The Stranger's love affair 2

7

Stranger's love affair 2

Sa panulat ni DalagangVisaya

"Nay alis na po ako!"

Oo tama nga kayo pumasok na ako ngayon, tama nga ang desisyon ko na pumasok. E ano nga ba naman ang rason kung papasok ako wala naman sa batas na bawal pumasok ang isang studyante sa skul niya. Ito lang naman ang gusto ko ang ipakita sa kanya na hindi ako natatakot sa kanya. Ipapakita ko sa kanya na hindi ako natatakot sa ginawa niya sa akin ipapakita ko din sa kanya na kahit kailan ay hindi na ako takot sa kanya. Kung inaakala niya ay tatakot ako sa mga ginagawa niya sa akin pwes! Ibahin niya ako kung binago man siya sa pag-alis niya sa ugali niya pwes! ipapakita ko din sa kanya na nagbago narin ako sa pang-iwan niya din sa akin!.

Sa skul.......

"O buti at pumasok kana?"ang bati sa akin ni abby. Niyakap ko siya at hinalikan sa pisngi. Yan na kasi ang approaching namin pag nagkikita kame (kagaya nalang sa movie). And nagpapasalamat din ako kay abby dahil sa lahat ng pinag-daan namin ay still nariyan parin siya sa tabi ko at hindi ako iniwan. Siya nalang kasi ang matalik kung kaibigan at karamay sa anumang hirap na dinanas ko.

"Yup. Kunting sinat lang kaya naman i decide na pumasok na. May na miss ba ako?"i gladly ask? Pinatong niya sa hita ko ang kamah niya at nakasimangot ng humarap sa akin.

"Yes....subrang dami mong na miss. Una yung pagkakaroon ng lovelife ni mahal...pangalawa yung pinayagan ng mangisda ang pinoy ng mga chinoy at yu-".

"Ssssssss......i miss u."ang sabat ko sa kanya. Namula naman siya ng kaunti i know na kinikilig siya. Bakit nga ba naman hindi siya kiligin e umamin parin siya sa akin na still may nararamdaman parin daw siyang pagtingin sa akin.

"Wag mo nga ako pinapakilig diyan jhe. Baka tuloyan na akong mahulog sayo niyan."ang ngiti-ngiting sabi niya sa akin.

"Bakit ayaw mo ba?"masakyan nga. Tingnan ko lang kung talagang sasakay siya sa biro.

"Wag na nga. Halika na nga punta tayo sa FC nagugutom ako."ang pagyaya niya naman sa akin. Sumama nalang din ako sa kanya tutal mukhang nagugutom narin kasi ako. Hindi pa kasi ako nakapag-almusal sa bahay dahil sa kabisihan.

"Tara duon tayo."ang sabi ni abby. Nasa gitna kame ng mga studyante. Grabe ang aga palang ang dami ng studyante dito e ang pagkaka-alam ko lunch hour lang ito puno dito ha.

"Buti nalang pumunta tayo dito."

"Oo nga. Tara duon tayo sa may malapit sa mesa nila para malapit tayo sa kanya."

"Sige....sige..."

Sinundan ko ng tingin ang tatlong babae na kanina pa ang ingay sa tabi ko. May pinag-uusapan kasi silang guy na gusto nilang makita. Nakita ko sila na pumunta sa isang spot kung saan may lalaking naka-upo at may kasamang babae. At sa hindi ko man talaga gusto makita e nakita ko. Si clyde pala ang guy na tinutukoy nila. He wear a black hodie at nakatingin sa may direksyon ko.

Umiwas agad ako ng tingin. Baka kasi isipin niya na tinitingnan ko siya. Kapal naman niya kung yun ang iisipin niya.

"Hoy ano kaba. Bat nakatayo kalang diyan maupo kana kaya. Kanina pa unoccupied to'ng area no. Ano ba kasi ang tinitingnan mo diyan?"

"Ah wala.." parang hindi kumbinsido si abby ay tiningnan niya ang kanina ko tinitingnan.

"Ah si clyde pala."

"Hindi ko siya tinitingnan okey?"ang  dipensa ko.

"E bakit ka depensive? Wala naman akong sinasabi na siya nga ang tinitingnan mo. Sinabi ko lang kung sino ang nakita ko."ang sabi naman niya.

Dahil sa wala kaming balak pag-usapan ang lalaking yun. Kumain nalang kame ni abby.

"Matanong ko lang. Bakit kaya siya bumalik dito kasi sa pagkaka-alam ko sa state na daw siya nagtapos ng natirang years nuon sa secondary. What do u think?"ang biglang sabi niya.

"Hindi ko alam. Wala na akong alam tungkol sa kanya kaya paano ko malalaman ang plano niya."ang sabi ko naman.

"Mmmm...sigurado ka ba talagang wala kanang ni  kunting feeling para sa kanya?"

"Wala na nga diba? At tsaka bakit mo ba topic siya?"

"Nothing. Bakit masama ba?"

"Nothing..."ang sagot ko din sa kanya.

.....

"Coach pinatawag niyo daw ako?"nasa harap ako ngayon ni coach habang may tinitingnan siya sa computer desk niya.

"Oo Mr. Roño."ang sabi ni coach na ngayon ay nakatingin na sa akin.

"Tungkol po saan ang pag-uusapan natin?"

"Tungkol ito sa scholar mo sa SU."naningkit ang mata ko ng marinig ko ang scholar na sinasabi ni coach.

"Coach may problema po ba sa scholar ko? Ginagawa ko naman po ang best ko para lang makakuha ng scholar."ang sabi ko.

"Alam ko naman yun Roño pero kaya lang may mga bagay kasi na hindi pa sapat para lang sa scholar mong yan."hindi ko alam ang gustong sabihin sa akin ni coach nagtataka tuloy ako kung bakit hindi nalang niya ako diretsuhin.

"Ano ba talaga ang gusto niyong sabihin sa akin coach.?"

"Diretsuhin na kita Roño. May nakakita sayo na nagtatrabaho ka daw sa isang restaurant. Yan ba ang dahilan kung bakit pag time ng praktis ay puyat ka at pagka uwian naman ay aalis ka kaagad kahit na dapat ay maiwan ka dito saglit para sa last style na gagawin mo....Roño kung gusto mo talagang mapanatili sayo ang scholar mo kailangan mong mag fucos lang sa isang bagay at yun ay ang pag-iinsayo para sa swimming. Yun ba ang gusto? paano nalang kung magkasakit ka at magaya na naman ang nangyari noong nakaraang taon. Nagkasakit ka kaya hindi kinaya ng team mo ang laro. You must think about that Roño. Isipin mong mabuti ang mistake mo. Naintindihan mo!?"napayuko nalang akong sumagot kay coach. Iwan ko ba dun sa mga sinabi niya. Ano naman ang masama dun kung mag tatrabaho ako habang nag iinsayo. Hindi ko naman pinapabayaan ang paglalangoy ko a at kung makapag-salita siya parang sinisisi talaga niya sa akin ang hindi pagka pasok ng team namin noon. Hindi ko naman kasalanan a, hindi ko naman ginusto ang nangyaring iyon. Kung akala nila sila lang ang nalungkot sa nangyari noon, ako rin naman a mas dinimdim ko ang bagay na iyon. Kung alam lang nila sinisi ko talaga ang sarili ko kung bakit nagkasakit pa ako that time.

Ang totoo nga yan. Sasama sana talaga ako. Pupunta na sana ako sa dahil nakahanda lahat ng dadalhin ko. Ngunit ng makalabas na ako ng bahay ay siya lang biglang sumakit ang likod ko at nandilim ang paningin ko. Namulat nalang ako ng sa ospital na ako. Tinanong ko si mama kung ano ang nangyari sa akin ay sinabi lang ng doctor na pagod daw. Sasabihin ko nalang sana kay mama na pupunta na ako sa contest ngunit ayaw ng doctor na umalis ako dahil baka daw bumalik ang sakit at lumala. Kaya naman hindi na ako nagpumilit kahit gusto ko pumunta.

Hindi ako mapakali noon dahil isang araw akong naka confine sa ospital. Hindi ako mapakali kung ano na ang nangyayari sa mga oras na ito. Siguro na ay nagsimula na kanina ang laban at gusto ko itong malaman. Tinext ko noon ang klasmet ko na manunuod ng laban at nag response naman siya sa txt ko. At ang hindi ko inaasahan na ititxt niya. 'Jhero....bad news hindi nakapasok sa final ang swimming team natin. Saklap!" At sa nabasa ko nalungkot ako dahil sa nangyari. Hindi ko maiwasan hindi maluha sa aking narinig. Talo kame. Natalo kame dahil sa akin. Sorry sa lahat ng team ko at kay coach.