You've always hated me

Hoofdstuk 43

POV Denise

ZAYN KAPPEN.' Gil ik. Ik kan absoluut niet tegen als mensen in mijn zij porren. Even houd ik zijn handen vast zodat hij niet verder kon porren. 'Hoe weet je dat dit mijn zwakke plek is?' Ik probeer nep boos te kijken. Hij begint te grijnzen. 'Dat je me opsloot met Niall was een goed plan van je.' Grijnst hij nogsteeds. 'Haal die grijns van je smoel af, Malik.' 

POV Denise

Samen met Justin zit ik in het park. Hij gaat me vertellen waarom hij me heeft gekwetst. Ik wist nog bijna alle datums uit mijn hoofd. 13 Augustus 2010 maakte ik een account aan op een soort van habbo hotel. Een week later op 20 Augustus leerde ik door Megan, Justin kennen. Het klikte meteen goed. Op 24 Augustus was hij jarig. Hij werd 15. Hij was 1 jaar en 9 maanden ouder dan ik. In Januari ging hij me negeren. Niemand wist eigenlijk over onze gesprekken. Natuurlijk had ik wel eens iets tegen Megan gezegd maar natuurlijk niet alles. In eind maart, voor mijn verjaardag ging hij weer eens tegen mij praten. Dat ging tot September door toen hij me plots weer begon te negeren. Op oudjaar, toen we nog beste vrienden waren. Om 00:00 toen vuurwerk aangestoken werd, wenste hij mij als eerst gelukkig nieuwjaar. Achteraf was het jaar '2011' een verschrikkelijk jaar. Het jaar erna. Precies ook die dag op oudjaar, had ik het erg moeilijk. Ik dacht steeds terug aan Justin terwijl ik vroeger heel erg van de jaarwisseling hield.

Hij schraapt zijn keel. 'Ik heb je laten zitten omdat..' Ik kijk hem verwachtingsvol aan. 'Ik had je in Januari al gekwetst. Ik ben naar Bart gegaan en hij werd boos. Je kent Bart toch? Dat is mijn beste vriend. Hij zei dat ik je dit niet kon aandoen. Je verdiende dit niet. Je verdiende mij niet. Hij had gelijk.. Ik moest het oplossen. Ik zag geen uitweg en bedacht als ik je nu negeerde je me wel zou vergeten en door zou gaan met je leven. Maar dat gebeurde niet. 8 December, 5 maanden na mijn laatste bericht naar jou. Kreeg ik een bericht van jou. Je zei: 

Je bent me deze keer echt kwijt. Ik verwijder jou uit mijn leven net als hoe je mij hebt verwijderd. Ik negeer je net als hoe je mij negeert. Je bent een vage herrinerring voor me, net zoals ik voor jou ben. Als je echt om me gaf zou je vechten om onze vriendschap. Ik heb hard genoeg voor jou gevochten. Maar ik krijg godverdomme niks er voor terug. Ik probeerde contact te houden met je.. Maar jij hebt me niet nodig. Zeg het dan tegen me inplaats van me te negeren. Je kan geen eens dankjewel zeggen als ik je feliciteer. Je wilt niet weten hoeveel je me hebt gekwetst door me te negeren. Ik wil je ook bedanken voor dingen. Zoals hoe je me hebt duidelijk gemaakt hoe de wereld er echt uit ziet. Wie je echte vrienden zijn in slechte tijden. Vorig jaar, nu deze tijd.. Toen was ik  blij dat ik je leerde kennen. Ik hield van je als vrienden. Toen had ik nog niet gedacht aan een zelfmoord nijgende meid als nu... 

Lots of Love, Denise.

Ik schrok van je bericht. Ik had je naar een depressie geleid. Waar ik mezelf van kan vergeven. Ik was toen nog een jongen van 15. Ik ging op internet zoeken wat depressie inhoud. Ik raakte geintresseerd. Ik begon zelf ook een muur om me heen te bouwen. Ik wou dat ik je nooit had genegeerd. Misschien had ik je vaker gekwetst.. Maar dan zou je geen depressie hebben. Nooit aan zelfmoord gedacht. Je zou het belachelijk vinden om jezelf pijn te doen. Het spijt me zo Denise.. Zo erg.' Beindigt hij zijn hele uitleg. Ik kijk hem met tranen aan. 'Dus je hebt dit ook?' Ze stroopt haar mouw op. Bijna alle littekens zijn weg.. Bijna. Hij knikt en stroopt ook zijn mouw op. Ik schrik. Het waren er veel. Ze waren nog 'vers'. 'Please.. Save yourself. Dit verdien je niet Jus.. I'm here for you.' mompel ik. Hij glimlacht en kijkt me dankbaar aan. Het verbaasd me dat hij het hele bericht uit zijn hoofd kon opnoemen. 'Justin.. Waarom snijd je eigenlijk?' Mompel ik. Misschien een hele domme vraag maarja. 'Problemen thuis, op school en daardoor ben ik dus hierheen gegaan. Ga zo maar door.' Mompelt hij. 'Sorry.' Komt er uit mijn mond. Hij kijkt me vragend aan. 'Hoezo zeg je sorry?' Hij kijkt me nogsteeds met een vragende blik aan. 'Zonder mij wist je niet wat depressie was.. Zonder mij had je jezelf nooit gesneden.' Ik kijk hem aan en hij schud 'nee'.'Ik zou het sowieso wel ontdekken.. School praat er ook over he.' Fluistert hij zacht. Ik knik.

-----

Iknow, geen 55 votes maar het is nieuwjaar, ;D

 55 votes voor het nieuwe hoofdstuk? ;d

Ik wens iedereen nog een gelukkig nieuwjaar en love youuu. 

Trouwens bedankt voor jullie supersupersuper lieve comments!