gaan reizen en allemaal momenten samen delen. Speciale momenten.” Ik knuffel hem. “Dingen die ik met niemand anders wil doen. Ik wil dat je mijn eerste keer bent. En ik wil later kinderen met jou adopteren. Dat lijkt me zo leuk. Kinderen.” Ik glimlach en kijk hem aan. “Ik hou van kinderen. Jij toch ook?” Hij knikt.