The Break Up (TRG: Book 2)

Chapter 36❤️ Feelings

Ainah's POV

Nakakita ako ng puti, what I mean is napapaligiran ako ng puti. Ano ba to? Heaven? Weh? Hospital lang ata.

"Doc kumusta na siya?" Tanong ni Don, alam kong si Don yun.

"Okay naman siya Over fatigue lang ang nangyari sa kanya. Sobrang stress and pagod ang sumalubong sa kawatan at utak niya. Hindi muna siya pwede sa sobrang stress na bagay, baka mag dulot na naman ito ng Overfatigue and worst mag karoon siya ng sakit sa puso dahil sa stress" Sabi ng Doctor na kausap ni Don. Narinig kong nag bukas at nag sara ang pinto.

"Ate, you're awake" sabi ni Don at niyakap ako ng mahigpit.

Naalala ko na naman ang nangyari a while ago sa Gym. Sobrang sakit nang mga sinabi niya, sobrang tagos sa akin, for the first time! Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong sakit. Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kaba. Sa kanya ko lang naramdam ito. Hindi ko na alam, sobrang dami nang nangyayari, feeling ko hindi ko na kayang ihandle lahat ng ito.

"Ate, Are you okay? Is there any problem? Bakit ka umiiyak?" Tanong ni Don sa akin. Umiiyak ba ako? I touch my face and confirm na umiiyak nga ako.

"We're Done. Wala na kami. Wala na. Don. Wala na kami." Patuloy lang ako sa pag iyak. Sobrang sakit na sabihin ko na 'wala na kami'

"Sshhh, everything will be fine" sabi ni Don at niyakap lang ako.

"I need to talk to him" sabi ko.

"No, pinag bawalan ko na siyang lumapit sayo. After what happened a while ago, kinausap at binigyan ko siya ng threatened na hindi na siya makakalapit pa sayo. For your own good sake and hindi ka din pwede sa mga bagay na sobrang stress, it may risk your health. Kaya mag pahinga ka muna at wag kang papastress okay?" Sabi ni Don.

I want to talk to Chelo. Kailangan ko ng Closure. Ayoko na ganito. Ayoko na bigla na lang niya ako iiwanan ng walang dahilan. Ayoko ng break up na sa isang salita lang ay okay na.

"I know what you are thinking." Sabi ni Don.

"No Don, I want to talk to Chelo please." Sabi ko, nag mamakaawa na ako.

"I said No Ate" sabi nito.

"Okay sige" wala na akong magawa. Ayoko  naman na mag away pa kami pati ng kapatid ko.

"Don wala naman ako sa hospital eh. Clinic lang to. Tara na lumabas na tayo." Sabi ko, but the truth is gusto ko nang makita si Chelo.

"No, I know what you are thinking Ate. Nagkakaguts ako sa tuwing may mga reason ka na ganiyan. We we're twins right? It connects our emotions and feelings towards each other." Sabi nito,

"Okay sige. Pero Don....." binitin ko ang sasabihi ko. May ipinag tataka kasi ako eh.

"Ano yun?" Tanong din nito sa akin.

"Why do you have to marry that girl, kung hindi naman kita kapatid in blood. I mean iba pa rin ang apelyido mo sa birth certificate mo?" Tanong ko dito.

"No ate, I'm legally Garcia, may shares, may mana, not on blood but on surname. Kaya Ate, kapatid na kitang tunay okay?" Sabi nito.

Kaya pala. I think Mom and Dad did this para naman kahit papaano nakabawi sila kay Don sa pag lilihim nila dito. Lumabas na si Don at sinabi niya na papasok muna ito sa class niya. Wala nang nag babantay sa akin dito kaya naman lumabas na rin ako after 10 minutes na nakalabas na si Don.

Agad kong nakita yung Cecilia na sinasabi ni Chelo. I know her since sa iisang classroom lang kami. Cecilia Natividad. Agad ko itong nilapitan at nginitian.

"Hi, do you know kung nasaan si Chelo?" Sabi ko ng nakangiti.

"Ahm yes. Nasa cafeteria siya. Mag mula kasi kanina nandoon lang siya. Actually buti nalang nandiyan ka na para samahan siya. May gagawin pa kasi ako eh." Sabi nito. Did I mention na mabait din siya? Well now, mabait pala talaga siya.

"Oh okay thank you" sabi ko ng nakangiti.

Pumunta ako sa cafeteria nakita ko si Chelo na nandoon. Nakadukmo. Siya lang mag isa nandito.

"Ch---"

"Ainah, Imissyou. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sayo lahat ng dahilan. Gusto kong lumayo ka na sa akin kasi ayokong saktan ka ng lolo mo. Ainah mahal na mahal kita. Mahal na mahal." Nakinig lang ako. Naiiyak na ako sa mga sinabi niya.

"Chelo" I called his name.

"Ainah? What are you doing here?" In that words parang meron ng kirot sa puso ko. Wala ng Beb.

"Beb. I want to talk to you. Please" I said.

"Ainah, tama na, ayoko na. Hindi ko na kaya ang relasyon na to. Puno nalang ng problema ang hatid nito sa akin. Wala ka nang ibang ginawa kundi guluhin at sirain ang buhay ko. Sana kung alam ko lang pala na ganyan. Sana hindi nalang kita nakilala." He said

Pak!

Nasampal ko siya dahil sa mga sinabi niya. Ang sakit. Napaiyak na ako sa sinabi niya. Bakit? Bakit Chelo? Bakit ang sakit sakit. Bakit sa punyetang sakit na ito hindi ko maalis sa puso ko. Fuck those words that came out from his mouth. Wala na akong ibang ginawa kundi ang umisip ng paraan para makawala sa kasal. Pero siya? He didn't even notice every single effort na ginagawa ko.

"Consider me first. Lahat ginagawa ko. I gave all my best. Pero bakit ganito pa rin ang ibinigay niyo sa akin. I love you Chelo. Ginulo ko ang buhay mo? Well I'm sorry. Pinili mo na igirlfriend ako. Sa mga sinabi mo sa akin, lahat ng yon tatatak sa isip ko at sa puso ko. Every single word Chelo. Masakit man tanggapin, pinapalaya na kita. You're free Chelo. I'm not saying this kasi nag papaawa ako. Eto na ang huling pag uusap natin. I wish you would be happy." Umiiyak akong nag lakad palabas ng Cafeteria.

May nakasalubong akong lalaki, hindi ko kilala pero mukhang college ng Engineering, nang makita ko siya bigla nalang mag dilim ang paningin ko.

"Miss!"