böyle ızdırap yok...

7 0 0
                                    

Ben kimim diye sorar ya bazen insan kendine işte bende soruyorum ben kim değilim yada kim olmak istiyorum annem babam hayatım ne ve ne yapacağım hadi söyle kendi kendine konuşan insan var mı peki ya neden kendimizle konuşuruz başkalarıyla konuşmak varken ...peki kendimize sakladığımız sırlar onlar olmasa ne yaparız biz sırrımız olmadan nasıl yaşarız .İnsan kendisi gibi olmadan nasıl başkasıyla olmak ister ya ben ben olmasaydım dünya daha çekilir bir yer mi olacaktı sanki.......aklımda cevabını bulamadığım binlerce soruyla yaşıyorum koca bir denizde sağı ve solu bilmeyen hatta yolu bulmak için haritası olmayan yabancıyım sanki ne var kadın olmakta yada kendini kadın gibi hissetmekte ben kendimi yalnız ve farklı hissedemez miyim yada farklı olmak isteyemez miyim nedenler bilinmez ama ben artık ben değilim ve olmakta istemiyorum kendimle konuşmak hayal kurmak yada arkadaşlarla gezmektense evde oturmak isteyemez miyim ben bu olmak istiyorum başkası değil.

Odamda sessizce kendimle konuşmalarım eşliğinde düşünüp duruyorum insanlara güvenmek ne kadar zormuş meğer yalnızlık insanın her anı yanında olmasıymış çaresizlik kendine has bir kavrammış. evet o gün emreyle buluşup konuştum ama olanlar oldu emre beni dinlemek yerine yanına gelen bir kızla çekip gitti bende söyledikleriyle düşünüp durmaktan başka hiç bir şey yapmadım ne olduysa o gün olsun ben sevdim o sevdi ama kader bizi hep ayrı birer insan olarak bıraktı geriye sadece bize benzeyen başka insanlarla olmak kaldı. ben mertle o ise onu seven başka kadınlarla hayat bizi böyle bir kağıt misali ikiye bölüp geçip gitti ve hikaye başlamadan sona erdi ben hep yalnız ve kan bağısız o ise insanlarla kendi olmadan yaşamaya mahkum kaldı onun sırrı ne bilmem ama benim en büyük sırrım ben olmayışım ve olamayışım ne demiş şair:

ne sen varsın  hayata dair anılarımda,ne de başkası yalnızım sensiz ve çaresizim başka kimsem yok allahımdan başka seven yok sayan yok sadece sahip olmak isteyen caniler var sensiz düşlerimde sevdanın dili olsaydı yalnızlık denmezdi adına sen olsan ben olmaz ben olsam sen olmazdın sadece yalnızlık ve yalnız kalan insanlar vardı yalnız ve yalnızlar şehri sakinleri....yalnızdım bu şehirde bir şairin yalnızlığını öğrenmesi gibi yalnızdım. sadece bilemedim.


güçsüz her insan gibi bede yılların geçmesiyle tükenip gittim sen anlamada gönül öldüm öldüm ve dirildim severek yaşadım severek yaşamaya devam edeceğim neredesin diye sorsam cevap verecek misin sen olacak mısın yanımda bir ömür ellerim karanlıkta senin ellerini arayacak belki ama yine de sonsuzluğu bekleyeceğim belki o zaman sana kavuşabilirim.sen benim yaşamak için sebebim sin aslında ne kadar basit bir kelime gözlerim gözlerine değse diye beklersin saatlerce ama beklediğin gibi olmaz o başkasına bakıyor ve başkasına dokunuyordur işte bu yüzden sensizlikle baş etmeyi öğreneceğim...

UNUTULMAYANHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin